Zwaar is dat he mamafiets, ik herken het precies. Voorheen, toen dochter ook van die buien had, en dan ging ze om 10:00 soms nog wel naar school en dan zat ik er compleet doorheen. Dat heeft ze gelukkig niet meer zo. Hier wel een pittige week, toetsweek. Voor de eerste keer. Spannend, en dan ook nog eens halve dagen. Haar opa en tante halen haar op, dat is raaaar en stom. Maar het gaat wel ok gelukkig.
In zo gevallen schrijf ik : wegens omstandigheden is het huiswerk niet gemaakt. Deze taak word deze week nog ingehaald. Iedereen kan vergeten e.
Klopt. Maar dat krijg je ook niet in dat koppie. Geen huiswerk = kruisje = heel erg. En vooraf leek het prima te gaan. Was ook niet veel. Een blaadje begrijpend lezen wat in 5 minuten af was en 12 sommen waar hij normaal geen probleem mee heeft. Maar nu dus wel. Want er was er een fout Denk dat we met dat perfectionisme wel echt aan de slag moeten.
Deze week gesprek gehad op school. Een van de onderwerpen was zijn afwezigheid. Vaak ziek/emmertje vol. Deze week is hij ook nog niet op school geweest. Het lukt op een of andere manier niet. En dat terug komen lijkt ook steeds moeilijker te worden. Kinderen die vragen wat er is (goed bedoeld, maar dat vind hij dan moeilijk. Met ib-er afgesproken dat we morgen samen eerst bij haar komen. Dat we samen gaan kijken hoe we het makkelijker kunnen maken zodat hij wel zonder overlopende emmerrjes de dag door kan komen. Echt goud waard, deze vrouw. Hij is vanavond vrolijk naar bed gegaan. Ik heb de afspraak nog eens benoemd, zodat het geen verrassing kan zijn. Ben benieuwd hoe het gaat lopen. Morgenmiddag komt ook de gezinscoach weer. Ik hoop zo dat we weer de goede weg op zijn en hij zijn rust terug kan vinden. Ook voor man. Die zit er al zo lang doorheen. Blijft maar doorgaan, terwijl hij t niet meer trekt. Voor hem begint in maart een traject om 'm mentaal weer boven water te krijgen.
Hier weer belachelijk mailtjes vannde oudste zijn school Vandaag eenrtjz: het was een zeer moeilijke dag (50 minuten dus). Ze verwacht niet dat ik het gesprek aangaan over zijn gedrag vandaag (doe ik net wel) maar denkt dat we het eens over de medicatie moeten hebben. oké we zullen het er over hebben. Hij neemt ze dagelijks onder toezicht en vond haar berichr maar niets maar heb geantwoord: bedankt voor uw bericht en klaar
Ze wil niets bespreken. Wij moeten het thuis eens hebben over de medicatie. Heb in september gevraagd (omwille van een medicatie aanpassing om mij bij veranderingen op de hoogte te brengen). We zijn februari en ze schiet wakker . Ja doe ik dis niets mee.
@Mamafiets Zo sneu dat het zoveel moeite kost voor je zoon! kan me idd goed voorstellen dat het weer naar school gaan lastiger wordt ivm vragende klasgenoten....helaas zijn die vragen ook zo goed voor te stellen! Succes fijn dat de IBer zo goed mee denkt! @Neuzeke Vreselijk dat school zo traag is en snap dat je met zo'n bericht weinig kan Wij hebben t weekend de medicatie opgehoogd...arme jongen is weer helemaal van de leg kwa energie in t weekend ging hij uit zichzelf al vroeg naar bed ( voor 19uur lag hij erin). We hebben hem niet naar de BSO laten gaan maandag en toen heeft hij nog anderhalf uur geslapen bij thuiskomst... deze week zijn ook de doorstroom toetsen dus hoop dat die wel een beetje lukken!
Ja ik doe nog maar weinig met de berichten hoor. Ik heb 3 weken terug samen gezeten met directie, persoonlijke begeleider, zorg en tucht en was eigenlijk verbazend positief. De commentaar opnzijn rapport was ook prima. En nu is er 1 les van 50 minuten minder en oeioei wat nu. Zouden bij uw zoon de toetsen niet voor extra stress zorgen. Hier brengt verandering (examens, vakantie, uitstapjes,....) ook stress met zich mee.
