Hi mamas, Ik maak me een beetje zorgen en ik krijg gewoon korte antwoorden van artsen dus ik wou kijken of er hier iemand is die zijn verhaal herkend. Ik ben bevallen vorige maand met een termijn van 40+1. Ze is dysmatuur geboren met 2890. Hier was niemand van op de hoogte. Mijn placenta werkte niet meer goed. Ze heeft zelfs nog een draaiing gehad want ze lag stuit met 37 weken en dan word een kindje helemaal nagekeken voor die draaiing. Alles bleek goed. Op het einde kom je ook elke week bij de verloskundige voor controle en luisteren ze het hartje was ook altijd goed (ik heb altijd begrepen dat lichte babys het moeilijk kunnen krijgen vanwege zuurstof te kort en dat te meten is aan de hartslag) Ik vond dit al erg moeilijk dat dit niet eerder is opgemerkt. Maar goed het blijft mensen werk. Nu had ik een gesprek met de gynecoloog want het is uiteindelijk een spoedkeizersnede geworden en ik vroeg me hoe het kon dat er niks was opgemerkt en of er een oorzaak is gevonden waarom mijn placenta het dan niet meer goed deed. Zegt ze gewoon ‘dat komt door het roken’ ik kijk haar aan ik zeg maar, ik rook helemaal niet??? Nou dan gewoon pech zegt ze. En dat was het ze stond op om me de deur te wijzen. Ik voel me er zo naar onder hoe dit ging. Ik wou haar nog vragen of het misschien kon komen doordat ik corona had gehad en heel ziek was in het derde trimester of het ernstige b12 te kort wat ik had. Ze wou naar niks luisteren en kapte me zo af maar vertelde me wel nog even dat dysmaturen een verhoogde kans hebben op psygische stoornissen etc later. Ik voel me zo naar onder dit gesprek. Ook omdat ik continu denk heb ik dan wat verkeerds gedaan ofzo? Zijn er meer mama’s geboren van een dysmatuur babytje waarbij de placenta op was zonder aantoonbare reden? En hoe gaat het nu met jullie kindjes. X
Mijn dochtertje is ook dysmatuur geboren. Zij was met 40+3 2740gr. Dit was wel gezien, maar er werd gedacht dat dit gewoon aanleg was. Ik ben maar 1.50 lang, mijn moeder is kleiner. Mijn broer is kleiner. Ook de moeders kant van mijn exman zijn kant zijn allemaal klein. Dus dat ik een kleine baby zou baren was niet gek. Alles was goed met baby. Alleen klein. Ook ik heb een spoedkeizersnede gehad uiteindelijk. En daar bleek ik inderdaad ook een veel te kleine placenta te hebben en zagen ze iets afwijkends. Dit kan een reden zijn voor mijn ellenlange weg om zwanger te worden en mijn meerdere miskramen. Ik rook ook niet. Maargoed. Mijn dochtertje is inmiddels 6. En zit aan de bovenste lijn qua groei, ze is dus erg lang( ruim 1.20m) en qua psychische klachten nergens last van.
Mijn dochter is 16,5 jaar geleden ook (rand zeiden ze toen) dysmatuur geboren. Ze woog ook 2890 gram bij 42.1 week. Geboren met een keizersnede na een mislukte inleiding ivm de zwangerschapsduur. Ze bleek een sterrenkijker, maar dat wisten ze ook niet. Kwamen ze tijdens de ks achter. Ze had moeite met drinken duurde wel even voordat dat beter ging. Ze viel steeds in slaap tijdens het drinken. Ze heeft nog een week op de kinderafdeling gelegen en heeft een sonde gehad. En zo had ze nog meer kenmerken van dysmatuur zijn. Reden weet ik niet, wel dat het een verrassing was dat ze zo klein en licht was. We hadden alleen kleertjes maat 50/56 en 56 en werd 7.5 pond geschat. Alles was veel te groot en de verpleegsters plakte haar kleertjes vast met tape. Paar pakjes maat 50 gekregen dat paste beter. Dochter is nooit erg groot geworden, maar dat zijn wij ook niet. Gelukkig geen verdere problemen, niet vaak ziek, op school gaat het goed. Dus de kans is misschien iets groter, maar het hoeft niet! Hopelijk kan je wel genieten van je kindje? Overigens heeft dochter later nog een broertje gekregen, geen dysmatuur (3190 bij 39 weken).