Hallo allemaal, Geen idee of ik dit topic op de juiste plaats hen geopend. Er staat namelijk nergens een kopje 'vervelende schoonmoeders' Maar ik zou even mijn verhaal proberen kort samen te vatten. Lastig om 12 jaar zo kort mogelijk samen te vatten. Mijn man en ik zijn nu 12 samen en hebben nu een zoontje van bijna 6 maanden. De band met mijn schoonmoeder is altijd op en af geweest ook voor mijn man. In zijn jeugd is hij geestelijk mishandeld door zijn moeder. Hier gaat ze nu vaak nog mee door. Aan het begin van onze relatie merkte ik al dat zijn moeder zich veel bemoeide met alles. Zo moest alles op haar manier en was er niks goed. Wat mijn man of ik ook deden niks was goed. Schoonmoeder drinkt ook erg veel en als ze dan weer eens teveel op had werd mijn man gebeld en werd zijn huid vol gescholden echt voor alles wat vies en lelijk was. Ook via WhatsApp stuurde ze deze berichten. Vervolgend deed ze alsof er niks meer aan de hand was en er dus niks gebeurt was en verwachte dar ook van ons. Dit meerdere keren geprobeerd uit te spreken steeds met een scheld tirade van haar kant. Altijd wilt zij ook de aandacht hebben. Op de dag van mijn opa's begrafenis heeft ze 20x gebeld naar mijn man en allemaal boze appjes en voicemails in de avond stond ze scheldend en tierend aan de deur en heeft een baksteen door de auto ruit van ons gegooid. Wat volgde weer een tijd geen contact. Toen weer contact wat uiteindelijk weer uit de hand liep tijdens een bezoekje aan haar. Ineens sloeg ze weer om schold mij uit en wilde mij aanvallen. Ik ben torn letterlijk naar de auto toe moeten rennen. Dus weer een tijd geen contact. Mijn man zijn stiefvader was een erg rustig man helaas was hij ongeneeslijk ziek en is hij ondertussen komen te overlijden. Ook die kreeg het vaak te verduren zowel geestelijk als lichamelijk zelfs nog op het einde. Maar na meer dan 1 jaar geen contact lag de stiefvader van mijn man op sterven dus weer contact gekregen ivm het komen te overlijden en dan fatsoenlijk afscheid kunnen nemen. Ondertussen waren man en ik al een tijd bezig met zwanger worden helaas ging dit niet vanzelf. Na 3 jaar en dus een icsi traject eindelijk zwanger! Tijd dus om her aan iedereen te vertellen. Op dat moment was er dus contact met mijn schoonmoeder. We hebben toen afgesproken ook haar er bij proberen te betrekken en echt ons best hiervoor te doen. Dus het verteld en wij werden niet gefeliciteerd maar ze wilde wel gelijk haar hele fam in gaan lichten zodat zij de aandacht kreeg. Aangegeven dat we dat nog niet wilde het was nog erg pril. Wad ze al boos over, maar oké ene oor in andere oor uit. Toen de gender reveal man en ik hoopte op een zoontje maar een dochter was ook helemaal goed. Maar man is stadhouder zijn vader en opa ook dus hoe leuk zou het zijn als hij dus ook weer een zoon kreeg. Meer dat zeg maar. Schoonmoeder wilde een meisje. Dus op genderreveal werd bekend dar wij een zoontje kregen. Enige wat schoonmoeder zei was nou heb jij toch weer je zin he... dit weer geslikt en geparkeerd. Toen hadden we een 3d echo ingepland mijn moeder zou meegaan. Dus hadden zoiets vragen we schoonmoeder ook leuk betrekken we beide erbij. Schoonmoeder mee onderweg vroeg ze al aan mijn man hoe lang gaat dat grapje duren? Want wil straks nog naar het terras hoor. Tijdens de echo ook totaal ongeïnteresseerd helaas. Toen nog mijn babyshower. Mij zussen hadden dit georganiseerd. Schoonmoeder deed al gelijk moeilijk nou weet niet of ik wel ga hoor blablabla. Uiteindelijk was ze er zat ze met een chagrijnig gezicht zat te mokken en probeerde echt bewust de boel te verpesten. Ze is ook na 30 min boos weggestampt zonder iets te zeggen. Hen dit achteraf ook met man besproken en aangegeven dat er iets moest gebeuren. Man is gesprek aangegaan als eerst om een beetje te pijlen wat er nou precies was. Nou ze heeft toen woest gezegd dat ik geen babyshower verdiende ik verdiende het niet om zwanger te zijn. Tijdens de babyshower was het ook niet normaal de aandacht was op mij gericht en niet op schoonmoeder. De woorden die ze letterlijk heeft gezegd. Ik wad er toen klaar mee en heb mijn man aangegeven dat ik zijn moeder even niet meer wilde zien. Dat ze