meiden die een keizersnede hebben gehad

Knippen, scheuren of een keizersnede... Het is hoe dan ook een enorme aanslag op je lijf!! Wat ze ook doen en hoe ze hechten... Uiteindelijk is dit volgens mij het heftigste wat je je lijf aan moet doen gedurende je hele leven...

En ik moet echt zeggen, ook bij mij klopt het cliché: zelfs ik ben de lichamelijke pijn alweer 'vergeten' !!!! Dus wat dat betreft zou ik een keizersnede morgen zonder pardon weer doen als het zou moeten!!

 

Even off topic: dat mentaal last hebben van de bevalling valt hier heel erg mee bij ons! Wel natuurlijk de pijn en het verdriet van het missen van ons mannetje, maar die bevalling vind ik helemaal niet zo akelig op dit moment... Hopelijk blijft dat ook zo!

 

Heb nu 3x een keizersnede gehad en ik heb wel gemerkt dat de ene keizersnede de andere niet is! Het herstel valt me deze keer echt mee, terwijl ik de vorige keren echt meer last heb gehad achteraf. Toen was ik ook meer bloed verloren dan deze keer.
Wat me deze keer alleen wél tegenviel was de eerste keer uit bed komen na de operatie. Ik ging echt door de grond van de pijn, en zelfs zo erg dat ze de katheter nog een dag extra hebben laten zitten. Deze keer had ik ook hele pittige naweeen de eerste paar dagen, en dat viel me ook vies tegen. Maar voor de rest gaat het echt elke dag beter en voel ik nu, 2,5 week later, bijna niet meer dat ik een keizersnede gehad heb!
De tweede keizersnede vond ik de ruggenprik heel vervelend. Maar misschien was dat wel omdat ik de 1e en de 3e keer weeen had en daardoor dus minder merkte van de ruggeprik.
Wat ik ook heel vervelend vond was het gebrek aan privacy doordat ik met een kamergenote lag, en er constant zusters in en uit liepen. Of er ging weer een baby huilen, of kamergenote lag te snurken... Voor je rust ga je echt niet zo'n ziekenhuis in! Maar dat kan natuurlijk ook gebeuren als je na een natuurlijke bevalling nog even in het ziekenhuis moet blijven. Ik had trouwens nog 'mazzel' want eigenlijk was het een 4-persoonskamer en we lagen dus steeds met zijn tweeen.

Het gevoel van 'falen' waar sommigen het over hebben herken ik ergens wel, maar vind ik eigenlijk zo'n onzin. Alsof een keizersnede zo'n eitje is. En alsof het een soort competitie is! Je telt zeker pas mee als je het meest geleden hebt. Wel vind ik het op een gekke manier 'fijn' dat ik toch een stuk van een natuurlijke bevalling heb meegemaakt, de 1e en de 3e keer.

@Evelientje, fijn dat je in ieder geval lichamelijk weer helemaal de oude bent. Ik hoop dat je het ook verder een beetje trekt en steun hebt van je omgeving, want het zal allemaal niet meevallen!

 

