Nee zou ik ook niet goed vinden. Mijn man zat met 37 weken 1 dag in Parijs, maar met de afspraak dat hij altijd zijn telefoon op zou nemen en eventueel direct naar huis zou kunnen komen. Parijs is voor ons zonder tussenstop 4 uur, dus dat durfde ik nog net aan. Maar Berlijn met trein en slecht bereikbaar is wel even wat anders.
Heb het even aan mijn man gevraagd Die vind het zelf niet kunnen, zou er ook niet eens bij stil staan om het te doen. Ik vind je niet overdrijven, en ik zou het ronduit teleurstellend vinden dat hij het überhaupt overweegt om eerlijk te zijn. Je bent niet elk jaar zwanger... Ik zou overigens niet "verbieden" ofzo, Maar zou toch wel duidelijk laten weten dat hij weg gaat en mij met een rot gevoel achterlaat.
Met de kennis van nu (2 kinderen verder) zegt mijn vriend dat hij niet zou gaan op deze termijn. Ik weet echt niet hoe we er in zouden staan als het de eerste was en onze vrienden geen kinderen zouden hebben. Met onze eerste werd ik met 35.5 opgenomen in het ziekenhuis en heb daar 2,5 week gelegen uiteindelijk. En sommigen bevallen bij de eerste pas met 42 weken zonder problemen inde periode ervoor. Je weet het gewoon niet. als ik het vervelend zou vinden en hij zou wel gaan en er zou net op die twee dagen iets gebeurden zou ik wel eeuwige wrok koesteren geloof ik
Ik vind je helemaal niet aanstellen het is vooral jammer dat hij zelf niet in ziet dat hij beter niet kan gaan. De kans is klein dat het verkeerd gaat, maar als het gebeurd, dan is het voor alle partijen een waardeloze situatie. Ik ben dan te ‘eigenwijs’ om hem verplichten thuis te blijven als hij dat zelf niet kan verzinnen. Dan mag hij het uitzoeken ook. Ik zou lekker een nachtje bij familie of een vriendin gaan slapen, of vragen of ze komt slapen, dan heb je afleiding, ga je een leuke film oid kijken en is hij zo terug. Ook eventuele hulp is er binnen handbereik. Ik zou dus niet mee naar Berlijn gaan, zo’n reis zitje echt niet meer op te wachten met die termijn, laat staan een wellness.
Ik zou dat echt niet leuk vinden. Mijn vriend wilde 8 weken voor uitgerekende datum 10 dagen naar Canada. Zag ik dus echt niet zitten. Je weet maar nooit... Gelukkig begreep hij het. Vanaf 6 weken van tevoren zou ik ook echt niet willen dat hij verder dan 3 uur rijden van me vandaan zou zijn. Ik ken een aantal mensen die met 35 weken zijn bevallen. Kans is niet groot maar nog wel realistisch. Ik vind je zeker weten niet zeuren!!!
Nee dat zou ik ook zeker niet fijn vinden. Mijn man zou dat ook niet doen. Ik vind ook niet dat je alleen moet kijken naar de kans of je dan zou kunnen bevallen of niet maar ook naar het feit dat je gewoon hoogzwanger bent dan. Hoe fijn als je vent gewoon dichtbij en bereikbaar is als je hem om wat voor reden dan ook nodig hebt.
