Ik had ook zo'n klasgenoot die alleen dialect sprak, dus ook op school. Dat vond ik ook wel raar. Zij was ook wel echt een uitzondering. Mijn ouders spreken nooit echt consequent dialect. Gebruiken wel dialectwoorden, maar niet voldoende om te zeggen dat ze dialect spreken.
Ik vind Rotterdams echt heerlijk om naar te luisteren Maar dan wel het echte platte Rotterdams, vind het echt grappig. Moet er wel bij zeggen dat het inderdaad ook regelmatig niet al te intelligent overkomt. Allebei mijn ouders komen uit Rotterdam en praten heel netjes ABN, mijn schoonmoeder daarentegen…. Haags hou ik dan weer niet van, vindt ik vaak weer een soort aso klinken (is maar net wat je gewend bent) en Amsterdams klinkt gezellig voor mij. Als je het hebt over een Ilse de lange accent/dialect, dat vind ik dan echt vreselijk.
Maar is dat dan in andere landen niet net zo? In België heb je ook meerdere dialecten, zowel binnen het Vlaams als het Waals. En dat is natuurlijk nog kleiner dan Nederland. In Tunesië heb je ook zoveel dialecten, wel grappig want ik hoor sommige Marokkaanse Nederlanders wel eens over hét Tunesisch dialect, maar dan hebben ze het over het dialect wat specifiek in het noorden wordt gesproken en wat je vaak op TV hoort (net zoals het Goois vaker op TV kwam/komt in Nederland). Dat is heel anders dan wat in onze regio wordt gesproken. Zelfs binnen onze provincie zijn er verschillende dialecten. Nu is Tunesië natuurlijk wel groter dan Nederland, maar niet extreem veel groter. En in het zuiden zijn er ook nog mensen die Amazigh spspreken, wat een totaal andere taal is met ook een eigen alfabet enz. Grappig trouwens wat je zegt over dat vertalen. Mijn man had geen enkel probleem om mijn Twentse oma te begrijpen. Hij is op latere leeftijd naar Nederland gekomen en qua dialecten vooral bekend met Zeeuws en Haags. Ik weet niet of dat iets zegt over zijn talenknobbel, of dat mijn oma gewoon "gemakkelijker" Twents sprak.
Een beetje. We leggen sommige klemtonen anders neer. Kan me daar ook nog steeds aan irriteren als ze op bijvoorbeeld de radio plaatsnamen verkeerd uitspreken. Voor mijn gevoel dan he. Zij praten immers abn maar ik heb het anders geleerd. We hebben kennelijk ook nog wel wat specifieke woorden. Inmiddels woon ik al heel lang in een andere provincie. Toen ik mijn kinderen een stelletje boenders noemde stond iedereen me hier aan te staren. Dat woord kennen ze hier dus helemaal niet.
Dat weet ik niet. maar hier heeft echt elk dorp weer net een ander dialect. Schoonouders zijn 7 km van elkaar opgegroeid, maar als sv in zijn dialect ruzie had met sm, want dan valt hij terug in zijn eigen dialect, zat ik op de bank en vroeg mijn ( nu) man: waar hebben ze ruzie over, wat zegt je vader? Die haalde zijn schouders op want dat dialect verstaat zelfs mijn man niet.
Haha hier ook vroeger mijn oma en opa, alle 2 een ander maar dat van oma was overheersender hun kinderen hebben ook oma haar dialect over genomen. Ik begrijp het wel maar spreek het niet. En mijn Antwerpse man verstaat er geen woord van als mijn tantes onder elkaar bezig zijn in hun heel plat genkers dialect (en dan nog specifieker dat van de deelgemeente Waterschei, opa woonde maar een paar km verder maar ander dorp dus heel ander dialect) Van Nederland vind ik het dialect wat ferry Bouman in de serie spreekt wel leuk om naar te luisteren. Brabants volgens mij? Westvlaams en Vlaams brabants vind ik dan weer echt verschrikkelijk.
Niks, prima als je hoort waar iemand vandaan komt maar dat echte dialect kan ik niks mee. Het is als of je constant in je hoofd moet vertalen. Kost me teveel tijd en energie. Het klinkt ook echt niet. Constant puntje proberen te verbinden in de hoop dat hetnjuiste eruit komt.Zit dan de helft van de tijd iemand schaapachtig aan te kijken Zelf geboren in Brabant. Heb inmiddels op meerdere plekken in Nederland gewoond en mensen kunnen nu niet meer horen waar ik vandaan kom. Als je goed gaat luisteren hoor je nog wel de zachte g. De rest is opgepikt uit de rest van het land. Maar geen dialect. Eerder uitspraken die je meeneemt
Ik praat zelf met een zachte G vooral grappig als ik ons huisnummer of postcode moet zeggen via de telefoon. Dan krijg ik bijna standaard een wat zegt u? Zelf hebben we in onze stad een eigen dialect met dingen als Errebeesjes, peur, pliesie, en ga zo maar door. Mijn moeder kan plat praten en mijn opa en oma. Verder praten ze ook geregeld Bargoens.
