Graag wil ik wat feedback en hopelijk kunnen we elkaar helpen betreft dit soort situatie's. Mijn Dochter haar beste vriendinnetje van 8 jaar ruikt regelmatig, Niet elke keer als ze hier speelt maar vandaag rook ze behoorlijk naar een poep lucht. En dat was de 2e keer in 2 weken tijd. De eerste keer heb ik haar er voorzichtig op aan gesproken, Van als ze dan perongeluk een ongelukje heeft dat ze dan beter naar huis kan gaan om wat schoons aan te doen. Woont hier op 1 min lopen vandaan, toen ontkende ze het en mijn dochter vond het niet leuk dat ik haar erop aansprak. Toen maar laten gaan, Tegen etens tijd haar maar naar huis gestuurd, sorry dat ik het zo zeg maar de lucht was niet te harden. Vandaag rook ik het weer, ook mijn dochter zij ik ruik het ook. Ik heb toen gezegd dat ik de lucht vervelend vond en dat ze wederom beter even naar huis kon gaan, en dat ik ook wel snap dat ze zich ongemakkelijk voelt, maar dat ze het beter altijd thuis kan vertellen. En als ze klaar was dat ze dan rustig terug mocht komen, ook mijn dochter bood aan om ff mee te gaan maar dat hoefde niet. En ze zij dat ze toch maar naar huis ging om het te checken. En ze is dus niet terug gekomen om te spelen. Toen ze jonger was plaste ze regelmatig in haar broek ook hier. Ook omdat ze vaak vergat om te gaan. Ik vermoed dat ze door spanning of iets medisch het in haar broek doet. Vind het best sneu.. Hopelijk zijn er nog tips.
Eeeh ja voor zo’n kind is het natuurlijk best genant om zo aangesproken te worden. (Ook al is het heel vriendelijk ) Persoonlijk zou ik het bij de ouders aankaarten. Wie weet heeft ze wel een medisch probleem of is er iets anders. Als ze zo dichtbij wonen, dan kon je toch ook even meelopen. Dan kan je met de ouders overleggen wat er gaande is en als ze weer ruikt hoe je haar het beste kan aanspreken of benaderen.
Ik zou niet zeggen dat ze bv stinkt, of zelfs dat je iets/haar ruikt. Maar bv wel aangeven dat ze bij een ongelukje het altijd mag zeggen en dan bv even naar huis kan gaan. Of misschien durft ze het wel tegen jouw dochter te zeggen en kan zij het vervolgens aan jou vertellen. Dan is die drempel wat lager. En ik zou verder even met haar ouders bespreken hoe zij willen dat je dit aanpakt, willen ze bv liever dat jij ze even laat weten als het mis is gegaan zodat zij haar kunnen halen? Ik zou dus even meelopen of langs gaan en het dan bespreken. Mijn beste vriendje vroeger plaste nog wel eens in bed met 8-9 jaar en vond dat vreselijk, maar we konden het zo goed oppakken en voor hem ook laagdrempelig maken waardoor bv logeren geen probleem was.
Hier sluit ik mij bij aan. Ik had even haar ouders gebeld of inderdaad meegelopen i.p.v. het meisje aan te spreken.
Bedankt, Ik ben nl niet altijd even tactisch.. Als de situatie zich weer voordoet zal ik het met de moeder aankaarten. En wat zeg je dan tegen de moeder als je meeloopt? Ook niet van "je dochter ruikt" Wat dn wel?
Wauw. Zeg je serieus tegen een kind van 8 dat je haar stank vervelend vindt? Was je ook heel verbaasd dat ze niet is teruggekomen?
Ik zou het niet naast het kind bespreken denk ik. Maar je kan toch naar de moeder gaan en dan zeggen dat je het heel leuk vind dat ze komt spelen. En dan zeggen dat het een paar keer is gebeurd dat ze sterk ruikt en dan vragen of er misschien een reden voor is en als het weer gebeurd hoe de moeder denkt om daar het beste mee om te gaan of wat je dan het beste tegen haar dochter kan zeggen. Misschien veegt ze zichzelf gewoon niet goed af, dat kan ook. Maar als het gewoon leuke en fatsoenlijke mensen zijn denk ik wel dat je zoiets gewoon kan bespreken.