6 november ben ik bevallen van een prachtige dochter middels een keizersnede. Sophie lag in stuit en ik wilde geen draaipoging of stuitbevalling. De ks was gepland voor 20 nov maar bij de controle van 5 nov wilde het zkh mij toch houden omdat ze het niet vertrouwde. 's Avonds bleek dat er bloed van haar in mijn buik was gekomen (scheurtje in de placenta). Het was niet zodanig ernstig dat het een echt spoedje zou worden maar wel moest ze de dag erna worden gehaald. Ik zou eigenlijk voor het normale ok-programma geholpen worden maar helaas was er een grotere spoed die helaas voorging. Ik lag al helemaal klaar op mn ziekenhuisbed in mn kamertje met ok-shirt aan en katheter in. Katheter inbrengen vind ik echt geen pretje! Heb er zelfs naast kunnen plassen!!! Maar goed, toen dus wachten totdat er eindelijk een plekje was voor mij. Pas om 14.15uur werd ik gereden naar de ok (ik lag al klaar, nuchter en al, om 07.30 uur). Ruggeprik ging prima, waar ik ook eerst tegenop zag hoor! Eng idee zo'n naald in je ruggemerg waar allerlei belangrijke zenuwen lopen....maar het ging allemaal prima! Voelde echt helemaal nix maar kon ook nog normaal ademhalen (soms hoor je verhalen dat ie iets te hoog is gezet). Sophie was eruit voor ik er erg in had! Hoorde ineens gehuil Zag natuurlijk nix doordat het groene doek ervoor hing. Sophie werd even omhoog gehouden zodat ik haar kon zien en toen werd ze meegenomen door mn zus (is verpleegkundige op de verloskunde-afdeling) die haar naar de kinderarts bracht voor alle controles. Manlief ging uiteraard mee. Ik werd ondertussen voorzichtig dichtgenaaid en na ca 5min kwamen manlief en Sophie even bij me zitten. Toen gingen mn zus, manlief en Sophie naar de afdeling om haar te wegen, op te meten, schoon te maken en kleertjes aan te doen. Ik werd verder dichtgenaaid en gereden naar de uitslaapkamer. Aan mijn infuus werd een morfinepomp gehangen en zo kon ik mezelf, indien nodig, shotjes morfine geven (uiteraard met een maximum). Toen ik beide knieen weer kon bewegen, hebben ze naar de afdeling gebeld en kwamen mn zus, manlief en Sophie. Daar hebben we nog eventjes 'gezeten' totdat ik terug mocht naar de afdeling. Ik was weer terug om 17.00 uur en Sophie was er om exact 15.00 uur. In de uitslaapkamer geprobeerd bv te geven maar die kwam absoluut niet op gang bij mij. Napijn was niet heel prettig die 1e dag maar met die morfinepomp en extra paracetamollen prima te doen. Dag erna (zaterdag) is de katheter verwijderd en moest ik uit bed om te plassen op de po-stoel. Opstaan deed wel pijn ja maar gaf mezelf van tevoren een morfine-shotje Zondags ben ik voor het eerst zelf gaan douchen, zonder hulp en dat ging prima. Maandag heb ik voor het eerst Sophie zelf ook verzorgd met badje enzo. Die kamer was nl erg warm (voor die kleintjes natuurlijk) en mijn bloeddruk is vrij laag waardoor ik snel flauwval. Daarom heb ik gewacht tot ik wat sterker was. Dinsdagochtend ging ik naar huis en thuis heb ik haar verzorging eigenlijk helemaal zelf gedaan. Kraamhulp was er wel maar die heb ik huishoudelijke taken laten doen. Traplopen ging prima en deed dat redelijk wat op een dag. Na een dag of 10 kon ik normaal lopen zonder pijn en het verdere herstel ging ook prima! Na 5 wkn en 6 dgn stond ik alweer op het volleybalveld en kon ik gewoon rennen, springen en duiken op mn bed zonder problemen.

Kortom, een super keizersnede met een perfect herstel! Hier zal een 2e ook wel met een ks komen en daar zie ik dan ook absoluut niet tegenop! Enige wat ik jammer vond, is dat de bv niet echt op gang kwam en dat Sophie daardoor al na 2 dgn 10% onder haar geboortegewicht kwam en we sowieso moesten starten met bijvoeding. Toen dus de bewuste keuze gemaakt om volledig over te gaan op flesvoeding. Sophie is nl ook nog ns geen grote eter/drinker. Pas na 2 wkn zat ze weer op haar geboortegewicht.....................

@Evelientje, wat een verhaal zeg! Ik hoop dat het goed met je man en jou gaat want dit is echt heel erg heftig.

@Ellen, ik heb niet het gevoel gehad dat ik heb gefaald want een ks is gewoon een buikoperatie en dus niet zomaar iets! Na afloop doet wel echt alles pijn; lachen, hoesten, niezen, iets pakken, omhoog komen etc. etc. maar ik ben het eigenlijk nu alweer vergeten.

 

Ik heb ook een keizersnee gehad. Ik was zwanger van een 10 ponder Niels was 5080 gram. we wisten niet dat hij zo groot was. ben dus gewoon ingeleid met 15 dagen overtijd. (hij vondt het nog veel te leuk bij mij) Hij pastte dus niet door het geboortekanaal. Ik was zo super blij dat ze besloten tot keizersnee. Ik heb ook absoluut niet het gevoel dat ik het niet zelf gedaan heb. Bedoel je hebt je kindje wel 9mnd bij je gedragen hoezo niet zelf gedaan. Ik weet gewoon zeker dat als Niels vaginaal had moeten komen dat hij het niet gehaald zou hebben. hij had APGAR van 2 bij geboorte. En ik zou finaal uitgescheurt zijn denk ik. Ik ben zaterdags om 1.34 bevallen en maandag middag lag ik lekker in mijn eigenbedje. welsnel maar voelde me prima. Het is mij echt 100% meegevallen. Heb van naweeen geen last gehad en ook de wond vond ik erg meevallen beetje spierpijn van de spieren. Maar was ik ook wel erg snel weeer op de been. kraamverzorgster zei regelmatig dat ze het ook wel eens anders zag.