Ik "snap" wel de redenatie van je man. De kans is nou eenmaal groter dat je overtijd gaat bij een eerste kindje. Maar ik ben zelf bevallen met 35 weken bij de oudste en dat ging van prima naar acuut geboren worden in een vrij kort tijdsbestek. Dus mijn man zou nu al niet meer ver weg gaan. Ik denk dat het belangrijkste is dat je je man rustig uitlegt dat jij je er gewoon niet prettig bij voelt en ja dat is zuur voor zijn vrienden maar so be it. Er zullen wel meer situaties komen straks met een kind waarbij een weekend feesten geen prioriteit of optie is
Allereerst stel je je niet aan, dit is jouw gevoel en daar mag je zeker voor uitkomen. Ik zou mijn partner overigens wel laten gaan, maar ik heb dan ook zwangerschappen waarbij ik tot het moment van bevallen nog heel actief ben en me goed voel. Mijn partner zou het zelf niet durven, die werd bij de tweede al iedere keer zenuwachtig als ik belde vanaf een week of 34 ik heb dan wel weer vlotte bevallingen, 2e was er binnen het uur, dus daar was hij ook niet bij geweest als ie op z’n werk was geweest. Ik zou iig duidelijke afspraken met hem maken over bereikbaar zijn en een ‘vluchtplan’ voor hem hebben, voor jezelf een vangnet voor het geval dat en iig de afspraak dat als er in de dagen ervoor ook maar iets niet volgens plan gaat (bloeddruk, baby, bekkenklachten oid) dat ie dan niet vertrekt oid
Verbieden zit je met een mokkende kerel in huis "zie je nou wel ik had makkelijk kunnen gaan". Zou dan een goede vriendin regelen die bij jou komt logeren, ga je film kijken of weet ik t. Als er wat is, heb je hulp om handen. Maar dan ga ik ook luid en duidelijk aangeven WAAROM ik vraag of ze komt logeren en bel ik waar hij naast zit zodat de reactie van de andere kant ook duidelijk te horen is. (Ookal zouden ze zelf nog nooit zwanger zijn geweest, dat oordeel is vrij luidruchtig en afkeurend). Maar mijn man bleef als een ware kloek rondom t huis zwerven met mobiel op hoog volume en afgesproken noodcodes (3× bellen achter elkaar is nood)
Dat zou mij dus geen bal kunnen schelen . Gaan zuipen en feesten in de laatste weken vind in sowieso al niet nodig (eigenlijk nooit maar kom). Dit dan nog ezns gaan doen op een gorte afstand van thuis, nope dan doet hij maar eens niet mee.
Ik zou daar niet blij van worden. Mijn man moest voor zijn werk (cursus) naar Duitsland (4,5 uur rijden) toen ik bijna 36 weken zwanger was van de 1e. Ik wilde niet dat hij ging, maar van zijn baas moest hij, want met 35+4 gebeurde er vast nog niks. Hij is op maandag vertrokken en zou woensdag terug komen. Mooi wel dat ik hem op dinsdag kon bellen dat hij naar huis moest komen, omdat de kans er groot was dat ik die avond nog ging bevallen. Ik heb hem om 12.30 gebeld, toen had ik 2/3 cm ontsluiting. Hij was om 17.30 uur in het ziekenhuis, toen had ik al volledige ontsluiting. Uiteindelijk is onze dochter om 20.54 uur geboren via een ks. Nou was dit voor werk, dus met feesten zou ik al helemaal niet blij zijn. Oh en ik had trouwens een prima zwangerschap, zonder ook maar enige aanleiding voor vroeggeboorte.
Afgezien van dat hij jouw wensen in deze gewoon moet respecteren vraag ik me wel af hoe bijzonder deze trip naar Berlijn voor hem is. Is het een spontaan idee van een groep vrienden die wel vaker dit soort dingen doen, nou dan heeft hij echt even helemaal pech gehad. Maar als dit voor hem een plan is dat al jaren in de maak is en waar hij al die tijd al naar toegeleefd heeft, dan zou je met hem mogelijke oplossingen kunnen bedenken (je gaat bijvoorbeeld mee, jullie maken er een rustige stedentrip van en hij is één dagdeel afwezig voor het feest, zoiets bijvoorbeeld).