Een dikke knuffel voor jullie! <3 Oef! Heel belangrijk om daar mee aan de slag te gaan idd. Een burn out wil je echt voorkomen Fijn dat jullie zoon zich al zoveel beter voelt bij het plan. Hopelijk gaat het hem helpen! Altijd he. Vooraf signaleren doen ze vrij weinig mee totdat ze zelf opeens tegen een probleem aanlopen, en of jij dan als ouder wil gaan rennen want nu is het echt belangrijk hoor! .. nou weet je, als zij aan het begin al gewoon mee zou lopen met jullie dan zou er nu niemand hoeven rennen weetje. Same old story.. Goed hoor dat je het zo van je af kan laten glijden.
Ja ik ga er mij niet druk in maken. Het is haar 1ste persoonlijk bericht sinds begin schooljaar. Vind het zelf eens beetje dom overkomen dat ze nu met deze melding komt . Het toont helaas wel aan dzt mijn vraag begin dit schooljaar en het papier met uitleg van de psychiater niet goed gelezen is. Dan had ze dit niet gestuurd. Gedrag moet namelijk geëvalueerd worden en niet bij moment opnames een melding doen. Dzt eeuwige herhalen vind ik soms wel vermoeiend. Nu ook weer 0 op 5 om iets wat al 10 keer besproken is dat hij niet moet doen. Iedere keer opnieuw datzelfde en altijd bij dezelfde leerkrachr. Echt sommige leerkrachten zijn echt pestkoppen. Er zitten zeer goede tussen maar verdorie sommigen zouden beter een andere job kiezen hoor.
Ik denk dat sommigen het gewoon echt niet begrijpen. Ze kunnen zich niet inleven, niet flexibel denken, niet passend denken. Het gaat allemaal vanuit 1 protocol, 1 aangeleerde techniek die ze op alles en iedereen toepassen. Misschien ook zelf geen goede skills in planning en communicatie. Dan zit het al een tijd in hun hoofd maar gooien ze het er opeens uit denkende dat ze het in goed overleg doen. Misschien denken ze ook dat we het als ouders gewend zijn om op stel en sprong te gaan rennen voor alles en iedereen. Alsof het geen issue is want het gaat om je kind en voor ons is dit basiszorg, terwijl zij dan zelf het idee hebben dat ouders tegenwoordig veel te veel verwachten van leraren. Ik weet niet goed wat het is. Ik wil er ook niet teveel over nadenken hoor want ik ga dan iedereens shit dragen en dat kan ik niet, maar soms vraag ik het mij toch af... Dat sommige mensen een ander beroep zouden moeten kiezen ben ik het helemaal mee eens. Er lopen druiven rond....
Dit omschrijft een beetje hoe ik me de laatste weken voel. Ik trek het soms echt niet meer, zaterdag is de boel ontploft, gisteravond ook weer. Het is zo ontzettend lastig communiceren met onze puberende autistische dochter... En ze zit zichzelf zo in de weg, weet soms echt geen raad met zichzelf en hoe ze dingen aan moet pakken, heeft weinig motivatie en baalt daar vervolgens van. Daarom vraagt ze heel veel aandacht en hulp, die ze vervolgens niet accepteert en ik denk dat de puberteit haar daarin heel erg in de weg zit. Maar ze trekt me emotioneel/mentaal echt helemaal leeg. Ik zit te denken om hulp in te schakelen, maar ze vindt het allemaal al zoveel, en dat is eigenlijk alleen school. Ze heeft constant het gevoel dat ze zoveel te doen heeft en zo weinig vrije tijd heeft, maar het meeste van de tijd zit ze te lummelen en 'rust' te pakken (met in haar achterhoofd van alles wat ze nog moet doen). Dus hulp inschakelen betekent nog meer van haar vrije tijd eraf, dat gaat ze echt niet willen. Maar het is misschien wel nodig. Of misschien heb ik juist wel de hulp nodig. Heb het idee dat ik misschien in de overgang raak en daardoor zo snel overprikkeld ben emotioneel ben.
De persoonlijke begeleider stuurde deze ochtend het verslag door van een paar weken terug en ze begon over de melding van gisteren. Haar ook gezegd dat ik met een eenmalige melding echt niets ga doen.