 

Mijn eerste dochtertje heeft door de geboorte erbse parese gehad en mocht ook absoluut niet meer natuurlijk bevallen.
De andere 2 zijn dus ook met een geplande ks geboren en ik zou ook niet anders meer willen het heeft bij mij zo'n inpact gehad de eerste bevalling.. ze had er bijna niet meer geweest omdat ze ook te groot was voor mij.

De keizersnede is bij mij echt 100 procent meegevallen.
Je blijft gewoon bij kennis en ik kreeg m'n meisjes gelijk te zien en na de controlle bij me. Ik moest beide keren 4 dagen blijven alleen bij de laatste omdat het al zo goed ging mocht ik 1 dag eerder naar huis.
De wond heb ik nog wel een tijdje gevoeld maar niet zo heftig dat ik niet uit mn bed kon komen ofzo.
Ik stond de volgende dag al naast mn bed en zelf onder de douche.
Maar heb me wel een beetje aan de regeltjes gehouden mbt zwaar tillen, stofzuigen enz. want de eerste keer had ik dat wel gedaan en toen heb ik echt een terugslag gehad.
Kortom ja het is niet echt prettig na je bevalling maar normaal bevallen is ook echt een nasleep..

 

Ik denk dat bij zowel een ks als een bij 'gewone' bevalling voor en nadelen kleven.
Ik heb 3x een ks gehad en alle 3 op een andere manier ervaren. Bij de eerste 2x geen pijn gehad bij de ruggenprik, bij de laatste deed deze ontzettende zeer. Ik had het gevoel alsof mijn rug in brand stond.

Wel bij de 3e het gevoel dat ik lichamelijk sneller op de been was dan bij de vorige keren. Ik ben wel sneller vermoeid, 3 kinderen is toch wel iets anders dan 1 kind. Ik moet er nog uit 's nachts en de oudste staat 's ochtends weer 7 uur in je oor te tetteren dus al met al is dat best pittig.

Ook ik heb zoals Sylvia111 het al beschreef, een terugslag gehad na de 1x ks. Dit omdat ik te snel te veel wilde en op een gegeven moment gaat zich dit wreken.
Bij de 2e ks heb ik zelfs een jaar later nog een flinke terugslag gehad omdat ik mijzelf gewoon geen rust gunde en alleen maar bezig was voor mijn gezin en werk. Pas toen ik instortte, heb ik pas op de plaats moeten maken en mijzelf op de 1e plaats moeten zetten. Volgens de HA moest ik eerst voor mijzelf zorgen want anders kan ik ook niet voor anderen zorgen. Pff, dat is moeilijk maar ik gun mijzelf wel wat meer 'vrije' tijd zonder kinderen. Even bijkomen van alles en dan weer lekker aan de slag met ze.

 

Ik heb anderhalve week geleden mijn tweede ks gehad.
Ik vind het niet heel zwaar. Nu ben ik wel iemand die snel weer op de been is (te snel) en werd ik deze keer ook resoluut weer het bed in gestuurd in het ziekenhuis.
Het was een ruggeprik (met uitstekende begeleiding door de anaesthesist). De baby werd na de geboorte direct aan mijn man gegeven en die legde haar tegen mijn gezicht aan (mijn armen zaten vast). Op recovery mochten mijn man en kindje bij me zijn, dus heb ik haar lekker in bed genomen.
Nu voel ik er niets meer van (al een kleine week niet meer, denk ik). Tillen mag niet voor zes weken, maar dat is even een omschakeling. Dat is het enige wat ik lastig vind.

 

Ik heb onze tweeling uiteindelijk met een spoedkeizersnede gekregen. Heel verhaal, zal ik je nu even onthouden. (kort: was gepland, diensdoende gyn vond van niet, 20 uur gelegen, toch keizersnede)

Ik had al een ruggenprik en die is bij mij opgetopt zoals ze dat noemen. Dus zoveel bijgespoten, totdat mijn hele lijf onder mijn borsten verdoofd was. Ik was dus bij met de keizersnede en was daar ook erg blij mee. Het zetten van de ruggenprik eerder die dag heb ik eigenlijk niet gevoeld. De anesthesist zei op een gegeven moment dat mijn rug koud zou gaan voelen van de doorstroom en dat klopte precies.

