Niet vaak, maar als het nodig is loop ik mee. Afgelopen schooljaar had dochter een ongelukje gehad, ben ik meegelopen naar de juf. Dat wilde ze zelf, en ik vond het fijn om te zeggen tegen de juf wat degene in het ziekenhuis hadden gezegd. Ik kan niet van de juffen verwachten dat als ik s avonds laat een berichtje stuur dat zij die ‘s ochtends dan gelijk leest en beantwoord.
Zo min mogelijk. En anders digitaal. De keren dat ik wel wat heb en even meeloop naar binnen vind ik het bloedirritant dat ik soms 10 min moet wachten tot de rest van de ouders klaar is met "iets doorgeven". Die ouders staan haast dagelijks in de klas. Ik ben meer van kind naar binnen schuiven en wegwezen. Sterker nog: ik ga ze er vanaf nu uit gooien op de parkeerplaats en dan mogen zelf de school inlopen. Van mij mag de oude regel terugkomen: vanaf groep 3 komt je als ouder niet meer in de klas bij het wegbrengen. Juf of meester hoeft niet te weten dat Truusje laat is gaan slapen of dat Jantje en Pietje gisteren ruzie hadden.
Wij “mogen” niet eens meer mee. Als in: alles gaat zelf naar binnen (soms loop ik ff mee om een gymtas uit de bak te pakken maar dat is het wel) En ze komen zelf naar buiten. De kleuters worden door de juf buiten verzameld en mee naar binnen genomen. Echt wel beter want voor corona moest ik met 350 ouders die school in zo ongeveer drama vond ik dat altijd! En het blijkt dat die kleuters van me toentertijd ook eigenlijk veel meer zelf konden dan we dachten (gewoon zelf goed de bakjes trommels in trolley etc) Uiteraard zijn er bij de kleuters wel inloopochtend en mag je als ze net beginnen mee etc.
Liefst nooit maar moet regelmatig wel wat melden. Zij melden btw bijna elke scheet, zoon is geen ''standaard kind'' hij is 8 maar zegt ook dat hij liever gewoon wil werken. Vind het een lastige situatie. Leiding gaf al aan moeten hem hierdoor heen helpen door die basisschool tijd. Hoop dat het aankomend jaar iets positiever gaat met een nieuwe juf. Al waren er wel wat positieve punten.
Ik zou vooraf al bericht sturen van het gips. Bij mijn eigen kinderen stuur ik vaak ook een berichtje via Parro/Social Schools, dan weet de juf ervan en kan ze zich gewoon op de kinderen richten. En heel soms wacht de juf me op en vraagt er nog even naar als ik bij school aankom. Soms gebeurt er onderweg wel eens wat (hebben een paar keer een ongeluk zien gebeuren), dan loop ik even mee en zeg ik het zelf even tegen de juf zodat die weet wat het 'verhaal' is. Net voor de zomervakantie had ik een lekke band (echt goed lek), de oudste heb ik nog op tijd op school gekregen, maar de tweede ging echt niet lukken. Gelukkig kwamen we een andere ouder tegen die dochter 2 mee wilde nemen, zij stelde zelf al voor om dochter 2 dan even binnen te brengen en aan de juf te vertellen waar ze te laat was. Dus voor de 'last-minute-gebeurtenissen' loop ik wel mee, maar voor andere dingen stuur ik vooraf een berichtje.
Digitaal bij voorkeur. Ik geef elke maand een orthobezoekje door via parro en als er echt iets is, afhankelijk van wanneer ik het weet vooraf digitaal of 's ochtends vroeg even. Dat is misschien 2x per jaar. Gips.. tja.. ik zou niet weten wat een gesprek voor meerwaarde heeft. "Hoi juf, Pietje heeft een ongelukje gehad in de vakantie en loopt nog 3 weken met gips". Het hoeft niet moeilijker dan dat. Een A4 met het hele verhaal kost juf ook gewoon tijd om te lezen (in haar vakantie of avond) dus ik probeer kort en bondig te zijn.
Alles digitaal en als er echt iets is vraag ik een gesprek aan. ‘Mijn kind heeft slecht geslapen.’ Of ‘mijn kind heeft een schaafwond op zijn knie’ meld ik niet. Meer de categorie ‘kind wordt gepest wil ik over in gesprek’ of ‘kind komt al weken met pesthumeur uit school’. De rest kan digitaal als Nice to know ..
Nooit. Ik mail de leerkrachten of als het belangrijker is dan een mededeling, zoals bv afspraken omtrent dyslexie, dan maak ik een afspraak. Ben zelf docent op het VO en doe alles op afspraak en/of via de mail.
Alleen bij belangrijke zaken. De juf is er voor het lesgeven aan een klas vol kinderen. Niet om ellenlange gesprekken met ouders te voeren. Kinderen gaan hier sinds corona ook zelf naar binnen. Zoveel rustiger dan een gang vol volwassenen. Je zier ook vaak dezelfde ouders die dan veel te lang staan te kletsen. Terwijl iemand die echt iets dringends moet melden moet wachten. Ik moet in de ochtend werken dus heb ook geen tijd voor kletsgesprekken met de juf. Ik heb wel wat beters te doen!
Bij zoiets als een gebroken pootje zou ik het persoonlijk even willen melden. Bij ons is er geen chat systeem , ik kan de juf een sms’je sturen als ik wil. Maar vaak spreek ik haar gewoon even aan als er iets is. Dat vind ik makkelijker en fijner.