Knuffel. Ik snap je helemaal. Het is zo moeilijk die struggle te zien. Je kunt het nooit goed doen voor haar. Hulp voor haar gaat ook alleen werken als ze er zelf achter staat.maarom t koppie dan zo te draaien dat ze dat gaat inzien... Hulp voor jou. Ik denk dat het een goed idee kan zijn om je te laten verwijzen. Of een afspraak bij de ondersteuner (die eventueel ook kan verwijzen. Misschien is er een mogelijkheid voor een gesprek met iemand die jou kan helpen haar te helpen. Als in: jij lucht je hart mbt de problemen met haar. Hij/zij helpt jou mentaal gezond te blijven/worden, en geeft tegelijk praktische adviezen hoe je haar kunt begeleiden in de dingen waar zij mee zit. Ideaalplaatje misschien. Ondertussen heb ik vanmorgen een mooi gesprek tussen de ib-er en mijn zoon mogen meemaken. Ib-er tekende zijn hoofd en gaf 2 kleuren post-its. Kleur 1 mocht hij opschrijven waar hij zich zorgen over maakt. "Niks" zei zoon. Ok.. als voorbeeld doen we dan "carnaval op school", want daar maakte je he eetst wel zorgen over toch? Dan schrijf je dat op en plak je in je hoofd. Maar we hadden een oplossing. Dus dan kan je dat briefje oppakken en verscheuren. Dat vond zoon leuk. Veel snippers De tweede kleur was voor irritaties. Wat is een irritatie bij jou? Hij wist er geen Ik denk dat ik er wel 1 weet. Als jij een foutje maakt bij rekenen. Ohja... Mag je een fout maken? Ja. Mag je van jezelf een fout maken? Als ik weet hoe het moet, dan wil ik dat niet. Maar stel nu eens dat ik deze deur open wil maken. Ik weet natuurlijk heel goed hoe dat moet. Dat heb ik al zo vaak gedaan. Maar nu ga ik duwen ipv trekken en dan lukt het ineens niet. Dan hoef ik dat niet erg te vinden toch? Dan kan ik gewoon denken... ohja... trekken. En dan lukt het wel weer. Je zag de radertje draaien bij hem. Briefje fouten maken werd ook verscheurd. Afspraak gemaakt dat zijn hoofd op het kamertje bleef hangen. En dat hij de post-its mee kreeg naar de klas. Als er dan een zorg of irritatie in zijn hoofd ging zitten, dan mocht hij die opschrijven en in zijn "reservehoofd" plakken. Dan is het even weg en kan hij door. En dan zou de ib-er kijken of er briefjes zijn en hem even ophalen voor een gesprekje. Voor thuis heb ik een kopie reservehoofd meegekregen. Dus dan kunnen we dit ook toepassen. Ik ben benieuwd. Hij is op school nu. Hopelijk gaat het werken. Hij vond het reuze grappig om een reservehoofd te hebben En hij ging zelfstandig en met zelfvertrouwen de klas in.
100% eens Dat was vroeger al. En dat is nog steeds. Mss nog wat erger door de tekorten. Hoef je ook geen autisme voor te hebben
Nee dat denk ik niet, in het begin niet. Wel hoe het me emotioneel helemaal leegslurpt, waardoor ik dus aan het eind emotioneel en boos ben, meestal niet gericht naar haar, maar voel me echt vreselijk dan. Had ik voorheen ook, maar minder. Weet even niet zo goed of het door haar gedrag komt, en/of misschien door de naderende overgang. Heb verder geen overgangsklachten, maar heb wel een mirena spiraal, ik weet niet of die iets onderdrukt.
@Mamafiets fijn dat dat tweede hoofd voor hem goed lijkt te werken. Zou ook wel iets voor mijn dochter zijn, dat ze dingen opzij kan zetten daardoor, maar die is bijna 15, die zou dat echt heel stom vinden Ze werkt wel veel met briefjes, maar toch, dat hoofd blijft voel met alle toetsen en andere dingen voor school die ze de komende weken moet doen. School denkt hier goed mee gelukkig, maar ja, dochter zal toch echt grotendeels naar school moeten, daar kan weinig aan veranderd worden. En qua leren heeft ze echt veel aan de uitleg op school. Want ze is slim, maar thuis leren vindt ze moeilijk. Dat heeft ze vroeger nooit hoeven leren, want alles ging haar makkelijk af.