Gelukkig had ik een super anesthesist die ons goed op de hoogte hield van wat er gebeurde.

Toen de tweeling geboren is, hebben ze ze met langslopen meteen even laten zien (paas seconde) en toen werden ze nagekeken. Dat zal bij jou waarschijnlijk minder snel gaan, wij hadden 2 premature baby's die meteen naar de kinderarts moesten. Toen ze zeker wisten dat het goed met ze ging, zijn ze weer even bij me terug gekomen voor de eerste knuffels en kusjes

Daarna is mijn vriend met ze mee naar de couveuse afdeling gegaan en is de anesthesist bij me gebleven. Toen alles gehecht was ben ik naar de uitslaapkamer gereden. Daar hebben ze heel even gewacht tot ik een goede bloeddruk had en toen mocht is al snel mee naar boven. De ruggenprik is weer ingesteld dat hij alleen verdoofde en niet verlamde. Die heeft bij mij nog 1,5 dag aangestaan.

Ik ben dus op maandagnacht bevallen en op woensdagochtend is de ruggenprik uitgezet. In de loop van die ochtend ging ik alles weer voelen, maar voelde ik de wond eigenlijk nog niet. 's middags mocht ik zelf naar de wc, toen voelde ik het wel trekken, maar goed te doen. Dat trekken bleef een paar dagen. Hoe voorzichtiger ik deed, hoe meer het trok, dat is dus gewoon iets waar je even door moet. Viel wel mee vond ik.

Ik ben 8 dagen in het ziekenhuis gebleven. 7 dagen eigenlijk, want van die 8e dag waren het maar 2 minuten, ze zijn namelijk om 2 en 3 voor 12 geboren, maar die dag telde wel mee.

Normaal is het 5 dagen, maar gezien mijn kindjes op de couveuse afdeling lagen mocht ik 8 dagen blijven, de volledige kraamtijd.

De keizersnede en alles daarna is me echt 100% meegevallen. Ik weet dat het een zware buikoperatie is, maar echt goed te doen.

Moet er wel bijzeggen dat ik nog wel een tijd in een rolstoel gezeten heb, dus ook nog niet veel hoefde te lopen. Dat scheelt natuurlijk ook en de kindjes waren niet thuis de eerste maand (voor mij dus 3w later dan ik thuis kwam) dat scheelt ook in je herstel natuurlijk.

Hoop voor je dat je snel zwanger mag zijn! Laat je zeker niet weerhouden door die keizersnede. Verhalen over dingen die niet goed gaan of pijn deden gaan nu eenmaal sneller de ronde dan die goed gingen. Toch zijn er echt meer keizersnedes waarbij alles goed ging en het herstel goed ging dan andersom.

 

Ik heb een geplande keizersnede gehad. Deze was 3 weken van te voren al geplanned. Onze zoon lag in een stuit en wilde niet draaien. en de gyn wilde niet verder met proberen omdat me buik al zo pijn deed ( hele zwangerschap )

Daar was direct besloten een algehele narcose te doen.
Dit is een wel overwogen beslissing geweest, reden laat ik even achter wegen. doet er niet toe.

Ik heb er dus goed op voor kunnen bereiden hoe het zal gaan.
Ik werdt 2 min voor de keizersnee plaats zou vinden onder narcose gebracht en 5 min later had me vriend onze zoon in zijn handen. ( mocht niet er bij zijn maar wel bij het schoonmaken en zo ) en binnen een uur lach ik weer boven wakker, en met daan alsnog blood bij mij.

Ondanks ik de ks niet heb mee gemaakt is het enorm goed bevallen , is het netjes gegaan en goed rekening gehouden met mijn wensen en ben ik tevree
na 3 dagen mochten we al naar huis, geluk was dat de ka al aanwezig was en ons tussen door wilde doen.

 

Ook ik heb 5 weken geleden een keizersnede ondergaan. Was niet gepland. We kwamen een dag daarvoor erachter dat hij in stuit lag. Ik zou de volgende dag een draaipoging krijgen. Wat denk je...breken die nacht spontaan mijn vliezen. Moest niet aan een stuitbevalling denken, dus koos ik voor een keizersnede.

