Ik zit op ned 1 de documantaire te kijken over het gezinsdrama in zoetermeer. Ik zie de foto van de 2 mooie kindjes voorbij komen en ik hoor hoe de vader van de kindjes ze vermoord heeft en ik barst me daar toch in janken uit! Ben normaal een nuchter persoon maar ik zag al helemaal mijn boefie voor me. Ik zit gewoon nog wat na te snikken....
Tja.... hier heb ik dat al zolang ik moeder ben.... na mn eerste zwangerschap zijn die hormonen nooit meer helemaal weggegaan.... en na de tweede is het nog erger geworden..... had het nieuws trouwens nog niet gehoord.... wat erg weer...
haha lijkt mij wel.....normaal huil ik niet zo snel bij dingen op tv of bij films...maar nu laatst bij you've got mail terwijl ik die film al honderd keer heb gezien.... tja....hormonen.....haha
Hehe klinkt bekend. Ik vind/vond zulk nieuws altijd vreselijk maar sinds de eerste en wie weet nu met de 2e wordt het nog erger.
Manlief moest ook even zn lachen inhouden. Omdat ik dit nooit heb, maar hij begreep het wel. Hij zei ook dat sinds Sem geboren is dat zijn maaag helamaal omdraait van dit soort verhalen en dan word hij ook echt kwaad!
Het is niet iest nieuws hoor. He tgaat over iets wat 5 jaar geleden gebeurd is, maar toch.... het blijft erg!!
Ja hormonen zijn erg fijn nu... Vanochtend reed een auto naast me een konijntje aan op de snelweg pfff tranen stroomde over mn wangen, helemaal toen het konijntje nog even tegen mijn bumper werd geslingerd *jank bijna weer pffff* Maar die documantaire heb ik overgeslagen, dan kon ik en niet meer normaal uit mn ogen kijken en denk dat ik er daarna ook over had gedroomd..
hoi hoi hele zwangerschap nergens last van gehad...zwangerschapshormonen wat zijn dat dacht ik tot nu op het einde....ik reageer gewoon heel anders en ik zeg ook tegen mijn vriend , ik voel me gewoon alsof ik moet huilen, heb hem ook al gewaarschuwd dat ik ga huilen als ik ons meisje straks zie want als ik aan dat moment denk kan ik al huilen. Hij moet er enorm om lachen...hij heeft dat niet zo , hij is nogal een droge .
nou ik had er van mijn dochter op een andere manier last van dan nu! toen was ik heel emotioneel bij veel dingen maar nu..... het lijkt wel of ik de hele dag op alles en iedereen zit te vitten niemand kan iets goed doen en later voel ik me weer schuldig dat ik me zo heb gedragen me man kan er gelukkig om lachen en maakt dan grapjes over de "hormonen" maar toch ik voel me niet mezelf lijkt wel of ik een heel ander persoon ben raar toch die hormonen
Heel herkenbaar haha Ik ben in oktober bevallen van mijn dochter, rond de kerstdagen was de film van Charles Dickenson op en moest ik daarom huilen haha Normaal ben ik ook niet een huilerig type maar ik moest al janken als de kaas op was.... of dat mijn vriend tijdens de reclame overzapte naar voetbal Ach ja, gelukkig heb ik er nu minder last van!