Ervaringen: 10 jarige naar VO

Hier is zoon gelukkig wel groot. Wel de kleinste jongen van de klas, maar niet veel kleiner dan de rest. Maarja, het scheelt wel 1,5-2 jaar met klasgenoten.
Wel duidelijk nog totaal geen interesse in puberale ontwikkelingen, zowel lichamelijk als geestelijk wil ie er niks over weten. En verliefdheid en verkering in de klas vindt ie maar irritant en onzin.

 

Mijn zoon van 9 zit in 2 gym. Hij is veel gelukkiger op het VO dan op de basisschool. Hij heeft een paar vrienden en wordt cognitief redelijk uitgedaagd.
Er zijn ook lastige dingen, zoals de schoolfeesten (hij wil er niet heen), de gymles (verschil in lengte en kracht), kluisjes die te hoog zijn etc. Hij heeft een rugzak met wieltjes omdat de boekentas te zwaar is (laptop en boeken). Maar hij zit goed in zijn vel en is blij, dus we zijn tevreden met onze beslissing.

 

Onze dochter is met 11 naar vo gegaan. Er zijn er bij haar in de klas best veel die 11 zijn. En zelfs een jongetje van 10.
Als ik wist dat ze met 10 ook naar het vo kon, had ik dat voor haar gedaan. Groep 8 was een waardeloos schooljaar voor haar. Ondanks de goede inzet van hb-klas, ib-er en haar meester.
Op het vo gaat het prima, geen probleem qua huiswerk en planning of iets dergelijks.
Maar waar we wel tegen aan lopen is dat het zoveel intenser is als de basisschool. Alleen de reis al (15 kilometer fietsen), dan nog allemaal nieuwe klasgenoten, een andere school, een heel andere manier van les krijgen, verschillende leraren, de veel langere dagen etc. Dat maakt voor haar dat ze ontzettend moe is en het bijna niet trekt. We zijn nu aan het proberen of het helpt de reis minder intensief te maken, zodat het misschien iets beter gaat.
Wat dat betreft ben ik blij dat ze wel groep 8 heeft gedaan en niet met 10 jaar naar het vo is gegaan. Misschien als er meer keuzes qua onderwijs waren geweest, dat we een andere keuze hadden gemaakt. Tussenjaar is hier niet in de buurt, hb-school met plek en groep 9 ofzo ook niet.

 

@tatie: Maar ook qua ‘weten wat je wil’ verschilt het per kind. Juist onze jongste weet zeker al een jaar of vijf welke richting ze op wil. Het is wel wat gewijzigd (van dieren naar mensen ), maar ze blijft enkel bij medische opleidingen uitkomen.

 

Hier 2x met 11 jaar naar de middelbare. Bleken echt vrij veel 11 en ook 10 jarigen te zijn.

Het ene kind is het andere niet. Had mn jongste liever groep 9 zien doen. Maar groep 9 is hier alleen op particuliere scholen en kost minimaal 20.000 euro. Oudste daarentegen draait echt prima mee en valt nergens in op.

Onze jongste is ook nog eens heel klein dus ik ben bang dat hij straks erg op gaat vallen op het VO. In gedrag ook nog erg jong.

 

Haha klinkt als zoon!! Wil er niks over horen. Nadeel van 1 tot 2 jaar jonger zijn. De lessen over sex was voor hem een verschrikking. Praten is 1 ding maar de filmpjes ging voor hem echt te ver. Arm schaap

 

Herkenbaar, toen hij van groep 1 naar 3 ging hadden we dit ook maar hij past zich aan en ging zich jonger gedragen. Toen hij in gr 3 zat paste hij zich aan wat er van hem verwacht werd.

Overigens hadden we dit ook met peuterjudo, gedroeg zich als de jongste. Eenmaal in de andere gr met kleuters gedroeg hij zich heel anders.

Peuterspeelzaal naar basisschool ook zo.

Nu hopen dat het volgend jaar ook zo gaat.

 

Hier is 10-11 jaar in de brugklas geen uitzondering, ik zou dus ook op scholen informeren hoe groot die groep is en hoe ze er mee omgaan. In mijn dochters klas heeft ongeveer 1 op de 3 een klas overgeslagen op de basisschool, en een deel daarvan is nu 10. Dus de groep 12-jarigen is wel het grootst, maar de 10-jarigen (en 11-jarigen) zijn niet alleen.

En in mijn optiek is er nu veel meer aandacht voor de individuele leerling dan vroeger, hier kijken ze echt naar het kind als geheel en wat nodig is qua begeleiding, extra uitdaging etc. Ook veel aandacht voor de sociaal-emotionele ontwikkeling en daarbij ook voor een goede groepsdynamiek. Ze zorgen er vanaf dag 1 actief voor dat niemand buiten de groep valt, en dat werkt vooralsnog ook echt goed (zie ik bv ook bij buurmeisje die nu in de derde zit).