straks wel gewoon contact kon hebben met onze zoon als die geboren was dat ik dat niet in de weg zou staan en dat ik man zelf ook nooit daarin tegen zou houden. Wilde dit zelf vertellen maar leek man beter dat hij dit deed. En ja hoor weer allemaal verwijten naar mij. Hoe slecht ik wel niet was ik was een k h**r e.d. afgesproken met man dat zodra ik bevallen was ze mocht komen en ik het heel koeltjes zou houden zodat ze toch in leven van onze zoon zou zijn. Man belde na een heftige bevalling (vacuümpomp verlossing) en gaf aan dat zoon geboren was en dat het een zware bevalling was. Schoonmoeder zei daarop elke bevalling is zwaar dus ze moet zich niet aanstellen. Vervolgens gaf man aan dat ze om 6.300u kon komen om onze zoon te zien. Zegt ze daarop ja mama heeft net de hond uitgelaten en is daar nog moe van hoor dus kom liever rond 10 uur. Man geeft aan dat we dan rusten aangezien we al meer dan 24u wakker waren. Dus dat ze dan kon komem of anders pas eind de middag. Zegt ze daarna ja mama kan niet rijden in het donker he wil je soms dat mama een ongeluk krijgt (ja ze praat echt zo) en anders moet je mama maat even ophalen. Uiteindelijk kwam ze dan toch om 6.45. Schoonvader en stiefschoonmoeder en mijn ouders waren er toen al. Ze komt binnen kijkt het bedje in en Zegt owja leuk vervolgens begint ze over zichzelf. Rond 7 uur ging iedereen weg wilde zij blijven zitten dus man gaf aan dat ze ook moest gaan want wij gingen rusten vond ze niet kunnen. In de kraamweek is ze nog 1x langs geweest had ze onze zoon vast wilde ze snel foto en keek niet meer om naar onze zoon. Ik was toen boven in de tijd dat ze er was omdat ik gewoon vond dat ze een rol moest kunnen spelen in leven van onze zoon. Uiteindelijk heeft ze daarna vrij weinig laten horen. Man belde haar wekelijks want anders kreeg hij weer een flip tirade. Probeerde wekelijks langs te gaan anders weer verwijten. Zag er ook altijd flink tegen op want ging alleen maar over haar zelf en over hoe slecht ik was. Man ging steeds alleen wilde onze zoon niet meenemen en zijn ma vroeg er niet naar. Hij heeft vaak aangegeven dat als ze wilt ze langs kan komen dat ik zou zorgen er dan niet te zijn. Zelfs geprobeerd een datum te prikken maar werd allemaal niets mee gedaan. Uiteindelijk was onze zoon 1 1/2 maand toen heeft man hem toch maar een meegenomen op bezoek daar na aandringen van mij. In de hoop dat als ze hem zou zien het toch iets zou aanwakkeren maar weer niks geen reactie. Toen heeft man aantal keer gebeld en gedaan naar zijn ma want moest allemaal van hem afkomen. Hij gaf ook aan met haar in gesprek te willen. Nou ze kon steeds niet. Uiteindelijk is man er zonder afspraak heen gereden in de hoop het uit te kunnen spreken. Hij kwam aan en ze heeft hem echt de huid vol gescholden en hem letterlijk naar buiten geslagen. Mij voor alles wat vies en lelijk was uitgemaakt en zelfs hele lelijke dingen over onze zoon gezegd. Ik heb mijn man aangeven dag ik eigenlijk niet meer wil dat onze zoon daar komt ( bij klein kinderen van stiefvader heeft ze ook van die flipbuien gehad met de Kids erbij) maar wij wilde voordeel van de twijfel geven. Maar na dit heftige voorval had ik niet het idee dat onze zoon daar veilig heen kon. Man vond dit ook en wilde zelf ook niet meer. Heeft dan ook het contact verbroken (eigen keuze) en ook gezegd dat pas als ze hulp heeft gezocht en drastisch is veranderd weer in het leven van onze zoon mocht komen heeft dit laatste tegen mij gezegd niet tegen zijn moeder. Wij denken namelijk dat er iets met haar is waardoor ze zo is. En dat als ze naar een psycholoog gaat dit haar en ons kan helpen. Maar zij ontkent dit zelf want alles ligt aan een ander niet aan haar. Onze zoon is nu bijna 6 maanden dus al paar maanden geen contact. Eerst waren er veel spanningen in onze relatie door schoonmoeder. Man begon 3 dagen voor hij erheen moest al chago te zijn en te snauwen en 3 dagen erna nog. Is erg beschadigd door zijn moeder. Heeft daar ook intense therapie voor gevolgd en nu nog 1x per maand gesprekken voor. Maar de rust was weer terug gekeerd je zag man echt opbloeien. Maar nu begint man te twijfelen. Hij vind dat we zijn moeder iets ontnemen nu. Ik