Dames.....wat moet ik hier nou mee? Ik weet dat hij het niet bewust doet, maar ik vind het zo vervelend. Als ik hem op schoot heb of op de arm, vind hij het erg leuk om aan mijn haar te trekken (echt hard...laatst trok hij er een hele pluk uit), knijpt en krabt hij me. En sinds vandaag is het hem gelukt om in mijn arm te bijten. Als hij iets doet wat niet mag, wordt ik best boos en zeg heel consequent nee en zet hem weg. Maar op het moment dat ik nee zeg, denkt hij dat het een spelletje is en begint hard te lachen. Heeft er iemand tips? Ik weet het echt even niet meer en ik wil het hem zo snel mogelijk af leren, voor hij denkt dat het normaal is! Dank je!
Ken het probleem... en boos worden helpt gewoon niet. Jezelf voor blijven houden dat ze het er niet om doen, en idd nee zeggen als iets pijn doet. En dat vooral heel consequent vol blijven houden. Evt je kleintje even weg zetten als het maar door blijft gaan. Niet als straf, maar om even iets te doorbreken, die kleintjes kunnen soms echt zo'n kras op de plaat hebben en eindeloos hetzelfde achter elkaar blijven doen Als ze dan even weg gezet worden en iets anders moeten doen, is daarna op schoot vaak wel weer gewoon leuk
ja hier doet Jill graag krabben...... echt pijnlijk. na een paar keer 'nee' te hebben gezegd gaat ze lachen. dan ga ik het maar negeren en probeer haar aandacht naar iets anders te trekken met een speeltje of zo.
Kleine is hier nu bijna 7 maanden en vind het ook heel leuk om aan me haar te trekken, mond knijpen en neus. En niet zacht knijpen dus moet echt zorgen dat ik zijn nagels elke keer knipt want anders doet hij me echt pijn en inderdaad als ik nee zeg begint meneertje ook te lachen. Ik wist niet dat ze zo jong ermee beginnen??!!!
Ik herken het wel, vooral mama in haar gezicht slaan is 'in' hier als ze boos/gefrustreerd is, maar ook krabben doet ze wel Wat ik ben gaan doen (al een aantal maanden geleden, toen het begon) is niet steeds 'nee' zeggen (het floept er wel eens uit en daar schrikt ze altijd heel erg van en dan wordt haar verdriet en frustratie van zich niet begrepen voelen alleen maar groter, met meer slaan/krabben of huilen van dien), maar haar handje pakken en over mijn gezicht/haar aaien, terwijl ik 'aai, aai' zeg of 'zachtjes!' en er vrolijk bij lach. Dat werkt ook niet altijd helemaal, maar wel een stuk beter dan 'nee' zeggen. Ze gaat dan soms verder met aaien en de boosheid/frustratie wordt ook minder. Verder helpt het natuurlijk als ik me af vraag waaróm ze slaat/krabt en wat ze daarmee probeert te zeggen. Dus: de boodschap horen ipv alleen het middel waarmee ze de boodschap overbrengt. Dan kan ik haar ongenoeg soms wel oplossen, al heb ik haar 'slechte gedrag' daar dan nog niet mee gecorrigeerd. Daar zet ik dan toch wel dat aaien voor in. Ik geloof meer in het gedrag voordoen wat je wél wil zien dan benoemen en afkeuren van het gedrag dat je niét wilt zien (op deze leeftijd dan hè, er komt een tijd dat ze ook kunnen bevatten wat je bedoelt met 'niet slaan', maar dat is nu nog niet denk ik). (En ook leuk: na 'papa' en 'mama' was haar 'eerste' woordje 'aai' )
Het gekke is....als ik zijn handje pak en dan er dan wat van zeg ( het is helemaal niet uit frustratie, maar meer op ontdekkingstocht van He! als ik dit doe, dan roept mama hard Auw! dat is leuk), duwt hij gewoon mijn hand weer weg en probeert het overnieuw. Hij pakt ook heel bewust steeds mijn haren, als ik bij hem ga liggen, dan komt hij ook echt naar mijn haar toe. Net alsof hij het lekker vind om te voelen (doet hij ook bij het hondje van mijn ouders....Mag niet!!). Het is bij hem dus echt een spelletje, dat steeds leuker wordt om te spelen. Negeren werkt gewoon niet, want hij doet me echt pijn. Ik heb van de beet van vanmiddag gewoon nog de tandjes in mijn arm staan....
Voor spelletjes die niet handig zijn (bijten, slaan, maar ook dingen kapot maken enzo) werkt denk ik dat afleiden op zijn leeftijd nog het best. Of bijvoorbeeld (ik weet niet of je lang haar hebt) een pluk haar vastpakken en hem dan met het uiteinde laten spelen, zodat het jou geen pijn doet als hij er aan trekt. Dan kan hij wel ontdekken, zonder dat het pijn doet. Haar is ook superinteresssant! De interesse erin zal vast weer afnemen als hij er genoeg aan ontdekt heeft. Dus dan is het misschien effectief om hem zo snel mogelijk onder begeleide omstandigheden met haar te laten experimenteren, zodat de lol er snel vanaf gaat. Wat je tegen bijten moet doen, weet ik niet. Dat doet ook zo verrekte pijn met die scherpe tandjes, hè?!