Nu zal dat alles per school verschillen natuurlijk, dus goed kijken wat ze bieden en op open dagen toch kijken of je enigszins een beeld van de sfeer krijgt. Wij konden bv praten met brugklassers, en die kwamen stuk voor stuk oprecht over en heel ontspannen, het voelde niet als ‘mooie praatjes om de school te verkopen’.

 

Mn dochter is precies het omgekeerde, die wilde met 5 jaar juist alles weten, vond m’n uitleg lang niet expliciet genoeg, maar ik vond het wel even genoeg.

Bij m’n zoon hebben ze komende periode het thema op school. In principe heb ik hem alles al eens verteld, maar volgens mij heeft ie dat niet opgeslagen in zn hoofd.

 

Kan je niet alvast informeren bij de school waar hij naartoe gaat of ze ervaring hebben met 10-jarigen in de brugklas? Als ik het hier zo lees, komt het op sommige scholen vaker voor. Het zal denk ik schelen als hij niet de enige is die 10 jaar is. Misschien proberen ze een aantal 10-jarigen bij elkaar in de klas te doen?

Hier ging dochter met 11 jaar naar de brugklas en had ze de pech om bij alleen maar 13-jarige meiden in de klas te komen. Waar zij thuis nog lekker speelde, waren de andere meiden al bezig met make-up, chillen en jongens. Vanaf het begin heeft ze totaal de boot gemist en dat is helaas niet meer goedgekomen.

Daartegen was er een klasgenootje van andere dochter die met 10 jaar naar de middelbare ging (klas overgeslagen). Klein jochie, maar sociaal-emotioneel scherp en gevat dus hem ging het goed af.

 

Hier hebben ze dat in gr 7 ook al uitgebreid over gehad omdat het toen een gr 7/8 combi was. In gr 6 ook al iets maar niet xp uitgebreid als in 7/8 en in 8.

Toen hij jong was wou hij ook veel weten en dus wist al van alles maar dit was te expliciet.

 

Mijn dochter doet tto en idd ook 2 leerlingen van 10/net 11 in de klas.

 

Dit idee heb ik ook inderdaad. Op het vo van mijn dochter krijgt iedereen die iets met hb zijn heeft, standaard gesprekken met een coach die gespecialiseerd is. Ook kunnen ze vakken eerder afronden of klassen overslaan, zijn er samenwerkingen met universiteiten, een speciale rust ruimte voor hb-ers, een plusklas en dergelijke.
En de houding 'als het niet lukt zak je toch een niveau' is er ook niet zomaar. Dan volgen er eerst gesprekken, hulp etc. Het moet echt eerst heel duidelijk zijn waarom het niet goed gaat en dat daar niets aan te doen is.
Ik ben echt super blij met die ontwikkeling in het onderwijs.

 

Onze twee oudsten zitten nu in de brugklas van een categoraal gymnasium.

De oudste is deze week 13 geworden (hier is lang kleuteren de standaard). De tweede wordt in januari 12. Die heeft 2 klassen overgeslagen en heeft vorig jaar het tussenjaar gedaan op dit gymnasium.

Dat is heel goed bevallen, hij is daar enorm gegroeid.

Beide doen het in de brugklas nu erg goed. Wel is onze oudste een van de oudsten. De meesten moeten nog 12 worden.

 

Mijn twee oudste kinderen waren allebei 11 toen ze naar het VO gingen. Bij de oudste heb ik er in de praktijk weinig van gemerkt. Al vond deze mama een week buitenlandreis eind 3e klas wel heftig Ten tijde van de informatiebijeenkomst en inschrijving was hij 13 en zaten we in een aula vol 15 jarigen en hun ouders.. wat een verschil dan opeens

Hij is begonnen op vwo maar heeft de eerste jaren weinig gedaan. Hij is meer een praktijkleerder en kan zich moeilijk motiveren voor vakken die hem niet boeien.. ik denk niet dat dat met zijn jonge leeftijd te maken heeft.
In de 3e is hij zichzelf tegengekomen qua cijfers en uiteindelijk vrijwillig naar de havo gegaan. Die periode was ontzettend lastig voor hem, vanwege verwachtingen van anderen (dacht hij) en hemzelf waar hij eigenlijk aan wilde voldoen ("je hebt een hoog iq dus dan kun je toch vwo?"). Bij iedere onvoldoende werd hij neerslachtiger, wat weer leidde tot nog meer onvoldoendes. Tot zowel wij als school uitspraken dat hij niet zo hard hoefde te zijn voor zichzelf en hem uitlegden wat wij zagen.. heel fijn dat school en wij als ouders daarin samen opgetrokken zijn en hem een stukje zelfvertrouwen hebben kunnen geven.
Op de havo zit hij nu echt lekker op zijn plek. Hij heeft al jaren een ontzettend fijne vriendengroep en het gaat goed met hem. Zijn cijfers zijn beter nu hij zijn profiel heeft gekozen en dus minder 'stomme vakken' heeft.
Maar school blijft een noodzakelijk kwaad. Nu is het wel erg lastig dat hij zich bezig moet houden met zijn studiekeuze.. hij is 14. Maar ook daarvoor vinden we wel een oplossing.