zelf vind dat zij zichzelf iets ontneemt. En man geeft ook aan te weten dat ze op een geven moment onze zoon gaat schaden en manipuleren maar vind dus ook weer dat zij recht heeft hem te zien. Ik vind dus van niet maar weet het even niet meer. Ze heeft de kleinkids van stiefvader ook geschaad en gemanipuleerd. Kindjes hebben ook tijdje therapie gehad om dit te moeten verwerken. Ze heeft laten zien dat ze nu nog zichzelf niet onder controle heeft door man aan te vallen. Dus ik vind beter voorkomen en genezen maar vind het een lastige situatie. Man zit soms nog echt in oud gedrag waarin schoonma hem altijd manipuleerde. Wat moet ik nou? Sorry toch een heel lang verhaal geworden en dit is nog maar echt 1/10000 van alles wat er gebeurt is. Want ook mijn ouders, zussen, oma en schoonpa zijn meedere keren slecht behandeld door haar maar dan word het wel een heel lang verhaal.
Owja misschien ook wel heel belangrijk om te vermelden. Mijn man is altijd heel erg gemanipuleerd door zijn moeder. Toen ouders gescheiden waren heeft hij door het manipuleren van zijn moeder 6 jaar geen contact gehad met zijn vader. Zijn moeder doet dat op een bepaalde manier dat man zich schuldig gaat voelen. Dat doet ze met alles als ze iets voor elkaar wilt krijgen hem een schuldgevoel aanpraten. Dat is ook echt zijn valkuil on contact met zijn ma. Zoals nu schuldig voelen dat zijn moeder dingen mist van onze zoon. Terwijl ze zelf niet naar hem omkeek en dit zichzelf aan doet.
Lijjt mij gewoon dat dit soort toxische relaties je je kind geen plezier mee doet. Een oma is geen verplichting he? Liefhebbende ouder is t minste wat je verschuldigd bent.
Zo iemand komt niet in de buurt van mijn kind Je man kan zelf de keuze maken haar te blijven zien maar niet met mijn kind erbij Je man heeft er nu een verantwoordelijkheid bij namelijk zijn zoon en zij gaat niet veranderen dus of jullie accepteren haar en haar gedrag Of jullie stappen weg van deze zieke vrouw Je laat je toch niet zo behandelen?
Bij die agressie, de baksteen en jouw ‘k h**r’ noemen, was het voor mij meeeer dan klaar. Ik zou geen enkel contact met haar willen, ze zegt al nare dingen over een kindje van een paar maanden, dus daar is contact ook gewoon onmogelijk. Als man wel contact wil, dan is dat verder aan hem - maar ook dat klinkt ongezond. Ze klinkt psychisch inderdaad echt niet in orde, ze heeft vast hulp nodig, maar als zij dat niet wil, dan houdt het gewoon op. Ze heeft genoeg schade aangericht.
Fijn deze antwoorden. Ik was al bang dat ik te streng was of een te bezorgde moeder. Vind zelf inderdaad dat ik genoeg heb gepikt. Steeds maar weer terug contact omwille van mijn man. Deze was we nog niet helemaal klaar voor om voor goed zijn rug naar zijn moeder te keren. Dat schuldgevoel heeft ze zo diep in hem gemanipuleerd. En meer van dit soort dingen. Is de laatste jaren niet makkelijk geweest helaas. Juist nu merk je bij hem ook eindelijk rust. Heb ook gezegd inderdaad dat als.hij contact wilt met zijn moeder hij dat zeker moet doen. Dat ik hem zeker niet tegenhoud. Maar dat ik niet wil dat zij onze zoon ooit nog ziet. Ook dst als hij contact heeft met haar ik niet wil dat wij daar als gezin last van gaan hebben. Maar hij vind het lastig. Hij is bang onze zoon iets te ontnemen. Leg hem dan ook steeds uit dat we hem niks ontnemen maar juist beschermen. Hij heeft 2 lieve oma's (mijn moeder en zijn stiefmoeder) 2 lieve opa's en zelfs 2 lieve overgroot oma's. Dus wat dat betreft gaat hij zeker niks te kort komen. Begon echt aan mezelf te twijfelen of ik soms te ver ging in onze zoon beschermen. Maar fijn deze reacties dan te lezen
Eeeh ze heeft nergens recht op. Je zoon heeft recht op stabiele mensen om zich heen en dat is zij niet. Sorry hoor, maar met alles wat ze jullie heeft aangedaan dat je man dan toch nog twijfels heeft... bizar. Hij moet z'n zoon en vrouw gaan beschermen. Je kunt haar niet helpen, ze moet zelf hulp gaan zoeken. Door haar in alles haar zin te geven, beloon je haar gedrag. Ze heeft geen reden om hulp te zoeken, want jullie blijven haar opzoeken en vergeven. Je man heeft waarschijnlijk een trauma, wellicht wel goed als hij daar ook hulp voor gaat zoeken.
