@Syane ik heb volgene een gesprek met de huisarts hierover. @Dubbelgeluk ik ben inderdaad bezig om te willen gaan verhuizen. Ik woon in een klein appartement van 45 m2 met 1 slaapkamer, dat is niet te doen met een tweeling op komst. Maar als het allemaal doorgaat wordt alles bijna geregeld, dan hoef ik zelf niet zo heel veel te doen. Dankjewel voor de bezorgd voor de rest doe ik alles heel rustig aan. @Vissenkom ik.ben inderdaad 32 hij is 28. Ja weet dat ik hem niet kan helpen, maat wou ook niet alles zomaar opgeven, inmiddels weet ik ook via me goede vriendin die zei tegen me Lieve schat, dit is niet zomaar opgeven, dit opgeven om beter te worden, om rust te krijgen die je verdiend, en het beste is voor jezelf en de 2 kleintjes.
Als ik het zo lees ben je inderdaad te lief accepteer je te veel van hem en spreek je niet duidelijk genoeg jou verwachtingen en grenzen uit. Probeer eens te kijken naar wat jij zelf in jouw gedrag/handelen kan doen met o.a. duidelijke kaders en grenzen stellen en verwachtingen uitspreken. Dit kan o.a. zijn heel duidelijk naar hem benoemen: ik wil niet dat jij mij belt als ik zeg te gaan slapen. Ik neem de telefoon niet op en ik wil ook niet dat jij bij mij langs komt. Ik maak niet open Blijf jij drammen aan de deur, bel ik de politie. Je geeft aan dat je nu grenzen stelt, maar ik denk dat je ze nog te onduidelijk stelt naar hem toe. Dat hij die grens niet voelt en jij dan nog over jou grens heen laat gaan. Kijk eens goed vanaf een afstand naar je relatie. Wat levert je deze relatie op? Levert het je wel iets op of kost het jou alleen maar energie?
Dankjewel. Ik had over je leeftijd heen gelezen, sorry. Duidelijke grenzen stellen, en eisen dat hij hulp zoekt (en voor langere tijd accepteert!) is niet 'opgeven'. Eisen dat hij je normaal behandelt en dat hij niet over je grenzen gaat, letterlijk, door bij je voor de deur te staan terwijl je hebt aangegeven dat je even rust wil, is ook niet 'opgeven'. Dat zijn normale omgangsvormen. Kan hij dit (ook na hulp) niet, dan kun je hem inderdaad 'opgeven'. Ik wens je veel moed, kracht, en sterkte de komende tijd! En ik hoop dat hij op korte termijn tot inzicht komt.
Oef.. ik vind het echt wel heftig hoor dit. Waar denkt hij aan jou in dit verhaal? Helpt hij jou nog ergens mee? Hij denkt alleen maar aan zichzelf en lijkt jou steeds maar meer en meer te claimen. Net als met je huis binnendringen, wat is de volgende stap? Agressie? Zoals anderen al benoemden; jij bent niet verantwoordelijk voor zijn geluk. Jij hebt zoals ik het lees al ontzettend je best gedaan. Maar als de baby’s er straks zijn heb je grote kans dat het nog verder uit de hand loopt. De eerste periode met een newborn is best pittig (laat staan 2!) en als je als partners niet sterk staat samen gaat dat niet lukken. Met als gevolg stress en wellicht ruzies en dat moet je echt niet willen voor je kinderen. Persoonlijk zou ik de relatie écht beëindigen (geeft hem ook duidelijkheid, tot hier en niet verder) en afspreken dat je hem wel na elke controle van de baby’s op de hoogte houdt, maar meer niet. Afstand gaan houden. Op dit moment wil hij duidelijk niet geholpen worden met zijn psychische problemen. Jij moet echt aan jezelf en de baby’s denken. Wie weet gaat er straks bij hem wel een knopje om en zoekt hij hulp. En dan zie je wel weer wat de toekomst brengt.
Het kost vooral energie, levert momenteel niks op.. Zojuist een familielid gesproken, hij had advies gevraagd aan hun, maar ze belde me op om te vragen hoe het zat, dus heb het een en ander verteld niet alles natuurlijk, ik wil ook niet dat zijn familie hem tegen hem gaat keren. Maar die zei tegen mij, weet je jij bent hem niks verplicht, als jij geen relatie met hem ziet zitten meer, dan ben je hem dat niet verplicht. Ze zei ik zou het jammer vinden want je bent een hartstikke lieve vrouw, maar dit verdien jij niet. Dat deed me dat heel veel, heb gezegd ik ga niet zomaar opgeven, en zij zei ook dit doe je ook niet, zo moet je het ook niet zien. Zijn pa schijnt net zo te zijn geweest, en zegt dat gun ik jou niet. Nu niet maar straks ook niet. Als hij geen hulp zoekt komt hij er niet werd me gezegd
Als zelfs een familielid die dichtbij hem staat (aangezien hij advies vroeg aan ze, zullen ze vertrouwd voor hem zijn) dit aangeeft, zegt dat denk ik genoeg.
Kortom kies voor jezelf, jij verdiend het niet om zo te worden behandeld door hem. Stel je grenzen en zorg in eerste instantie voor jezelf. Jij kan zijn problemen niet oplossen, hij zal dat echt zelf moeten doen. En jij mag voorwaarden stellen, hij kan alleen deel zijn van het leven van zn kids als....... Je schreef eerder dat jij je niet door hem zo hoeft laten behandelen, dat klopt helemaal! Zet het geluid van je telefoon uit, bel de politie als hij aan de deur blijft bellen. Bizar dat hij zulke sterke signalen waarschijnlijk nodig heeft, maar meer dan terecht dat jij kiest voor de gezondheid en welzijn van je kinderen en jezelf!!
Als zelfs zijn eigen familie dit zegt, dan zegt dat heel veel. Iemand die niet geholpen wil worden, die kun je ook echt niet helpen totdat ze het zelf inzien. En dat is ook niet jouw taak. Je hebt genoeg dingen geprobeerd. Die 2 kleintjes in je buik en jijzelf moeten nu gewoon op de eerste plaats komen. Een tweelingzwangerschap brengt al meer risico's met zich mee, daar heb je niet ook nog eens deze stress bij nodig. En ik snap je heel goed hoor, ik wou mijn ex ook steeds blijven helpen en dat is me uiteindelijk duur te komen staan. Zet je telefoon op stil (of op niet storen zodat anderen mensen die je in je telefoon selecteert je desnoods nog wel kunnen bellen als er iets is), en als hij aan de deur komt dan bel je de politie. Het gaat gewoon echt te ver hoe hij doet. En denk ook niet 'hoezo heb ik dit gedrag etc niet eerder opgemerkt': sommige mensen zijn heel goed in het verbergen daarvan. Of hij is nu misschien door iets getriggert waardoor dit gedrag nu naar boven komt. Maar denk aan jezelf en je 2 wondertjes ❤️
Dankjewel voor de lieve reacties allemaal. Ik ga inderdaad dit keer aan mezelf denken, dit gaat niet goed komen. We zijn ook nog maar kort samen, en als het nu al zo loopt allemaal komt het ook niet goed op de lange termijn
Dit zie je helder denk ik. In elk geval niet op deze manier gaat dat lukken. Blijf dit voor ogen houden ook op de moeilijke momenten.
Ga ik zeker doen inderdaad, komt wel goed. Het zou pittig worden, maar denk dat ik er veel rust voor terug ga krijgen.