Die tips heb ik ook bij m'n zoon gehad. Hij sliep amper, was op gegeven moment echt radeloos. Dus ook even laten huilen geprobeerd. Na 1 keer 5 minuten weer lekker bij me genomen in de draagdoek en daar maar slapen. Voel me er nog schuldig over.
Naar is dat he! Ik heb ze echt uitgescholden. Mijn zoontje sliep de eerste 5,5 maand overdag niet en werd ieder uur wakker. Hij had alle symptomen van reflux, maar ze wilde gewoon niet luisteren. Ik kon hem bijv niet neerleggen en hij krijste het uit. Sliep alleen maar rechtop. Toen heb ik weken de huisarts gestalkt en die heeft medicatie gegeven. Kind was eindelijk eens tevreden en ik kon hem weer plat neerleggen.. maja slapen zat er niet in want hij was compleet oververmoeid. Advies CB: laten huilen. Ik heb ze voor gek verklaard. Uiteindelijk veel geleerd over de Droomritme methode, een slaapmethode die babies traint zonder (alleen) te laten huilen. Binnen 2 weken sliep hij zelfstandig klok rond en deed hij alle dutjes perfect. Dit was echt een lifesaver. Toen ik paar weken later weer bij het CB was vroeg ze aarzelend hoe het slapen ging; vertelde dat hij klokje rond sliep zonder hem te laten huilen. Ze was behoorlijk onder de indruk. Inmiddels geef ik mama’s ook adviezen rondom babyslaap gecombineerd met mn werk. Veel ouders hebben psychische klachten door het gebrek aan slaap bij hun kinderen.
@Chechi zijn er specifieke boeken die je kan aanraden? @Sascha81 heel herkenbaar wat je zegt en al die vragen, ik vind het ook heel spannend allemaal.. vraag me ook geregeld af wanneer die onvoorwaardelijke liefde gaat beginnen, vind het nu nog zo ongrijpbaar
@Sascha81 heel erg herkenbaar hoor! Het is ook spannend en het is niet niks.. soms denk ik ohjee zolang gewild en nooit getwijfeld of ik het lichamelijk aan kan ja of nee.. en nu ben ik zwanger en vraag ik me ineens af of mijn lichaam het na de bevalling wel aan kan.. maar de liefde zit er al. Al tijdens je kinderwens en denk dat die angsten ergens een goed teken zijn want je wilt het beste voor je kleintje. Ik zit zelf in een groepje van zwanger worden via dit forum, praten al sinds 2018 en hebben whatsapp. Zij hebben (bijna) allemaal al een kindje inmiddels en wat ik veel eruit begrijp is dat eigenlijk iedereen ook maar wat probeert.. Want dat is het uiteindelijk ook.. elk kind is ook weer anders en het is alles ontdekken maar je moedergevoel zit vaak goed. Kraamzorg kan fijn zijn, CB hoor ik eigenlijk alleen maar slechte dingen over. Veel lezen ook boeken of google, dat lijkt mij ook wel fijn over slapen en hapjes etc. en ik merk vooral dat ze ook erg veel aan elkaar hebben. Wie weet komt dat in deze groep straks ook wel
Ik vind Baby in een droomritme van Stephanie Molenaar is echt een absolute baby bijbel als het gaat om slaap. Als je dit van te voren leest voorkom je dat je bepaalde “fouten” maakt als kersverse mama waardoor je kindje slecht gaat slapen. Er zijn meerdere “slaap methodes” zoals Snuggles en Dreams erg populair op instagram. Echter promoot zij wel laten huilen. De droomritme methode is een echte non-cry methode. Ze heeft ook het boek Blije baby. Die vertoont wat overlap met Droomritme, maar is meer algemeen omvattend wat nodig is voor een gelukkige baby en niet alleen specifiek over slaap. Droomritme gaat dieper in op wlaap Het boek Oei ik groei is ook heel helpend om ontwikkeling van je baby te begrijpen, wat je van hem kan verwachten rond welke leeftijd etc. Je merkt echt dat bepaalde fases dat je baby minder goed in zn vel zit overeen komt met de sprongetjes. Daarnaast rondom eten heb ik online veel gelezen over de Rapley methode. Zo volg ik rolinde_opdegroei op instagram, ze is kinder diëtiste en ik heb enorm veel van haar geleerd. Hedwig Montcomery heeft wat boeken geschreven. Ik ben nu bezig met het boek Baby en dreumes. Enorm helpend als het gaat om verwachtingsmanagement wat je van je dreumes kan verwachten emotioneel etc gezien. Het boek How about mom is meer voor jezelf. Hoe jij lekker in je vel kan blijven zitten en goed voor jezelf kan zorgen. Hebben overigens ook een hele fijne app met veel informatie! Mild ouderschap van Nina Mouton. Ik vind haar soms een beetje doorslaan in het mild zijn, maar tegelijkertijd heeft ze ook een hele mooie kijk op opvoeden. Hoe je mild voor jezelf en je kinderen kan zijn zonder (te veel) straffen en belonen. Het helpt vooral om wat dichter bij je moeder gevoel te komen en je niet zo te laten leiden door de druk van de maatschappij met regels etc.
@Chechi interessant! De dames in de groep hebben ook allemaal de oei ik groei app en volgensmij zit die app op een of 2 dagen na echt altijd goed. Bijzonder!