Heb het ook even aan m’n man gevraagd en hij zou het bij de eerste niet doen. Gewoon omdat je geen idee hebt van hoe het loopt. Nu hadden wij de ervaring dat ie er met 42 weken zelfs nog niet zelf uit wilde, dus dan ga je er de volgende zwangerschap ook anders in staan. Voor mezelf zou ik het niet erg vinden, maar ik heb ook een goede band met mijn familie en mijn zusje had dan mij met de bevalling bijgestaan. En ik heb met mijn bevallingen me zo op mezelf geconcentreerd dat ik niet gericht was op wie er nou eigenlijk bij was . Ik weet alleen niet (als ie er niet geweest was door een feestje) hoelang ik hem naderhand had ingewreven dat hij er niet was. Heb je hem gevraagd: stel dat ik dan beval en je mist de geboorte van je kind, kun je daarmee leven? Want het is niet zodat je het nog een keer over kan doen ofzo... Maar nee je stelt je zeker niet aan, jouw gevoel hierin mag(moet) hij zeker meenemen in zijn beslissing wel of niet te gaan.
Mijn man moest tijdens mijn vorige zwangerschap voor zijn werk een paar dagen naar Zweden. Wij wonen in Noorwegen, maar niet bij de grens. Zeker 7 uur rijden en ik was 36 weken zwanger. Ik vind het niet leuk dat ie ging, maar ik maakt me er toen niet druk over (beetje naïef misschien). Maar wel de voorwaarde dat hij altijd bereikbaar zou zijn en meteen terug zou rijden als t zou beginnen. Wij krijgen pas 3 weken voor de uitgerekende datum verlof, maar heb wel vakantie opgenomen en een hele goede vriendin gevraagd of ze de hele week langs wilde komen. Ook om te helpen met de oudste die midden in de peuterpuberteit zat en best pittig kon zijn. Gelukkig pas na de uitgerekende datum bevallen. Ik denk dat jij moet doen waar jij je goed bij voelt. Je weet inderdaad niet of je met 35 weken gaat bevallen of met 42. Het feit dat hij gaat feesten en alcohol gaat drinken zou ik dan weer niet prettig vinden. Lijkt me voor hem zelf toch ook jammer als hij niet bij de bevalling kan zijn..
Dank voor al jullie lieve reacties! Ben alleen al gerust gesteld met de gedachte dat ik me niet aanstel! We gaan het er gewoon nog eens rustig over hebben en ik neem jullie meningen (en die van jullie mannen) mee.
Lastig als je het niet eens bent over zulke zaken… mijn man is vaak ver van huis voor werk. Hij mag van mij gaan en staan tot 38 weken en daarna wil ik dat die niet meer verder weg gaat. maar is echt persoonlijk. Vriendin haar man werkt op een uur afstand en die werkte al vanaf 36 weken alleen thuis omdat ze dat beiden fijner vonden. zo is het voor iedereen anders, hopelijk komen jullie er samen uit!
Mijn man en ik hadden de afspraak vanaf 36 weken in elk geval altijd met auto weg en geen alchohol (nou ja niet meer dan 1 of maximaal 2 als hij uren weg was) Heeft mijn man bij alledrie gedaan. Maar met 35 weken naar Berlijn met de trein had ik niet ok gevonden. Met de auto had ik al iets beter gevonden maar nog te ver. Ik ben zelf bij de eerste in 5 uur bevallen… had hij dan mooi gemist. Net mijn man gevraagd en die zegt nee, dat had ik zelf ook niet gedaan/gewild.
Nee het is zeker geen plan wat al jaren bestaat. We zijn in het verleden wel eens eerder tussendoor een weekendje naar Berlijn geweest om te feesten, zowel met z'n tweeën als met vrienden. In mijn beleving is het ook helemaal geen grote opoffering en staan er voor hem nog zat leuke uitjes op de planning tussen nu en de uitgerekende datum. De enige waar ik moeite mee heb is deze trip. Heb geprobeerd om aan te geven hoe ik er tegenaan kijk, en vooral waarom, maar hij blijft er behoorlijk nukkig op reageren.. alsof ik echt iets onmogelijks van hem vraag..
Nou wat jammer Je klinkt namelijk juist zo dapper en redelijk. Dat gaat wat worden voor je partner als de baby er is. Dat vraagt wel meer opoffering van jezelf op sommige momenten.