Inderdaad ook mijn ervaring inmiddels. Puber 1 valt reuze mee, roept in een boze bui weleens wat. Maar kont et dan zelf later weer op terug. Wat puber2 roept daar zullen we het maar niet over hebben én zeker dat ik het niet accepteer, maar toch zegt hij wel. Puber2 is sowieso een heftig karakter.
Onze zoon is nog maar 9 bijna 10. Laats bij de neuroloog aan gegeven dat hij zich de laatste tijd steeds meer afzet. Volgens haar komt dit al door de puberteit. We proberen er vooral over te praten als hij zich weer rustig voeld. Dit hebben we eigenlijk zijn hele opvoeding al gedaan en daardoor kan hij alles super goed benoemen.
Mijn dochter is 10,5 en ook aan het (pre)puberen. Ik hoor elke dag dingen als “ik bepaal zelf”, “het is mijn leven”, “lekker boeien” enz. Ik kan slecht tegen de stemverheffing waarmee ze dat doet. En idd ook vervelend gedrag tegen haar broertje die haar zo ongeveer aanbid. Had het een paar maanden geleden met mijn psycholoog over. Volgens haar begint het prepuberen al met 9 jaar. Het heeft te maken hormonen die ervoor zorgen dat de ontwikkeling van de frontaalkwab bijna stil komt te liggen. Tegen hun 18e begint de ontwikkeling weer. Ze zei; in de tussentijd ben jij als ouder eigenlijk de frontaalkwab van je kind . Nou fijn haha! Zeg gekscherend wel eens tegen haar; je doet zo gek omdat je frontaalkwab tijdelijk kapot is, kun je niets aan doen . Ik probeer haar wel steeds uit te leggen hoe het zit met respect voor de mensen om je heen. Dat is voor mij echt een grens waar ik niemand en haar dus ook niet overheen laat gaan.