Wij hebben nooit iets hoeven doen qua slaaptraining met onze dochter, ze slaapt vanaf het begin heel goed. Echt heel fijn. Vanaf 10 weken oud sliep ze al van 20 tot 7. We hebben er niks bijzonders voor gedaan in mijn ogen. We hebben wel vanaf het begin een schema qua voeding aangehouden, en dat werkte hier heel goed. Maar dat is echt persoonlijk, een ander is helemaal pro voeden op verzoek. Daar vind je je eigen weg wel in. Voor ons werkte een schema heel fijn! We hebben met slapen ook geen vast ritueeltje oid, ik kan haar gewoon in bed leggen en ze gaat altijd zelf slapen. Verder zijn wij eigenlijk ook wel heel relaxt.. en zo proberen we er nu bij de tweede weer in te staan
Het is heel afhankelijk van het temperament van je kindje of deze makkelijk slaapt of niet.. sommige hebben van nature een soort interne klok die heel makkelijk mee werkt, anderen kunnen zo moeilijk zelf afschakelen en dan moet je als ouder echt helpen. Vooral als er fysieke onrust mee speelt. En daar gaat het vaak fout.. als het niet nodig is helemaal top! Fijn dat je nooit moeite hebt gehad met slaap, hopelijk bij deze baby ook
Mijn zoontje had last van z'n darmen daarom sliep hij niet. Dus als dit kindje ook veel huilt gaan we meteen lactulose proberen. Maar dat droomritme boek ga ik ook eens lezen. Ik heb de babytijd met hem behoorlijk heftig ervaren door het gebrek aan slaap en dat vele huilen. Dat gaat deze keer hopelijk anders
Deze onzekerheden zijn ontzettend normaal, ik heb het zelf ook, meer dan mijn eerste zwangerschap 13 jaar geleden, toen was ik 18 en had zelf geen moeder waar ik iets aan kon vragen, maar het gaat echt vanzelf allemaal (vind ik dan) hij is nu een ontzettend lieve jonge knul en gaat vwo doen. Dus zelfs bij mij is alles goed gekomen! ik zou er niet al te veel over nadenken, je mening over opvoeden en groot brengen veranderd ook iedere keer. Het is een leerproces waar je in mee groeit
Ik had dat niet maar ik denk dat het heeeel goed is als je het wel hebt. Want ik had het ZOOOO onderschat. Terwijl jij je daar dus al super goed op voorbereid op dit moment. Daarom denk ik dat het jou veel minder zal 'tegenvallen' dan dat het mij deed haha. Goede voorbereiding zowel praktisch als mentaal is het halve werk! En uiteindelijk komt het allemaal echt wel goed. Het is een natuurlijk proces waar je in mee groeit
Wat ik overigens echt bijzonder vond is “normaal” het leven met een baby zo snel wordt! Na een week voelde het al alsof het nooit anders was geweest dan met zn drieën. Herkennen anderen dit ook?
Iedereen zei bijvoorbeeld tegen me bij de eerste: als je eenmaal je kindje in je armen hebt dan ben je helemaal verliefd. Ik was zo overdonderd dat het echt een paar weken duurde voordat ik echt op die roze wolk zat. (ze is met een ernstige hartafwijking geboren, dus misschien speelde dat wel mee) Bij mijn zoontje had ik dat wel meteen. Denk omdat ik wist wat me te wachten stond. Zat toen wel meteen op die blauwe wolk. Dat heb ik echt onderschat bij de eerste, dat je echt geleefd word die eerste weken.
Nee ik had dat niet helemaal. Ik had de kraamweek echt zoiets van; als iemand nu zegt ik neem die baby wel even mee voor een week, had ik t helemaal prima gevonden Had geen postnatale depressie hoor maar vond het zov Ja vond ik ook hoor. En hier gewoon goede bevalling en gezond kindje. Dus denk dat dat miss nog niet eens mee speelt. Ik dacht ook; oké? Wie is dit glibberige wezentje? Ik was vooral erg blij dat de pijn voorbij was. Die liefde groeide echt met de wkn. De eerste week dacht ik sws; kan iemand hem niet even voor een week mee nemen Had geen postnatale depressie hoor. Maar het is echt niet allemaal roze wolk zoals mensen je doen geloven. Dus je moet je daardoor ook niet direct uit het veld laten slaan, het groeit en het komt echt wel
Idd je moeder gevoel volgen, dab gaat het van zelf! Bij het CB neem ik niets meer aan. Kom daar voor de prikjes en dat is het. Advies hoeven ze mij niet te geven. Heb daar ooit een keer ruzie gehad met zn vrouw. Maar ook betreft prikjes. Ze hebben daar ooit met 3 man sterk mijn kind vast gehouden om hem te dwingen tot een prik. Nou ik heb toen weer mijn mond open getrokken, dat ze vsn mijn kind afblijven en dit niet de manier is. Door zelf rustig het gesprek aan te gaan liet hij de prik zetten terwijl hij in mijn armen lag. Betreft mijn jongste. Men.. met 11 maanden liep ie al, maar vonden ze het gek dat hij alleen mama kon zeggen en meer niks. Ik zei al, mijn kind is geen boek of robot. Kan niet alles tegelijk ontwikkelen. Nu is hij 1.5 en kent ie heel wat woordjes. Komt vsn zelf.
Hier ook super benieuwd hoe het allemaal zal gaan met een 1e kindje. voor nu zo erg aan het overgeven dat ik mijn werkgever heb moeten inlichten want dit is niet te doen. Het enige wat ik binnenhou als ik geluk heb is drinken en ijs?! Hoop dat het snel minder word..
jeetje zo heftig.. blijf je goed overleggen? Klinkt bij jou toch al meer als HG.. hoop ook voor je dat het snel minder word