Zuid-Limburgs. Omdat het me doet denken aan m’n opa en oma. Mijn oma heeft op jonge leeftijd een hersenbloeding gehad en kon daarna nog amper uit haar woorden. Verbazingwekkend genoeg ging Limburgs haar nog wel goed af. Vooral als opa en oma het niet eens waren met elkaar. Mooie herinneringen aan, vooral het ‘miene-lieve!!’ dat m’n oma dan soms uitriep, haha
Als Vlaamse vind ik het Gentse wel heel sappig, en het Brussels ook. Niets zo verschrikkelijk als n West-Vlaming die AN probeert te spreken.... Ik ben van de voorkempen. Ik heb n tussentaal van thuis uit met Antwerpse tongval (accent) en woon in de Brusselse rand maar na 20 jaar krijg ik nog steeds te horen "jij bent denk ik niet van deze kanten hé" ook al praat ik redelijk netjes. Het is de a-klank vooral die me weggeeft. Met mijn dochters praat ik AN, oudste wordt lastig als ze me in mijn plat taaltje hoor praten met een collega die van dezelfde streek afkomstig is - ze weet meteen dat ik met hem aan de lijn hang door mijn accent/dialect . Zelf hebben de kinderen een soort Franse klank in hun accent door hier te wonen en al helemaal door de Franse R.
Ik heb niets met dialecten. Heel gek, maar mijn ouders en opa's/oma's praatten echt plat, maar ik totaal niet, ik kan het zelfs niet. Toen ik elders ging wonen hoorden mensen wel dat ik van elders kwam, maar mijn accent was maar heel licht. Gek hoe dat dan werkt. Mensen mogen van mij best dialect praten, maar praat ABN (mag best met een klein accent) als je met mensen van elders praat. Zo gek om op TV een ondertiteling te moeten zien. Maar dit zie je vooral bij oudere mensen. Zijn er nog jongere mensen die alleen nog dialect kunnen praten?
Ik ben hierin een beetje veranderd sinds ik in Noorwegen woon. Ik heb dialecten altijd interessant gevonden, maar vond wel altijd dat dialect uit m’n eigen regio, en Haags, Rotterdams en Amsterdams heel plat klinken. Twents, Limburgs en Gronings heb ik altijd heel mooi gevonden. Maar ik ben wel opgegroeid met het idee dat dialecten een beetje boers of volks zijn. Wat ik nu echt onzin vind dus. in Noorwegen is het heel gewoon om een dialect te spreken. En mensen zijn over het algemeen heel trots op hun eigen dialect. En het is echt een groot deel van hun identiteit. Veel mensen (lang niet iedereen) blijven ook echt aan hun dialect vasthouden. Ze passen het wel wat aan als ze ergens anders gaan wonen. Verschillen zijn soms zo groot dat je het anders niet meer begrijpt. Maar sinds ik hier woon vind ik het eigenlijk heel mooi als mensen hun dialect spreken. Zolang het maar wel begrijpelijk blijft voor anderen. Mensen zijn trots op waar ze vandaan komen. En waarom zou je dat niet mogen laten horen? Ik zou het echt zonde vinden als dat zou verdwijnen omdat men vindt dat je standaard Noors of Nederlands moet spreken.
Om deze reden kan het ook een negatieve invloed hebben bij bv sollicitatiegesprekken... Een accent kan al geassocieerd worden met intelligentie en stereotypes. In Belgie zijn Limburgers en West-Vlamingen het kneusje daardoor...
Ik hou van Brabants dialect! Brabander in hart en nieren en ook trots op. Ben zelfs zo erg , dat ik me echt heel trots voel als de kinderen in dialect spreken. Verder vind ik het Vlaams ontzettend lief klinken.
Natuurlijk, dialecten zijn echt niet voorbehouden aan Nederland en ook in andere landen heb je veel verschillende dialecten.
Ik moet dan altijd denken aan mijn eerste keer in Noorwegen. Ik heb Noors gestudeerd en na mijn eerste jaar had had iemand voor mij in de zomervakantie een baantje op een kantoor in Stavanger geregeld. Kwam ik daar met mijn ABN: algemeen beschaafd Noors (en dan Bokmål, je hebt natuurlijk ook nog Nynorsk) en was iedereen zo lastig te verstaan omdat ze allemaal dialect spraken. Tot ik één man tegenkwam op kantoor die wel heel net Bokmål sprak. Wat was ik blij dat ik hem veel beter kon verstaan
Ik spreek bij mijn familie limburgs dialect. Tegen mijn kids praat ik gewoon NL. Ik vind het zelf wel iets hebben. Voor sommige woorden is er ook echt geen NL woord te vinden. Maar ik vind het wel irritant als bijv een huisarts ofzo in het dialect tegen mij gaat praten. Ik vind dat ongemakkelijk omdat ik het dus vooral in huiselijke kring spreek en niet "professioneel".
Ik woon in Limburg. Maar Limburgs vind ik niet mooi klinken. Brabants wel. Heerlijk dialect vind ik dat. Ik heb ook veel familie die plat Brabant met elkaar kan praten. Ik heb ook een tijdje in Zeeland gewoond. Dat vond ik ook zo leuk klinken.
Ik vind Haags, Amsterdams en Gronings heel leuk. Ik hou ook van Vlaams (is denk ik meer een taal dan een dialect toch?). Limburgs, Twents en bepaalde Brabantse dialecten vind ik niet om aan te horen . Binnen het Brabants zit nog echt een groot verschil Tilburgs vind ik bijvoorbeeld vreselijk (komt echt door die serie de Druiventros ), bepaalde dialecten uit dorpen weer best geinig, het is ook niet vergelijken natuurlijk.