Ruggenprik vind ik totaal niet erg. Je moet gewoon goed ontspannen. Heb er niets van gevoeld. Het rare was wel dat als die ruggenprik eenmaal gezet is, moet je je benen nog omhoog doen om ze op de operatietafel te leggen. Dan voelen je benen al zo zwaar aan, das een raar gevoel en lukt al bijna niet meer.

De keizersnede zelf heb ik ook positief ervaren. Er hing ene heel ontspannen sfeertje op de OK. We hebben eigenlijk enorm gelachen. Heb ook mee liggen kijken wat ze allemaal deden. Boven je hangt namelijk een enorme lamp wat weerspiegelt. Daarin kan je stiekem meekijken wat ze allemaal doen. Dit moet je natuurlijk niet doen als je er niet tegen kan hihi.

HEt enige vervelende vond ik het openscheuren van het buikvlies. Dit doen ze omdat het herstel sneller gaat. Het geeft een erg drukkend gevoel. Doet geen pijn, maar het is gewoon echt een rot gevoel.

Als je kindje er eenmaal uit is en je hoort dat eerste huiltje, ach tranen stroomden over mij wangen. Hij werd in doeken gewikkeld en even boven het doek gehouden. Daarna moets hij even mee om alles te laten controleren. Mijn man is met Dinand mee gegaan, bij mij viel toch weinig te beleven met het dichtmaken.

Het ergste vond ik toch wel dat nadat je gehecht bent, je nog naar de uitslaapkamer toe moet. Daar heb ik ruim een uur gelegen. Dat uurtje heb ik enorm liggen trillen en beven alsof ik het onwijs koud had. Hoort erbij, maar was blij toen het over was.

Toen ik eenmaal naar beneden mocht, was ik zo emotioneel toen ik me man daar zag staan met ons kleine mannetje. Zo'n bijzonder en speciaal moment.

Na 2 dagen mocht ik het ziekenhuis weer verlaten samen met Dinand.

Ik heb het dus allemaal zeer positief ervaren.

En ach ja de wond, Natuurlijk is het de eerste dagen pijnlijk. De eerste dag heb je een katheter, dat is echt ideaal. De tweede dag mocht ik zelfstandig gaan douche. Dit lukte goed. De eerste keer opstaan vond ik wel een beetje eng, maar als je eenmaal de eerste stappen gezet heb gaat het allemaal wel. Nu ruim 5 weken verder is het nog steeds wel gevoelig, maar ik doe eigenlijk alles weer. Je moet er alleen op letten dat je niet te vroeg al te veel wilt gaan doen. Ook het vloeien na een keizersnede vond ik heel erg meevallen.

De volgende keer wil ik toch wel proberen normaal te bevallen, maar als dit zich weer voor zou doen, zou ik toch weer voor een keizersnede kiezen.

 

Tuurlijk gaan niet alle operaties goed, want het is een van de heftigste operaties die je kan hebben ,een keizersnee. vergeet dat asjeblieft niet. hersteld ben je niet in 1 maand. maar 90% gaat gewoon goed. zonder complicaties.
zal me niet al te veel zorgen maken ,je wordt door een heel team in de gaten gehouden

Nee mijn vriend was bij onze zoon , ik was alleen al heel snel uit narcose en weer boven bij me zoon en vriend . daar heeft de verpleging daan alsnog bloot bij me gelegd, omdat dat het belangrijkste contact is na geboorte. en dat heeft mij als moeder erg goed gedaan .

Ik heb gekozen voor het ziekenhuis waar mijn verloskundige de meeste bintenis mee had , het ziekenhuis was voor het plannen vd keizersnede gekozen omdat ivm met mijn gezondheid het al vereist was dat ik in een ziekenhuis zou bevallen , ks was later ineens bij gekomen

 

Je organen enzo zitten als het ware verpakt in het buikvlies (is een beetje vergelijkbaar met de vliezen in je baarmoeder). Soms scheuren ze dat vlies open omdat een gescheurde wond beter / sneller geneest dan een gesneden wond. Dat komt omdat je bij een gescheurde wond een 'gekartelde' wondrand hebt en bij een gesneden wond 2 rechte stukken. Gekartelde stukken wond genezen op de een of andere manier beter dan wanneer de kanten van de wond 'glad' zijn. Wist ik ook niet hoor, maar is me uit gelegd bij de zwangerschapscursus!!
Dus in dit opzicht zou ik me voor kunnen stellen dat ze het buikvlies soms idd openscheuren.