Middelste is een heel ander kind. Hij is een streber, wil overal de beste in zijn, wat faalangstig ook. Meer schools. Naast hb blijkt hij ook adhd te hebben. Hij zit nu in de 2e en is net 12. Hij wil er graag bijhoren, gaat zichzelf dan overschreeuwen en baldadig gedrag vertonen. School en wij als ouders hebben daar soms de handen vol aan. Qua stof redt hij het goed op het vwo, maar ik moet nog wel samen met hem plannen en hem op huiswerk wijzen. Leren leren, zelf initiatief nemen als je een les mist, herhalen.. dat is hij niet gewend en vergt nog wel wat. Het liefst zou hij voor ieder vak regelmatig overhoord willen worden, dat is makkelijker dan zelf leren (als hij het 1x hoort weet hij het) maar dat gaan we ook weer niet doen want ik heb ook nog een baan
Hij zegt soms zelf dat hij terugverlangt naar groep 8 toen alles nog makkelijk was. Snap ik, want hij deed op de basisschool echt niks, ondanks hb onderwijs was hij halverwege groep 7 echt klaar met alles. Hij kreeg veel vrijheid en alles ging hem gemakkelijk af. Maar hij was ook met een jaar langer basisonderwijs tegen dezelfde dingen (of meer) aangelopen, daar ben ik van overtuigd.

Een van zijn vrienden is 11 of net 12 en van 1vwo naar 3vwo gegaan. Hij was de jongste in de brugklas, volgt zijn eigen leerlijn en is goed in wiskunde en exacte vakken. Nog meer een schools type, makkelijk lerend.. hij zal ook jong naar de universiteit gaan.
Zo is ook ieder hb kind weer anders want voor mijn kinderen zal ik al blij zijn als ze überhaupt een diploma halen.

Begrijp me niet verkeerd, het is allemaal goed!! Maar ik wil maar zeggen: ieder kind is anders. En jongens en meisjes kunnen ook nog heel verschillend zijn. Dus kijk naar wat bij jouw kind past en laat die kalenderleeftijd los. Ik heb me al jaren geleden voorgenomen mijn kinderen te volgen ipv andersom. Zij wijzen de weg, ik stuur af en toe een beetje bij. Dat is tot nu toe best oké gegaan.

 

Onze zoon was 10 en naar de brugklas. Een mogelijkheid tot tussenjaar is hier niet in de buurt. Had hij ook niet gewild, juist gewoon met zijn groep 8 klas keuze maken voor vervolgschool en doorgaan. Wij wilden wel een categoriaal gymnasium want meer hele jongen leerlingen en de begeleiding leek ons goed. Maar hij wilde dat niet, voelde zich er niet thuis. Hij heeft gekozen voor gymnasium op een scholengemeenschap. Hij kwam erachter dat hij de jongste van de hele school was Vond ie wel grappig maar verder nooit gemerkt. In zijn klas nog een 10jarig meisje en ook nog 11jarigen. School zei dat ze begeleiding geven wanneer dat nodig is, in de praktijk vond ik dat tegenvallen (maar echt nodig was het ook niet).

Wij vonden het spannend. Zoon is niet groot en sociaal-emotioneel leek het mij ook lastig.
Maar hij vindt het de normaalste zaak van de wereld. De schoolfeesten vind hij stom en gaat hij niet heen. Hij heeft grote moeite met werken in groepjes en tweetallen als de ander iets gewoon niet doet en hoe hij dan moet reageren. Verder gaat het prima!

 

Ik herken het helemaal jouw gevoel. Hier was het ook zo voor ons. Voor hem was het in eerste instantie fijn, eindelijk uitdaging en gezien worden zo voelde het voor hem. Nu is school stom en huiswerk zonde van zijn tijd Maar als we echt in gesprek zijn had hij het niet anders willen doen, zeker geen tussenjaar of iets dergelijks als dat wel was geweest in onze omgeving.

 

Hier hebben we noodgedwongen een extra tussenjaar ingelast in verband met geen passende schoolmogelijkheden en een op het randje van depressief balancerend kind. Zoon zit nu in het tweede jaar en wordt binnenkort 11. Eerste jaar ging heel goed, op wat botsingen na omdat hij nu echt aan de slag moest (leren leren). Aansluiting leek hij ook te hebben.
Nu het tweede jaar loopt het niet lekker.. zoon is onrustig (opstandig) en verveelt zich rot, aansluiting is er niet meer (valt duidelijk buiten de groep) en wederom is het zoeken naar wat er verder nog mogelijk is zodat het weer doenbaar is voor iedereen...
Om maar aan te geven, van tevoren kun je nooit zeker weten hoe e.e.a. in de toekomst gaat lopen.