Ik zou absoluut zeker deze vrouw niet in jouw leven en dat van je zoon laten komen. Het is misschien zielig maar deze vrouw is psychisch ontzettend ziek (zo klinkt het). Het lijkt me ook goed voor jouw man om weer eens een psycholoog te bezoeken want ook hij zou moeten gaan inzien dat zijn moeder ontzettend schadelijk is, ook voor jullie zoon. Hij is nu nog klein maar gaat dingen echt wel meekrijgen. Mijn moeder heeft ook mentale problemen en ik heb op het punt gestaan om het contact met haar te verbreken. Dat ik al beschadigd ben door haar is tot daar aan toe, maar ik ben verantwoordelijk voor mijn kind en zijn veiligheid, hier moest het dus ook stoppen. (En hij heeft helaas al meer meegekregen dan ik had gewild). Echter kreeg mijn moeder een psychose en daardoor eindelijk de juiste hulp, en is ze nu echt een prettige oma. Maar als dit niet gebeurt was had ze ons beiden niet meer gezien. Je kan je man nergens toe dwingen maar jij kunt er wel voor zorgen dat er geen contact meer is tussen jouw zoon en schoonmoeder. Dat is ook jouw verantwoordelijkheid.
Mijn man loopt idd nog steeds bij een psycholoog. Elke maand nu. Heeft hiervoor verschillende therapie gehad waaronder emdr door zijn verleden. Dus idd krijgt hij nog steeds hulp gelukkig. Ik heb ook zoiets van ze ziet onze zoon nooit meer en daar doe ik alles voor idd. Want is mijn taak hem veilig te houden. Maar dacht miss denk ik er te bekrompen over en moet ik het milder zien en zie ik dat nu niet omdat ik er midden in zit. Ben inidergeval blij dat iedereen hetzelfde zegt geen contact!! Precies hem kan ik niet tegen houden mijn zoon wel! Super fijn bloem dat jou moeder de juiste hulp heeft gekregen!
Ik snap niet dat je dit niet zelf kunt beoordelen. Voor mensen met dergelijk gedrag is er in het leven van mijn kinderen geen plaats hoor. Waarom zou je je kind willen laten beschadigen?
Ik heb het zelf idd beoordeeld als zijnde niet goed voor in het leven van mijn zoon. Heb ook tegen man gezegd dat ik er alles aan zou doen om zijn moeder uit het leven van zoon te houden en daar stond ik zelf ook achter. Maar ik zit er natuurlijk midden in en wil zelf niet handelen uit emotie en daardoor een verkeerde keuze maken. Was dus erg benieuwd wat een 'buitenstaander' hier van vond of dat die mij andere inzichten geven. Wil als mijn zoon groter is hem recht in zijn ogen aan kunnen kijken en kunnen zeggen je moeder heeft dit echt gedaan om je te beschermen het kon echt niet anders. En niet van je moeder heeft uit emotie gehandeld. Dus was erg benieuwd naar de inzichten van een ander. Ben blij om te lezen dat ik dus idd doe wat goed is voor mijn zoon! Dit kan ik als er later vragen komen ook gewoon rustig verantwoorden. Ook naar mijn man toe weet ik dan dat het idd fair is om mijn zoon zo te beschermen. Ik vond zelf al dat ik mijn zoon moest beschermen daarom dat ik toen de keuze al had gemaakt van geen contact meer met zoon maar soms ga je dan toch twijfelen aan je zelf of iets. En je wilt het beste voor je kind natuurlijk!