Doorgaans niet. Toen G dr teen gebroken had of er was wat in de familie (overlijden) ging dat via de school app. Enkel als ze emotioneel echt niet lekker zat, of dat ik wist dat ze beroerd was gaf ik het even mondeling door (en had ik het doorgaans al doorgegeven). Maar vooral dat ze moesten bellen als het niet ging, dan haalde ik dr op. En dan nog werd ik doorgaans pas gebeld door de BSO die een lijkwitte G opgehaald hadden uit de klas om 14:00 (die had ik ook ingeseind en die belden wél). Maar goed, de juf van groep 4 was niet mijn favoriet zullen we maar zeggen. Hopelijk komend schooljaar een betere, wat empathischer geval. Begin van schooljaar is gekkenwerk, zou t mailen.
Was dat hier ook maar zo... Ik heb niks tegen ouders die helpen om een traktatie de klas in te krijgen of als er wat is. Een kind dat echt niet de klas in wil ofzo, kan een keer gebeuren. Maar man man man, ik heb er 1 bij die brengt haar kind nog steeds de klas in en die gaat inmiddels naar groep 7.
Daar heb je helemaal gelijk in. Overigens wel heel naar om te horen dat je dochter niet blij naar school gaat. Dan is het natuurlijk logisch dat je regelmatig contact hebt met de juf/meester.
Hier ook grotendeels via de chatfunctie digitaal. Ik loop zelden mee om iets te melden, en irriteer me ook aan (altijd dezelfde...) ouders die dat uitgebreid doen. Mijn jongste in groep 1, daar vraagt de juf aan elke leerling hoe het gaat, daar vertel ik soms wel van 'ze was ziek het weekend maar nu weer ok, of ze is heel moe, slechte nacht', maarja, eigenlijk is dat ook niet nodig. Kort en bondig iig.
School heeft een inloopkwartier, en dat werkt hier perfect. Bij de onderbouw drukker bezocht dan in de bovenbouw. Maar als er wat is, dan loop ik even binnen om het te melden. Is er echt een bespreekpunt wat meer dan een minuut nodig is dan vraag ik of er na school even tijd is. In geval van gipspootje zou ik dus ook even meelopen. Maar melden is dan eigenlijk niet nodig, want vrij zichtbaar aanwezig. Eerste schooldag (ok, 2e want 1e deed man) liep ik ook even mee naar binnen om voor te stellen aan juf. Nieuw op school, dus ik kende haar nog niet. .Was het druk, dan had ik het niet gedaan of een andere dag. Met een bijzonder kind zijn er regelmatig kleine dingetjes te melden. En ook regelmatig extra oudergesprekken. Die plannen we wel via mail.
Toen onze kinderen nog op de basisschool zaten was er nog helemaal geen app. Geen idee of ze dat daar inmiddels wel hebben. Mailen was een optie, binnenlopen kon ook wel. Maar had eigenlijk nooit echt iets te melden. Onze kinderen waren (zijn ) geen doorsnee kinderen maar er was eigenlijk nooit echt iets om door te geven wat relevant was voor die fah op school. Als ze een keer nukkig waren of de jongste was weer eens niet vooruit te branden met de ochtendritueel hoefde ze dat op school echt niet te weten. Wilde namelijk helemaal niets zeggen over de schooldag. Sommige ouders stonden inderdaad elke dag wel te praten met de juf. Hangt dus ook echt wel af van de persoon die de ouder is. De één wil alles mededelen, een ander weer niet, die verschillen zijn er nou eenmaal. In het geval van een gebroken arm zou ik, in het geval er een communicatie systeem is, het via daar doorgeven (met evt de dingen waarop te letten of dat ze bijv niet mee mag gymmen ofzo). Mijn kind zou zelf wel de rest vertellen . Daar hoef ik echt niet nogmaals voor naar de juf.
Ik vind digitaal prettiger, maar dat is persoonlijk. Zijn er ook geen luistervinken die meeluisteren. En als er echt iets is, dan liever na schooltijd, want daar is het ochtendmoment niet voor bedoeld. Ik merk op mijn werk ook dat sommige graag bellen, ook als ik juist vraag het op de mail te zetten. Ik ervaar dat echt als vervelend. Ik zou het als leerkracht zijnde wel prettig vinden voorbereid te zijn op een kind met gips. Soms moeten er toch wat aanpassingen worden gedaan, gym moet anders worden ingevuld etc.
Bij de kleuter vorig jaar regelmatig. Vaak om door te geven dat ze met der zus mee naar huis moet, anders mocht der zus der niet meenemen. Dit jaar geef ik aan het begin door dat der zus precies weet als ze der mee moet nemen , dan hoef ik niet telkens de juf er mee lastig te vallen. bij zoon af en toe. Soms om even door te geven dat ie alleen naar huis mocht. Vanaf dit jaar mag dat sowieso dus hoef ik niet meer de klas in te lopen. En soms om even gauw iets door te geven. bij de oudste regelmatig. Maar die zit in een traject en de juf vond het fijn om af en toe even een kleine update te krijgen over hoe het ging met der. Deze juf mailde sowieso liever niet en deed graag alles face to face.
Zo min mogelijk. En zeker niet ‘s morgens voordat school begint. Het is fijn als de juf aandacht voor alle leerlingen heeft, ipv voor de ouders. Tenzij het echt niet anders kan natuurlijk. Dat is in de afgelopen 4 jaar 1x voorgekomen.