Jouw schoonmoeder is psychisch niet in orde. Dit is wie ze is en ze zal niet veranderen. Jullie hebben intussen gezien dat ieder contact uiteindelijk weer gaat escaleren. En dat er zelfs sprake is van bedreiging en fysieke agressie. Bedenk dat zij waarschijnlijk gewoon niet anders kan. Dit is wie ze is. En ze zal nooit veranderen. Niet voor haar eigen zoon dus waarom wel voor haar kleinkinderen? Ook jullie zoon zal ze beschadigen. Dit contact is voor hem op geen enkele wijze een meerwaarde. Eerder een belasting of een gevaar. Het enige wat jullie kunnen doen is definitief het contact verbreken met haar. En blijf dan ook bij die keuze. Ook als ze ziek wordt etc. Voel je niet schuldig en zoek hulp hierbij.
Juist goed om bij dit soort rigoreuze besluiten even pas op de plaats te maken, goed te overwegen en ruggespraak te houden. Ik ben het verder eens met alle voorgangers. Houdt deze vrouw zeer ver op afstand.
Ik was halverwege jouw verhaal bij de baksteen al klaar met jouw schoonmoeder Persoonlijk zou ik per direct al het contact voor mezelf en mijn kinderen verbreken. Jouw man is volwassen en zal een eigen keuze daarin moeten maken, maar bij mij zou ze niet meer welkom zijn in huis als ik en/of mijn kinderen ook thuis zijn.
Wat een trieste situatie. ik had persoonlijk het contact lang geleden al definitief verbroken. Ik zou haar ver uit de buurt van je kind laten.
Ja precies, sorry maar deze vrouw is niet goed in haar hoofd. Lekker nooit meer contact mee opnemen en doen alsof ze niet bestaat. Zeer schadelijk, ze had van mij een baksteen terug gekregen. Vooral als ze zo lelijk zou praten over mijn kind, hell no dat ze die ooit nog zou zien.
Klopt idd dat zeg ik ook tegen man. Ze gaat niet veranderen want ze kan niet anders. Maar hij vind het helaas lastig. Al snap ik het ook. Hij heeft jaren in haar 'macht' geleefd dat is dan niet zomaar ineens opgelost. Wat mijn betreft ziet ze onze zoon en mij nooit meer. Over mijn man kan ik helaas niet beslissen maar die maakt hopelijk ook de juiste keuze. Voor ons zoontje er was ben ik vaak mijn man hierin gevolgd en was er contact voor hem op een laag pitje dat wel. Zag haar dan 3x per jaar of iets puur voor hem. Maar heb nu inderdaad een zoontje dus die moet ik beschermen hoop inderdaad dat mijn man zelf de juiste keuze maak want het is steeds hetzelfde liedje. Zelf heb ik het contact al verbroken sinds oktober voor ons zoontje was geboren. En ze heeft zoontje voor het laatst gezien de dag voor kerst. Man sinds eind januari geen contact meer dus hopelijk houd hij dit vol en laat zij ons ook met rust! Contact is al meerdere keren verbroken maar volgde steeds mijn man hierin. Laatste keer is contact er na lange tijd alleen gekomen omdat man zijn stiefvader op sterven lag. Daar was nog wel contact mee maar zij wilde voorkomen dat wij naar het hocpise kwamen. Dus om fatsoenlijk afscheid te nemen. Maar fijn dat de meningen hier allemaal hetzelfde zijn! Soms heb ik echt het idee dat ik een heks ben omdat ik mijn zoon bij mijn schoonmoeder weghoud. Zo sta ik er inderdaad precies ook in. Maar dacht miss ben ik zo'n heks dat ik mijn kond weghouden ivm mijn eigen problemen met haar. Dus fijn dat ik er op deze manier een beetje over kan sparren. En eigenlijk iedereen een dezelfde mening heeft van niet bij je kind laten!
Jullie lijken wel gek dat je zo iemand in de buurt van jezelf, maar vooral je kind wil! Ze gaat hetzelfde doen bij jullie kind als dat ze bij jullie doet dat accepteer je toch niet?! Of wil je dat je kind zo word als je man? Ik zou heeeeeeeel ver uit de buurt blijven Snap überhaupt niet wat jullie daar nog doen
Geloof me, je gaat achter je rug uitgemaakt worden voor die heks "die haar kleinzoon bij haar weghoudt" [insert theatrale act] Want simpel, ze is zo'n persoon en kan ik 99% zeker mn hand voor in t vuur steken. Dus dat weet je al, schouders ophalen en doorgaan met leven. Allicht wordt je het zwarte schaap in de familie, dan gaan ze maar eens nadenken. Je leert je kind normen en waarden, goede vrienden en slechte vrienden. Waarom zou een bloedband dat uitzonderen? Omdat het zo "heurt"? Een kind "heurt" een liefdevolle veilige band te hebben met een ouder of opvoeder, dat is een basisrecht, een recht wat je man al ontzegd is, jarenlang, met diepe sporen nalatende.