Nogmaals bedankt, Haar moeder is erg vriendelijk. Ik zal eens kijken af ik haar kan treffen deze week na mijn werk, tijdens schooltijd. Voor bijde partijen prettig. En hoe en wat voor haar dochter betreft de situatie. Moet ook zeggen dat ik vanmiddag niet zo in mijn hum was.. en nu ik er zo over nadenk het inderdaad sneu vind voor haar.
Hier ook een vriendje dat zoiets heeft. En moeder heeft dit vooraf al met mij besproken. Indien het mis gaat wil hij graag zelf naar huis. Bij kinderen geeft dit enorme schaamte. Ook afhankelijk van de leeftijd. Ik gebruik geen woorden als stank of vies etc. Maar zeg iets als "ga maar even naar huis dan kan je moeder even kijken". Op een neutrale vriendelijke toon. Ik benoem het verder niet. Dat weet een kind zelf wel.
Ik zou het inderdaad ook even bespreken met de ouders. Zij kunnen misschien uitleg geven. Mijn dochter is 6 en sinds kort pas zindelijk. Ook regelmatig ongelukjes gehad bij andere kindjes. Ik ben wel altijd heel open geweest naar de andere ouders dus nooit geen problemen gehad. Zou het heel erg vinden als een andere ouders dat zo naar mij kind zouden benoemen. Ze is natuurlijk nog een stuk jonger. Ik probeer altijd te vertellen dat een kind zich nooit zomaar bevuilt. Daar zit altijd een reden achter.
Ik ben het met de rest eens en zou dit met haar ouders bespreken en niet tegen het meisje zelf zeggen.
Hai, Nou ik heb vorige week met de moeder gesproken. Heb eerst gezegd dat ik t wel sneu vond voor haar dochter. En uitgelegd dat ik niet zomaar bij haar ga kijken in de broek. Maar haar moeder vertelde dat ze t thuis ook al een paar x had gedaan omdat er een spin op t toilet zat en omdat ze eigenwijs is om optijd te gaan. Het is dus niets medisch. En mocht zich weer zoiets voordoen bij ons dan is het prima dat ik haar naar huis breng of stuur.
Ik ben ook niet zo tactisch hoor, maar ik zou er zeker wat van zeggen. Ik ga niet in mijn eigen huis in de stank zitten. Er zijn vele manieren waarop je dit kan zeggen, maar ik zou het zeker wel doen.
Mijn dochter had ooit een vriendinnetje dat soms vergat naar de wc te gaan. Ik bood dan aan om even iets schoons van mn dochter te pakken en om haar eventueel kon helpen. Dit werkte goed. Hoewel ze het nooit direct tegen mij durfde te zeggen, zei ze het tegen mn dohcter, die mij dan riep en dan gaf ik haar schone kleren (die ik altijd weer netjes gewassen terug kreeg van haar moeder). Daarnaast zou ik inderdaad ook gewoon even met de moeder babbelen. Ze is er vast van op de hoogte en snapt waarschijnlijk wel waarom je dit aankaart. Je kunt haar ook aanbieden dat haar dochter altijd iets van jouw dochter kan lenen als dat nodig is. Dat is waarschijnljik iets laagdrempeliger dan naar huis gaan en dan weer terug komen. Ongetwijfeld is dit probleem voor niemand vervelender dan voor dit meisje zelf.
Dan ben ik toch heel blij dat er bij mijn dochter niet zulke ouders zijn! Deze vinden het namelijk veel erger voor haar en reageren allemaal positief. Ooit gedacht dat het kind er waarschijnlijk niets aan kan doen? Maar ik denk dat je het zelf moet meemaken om te kunnen begrijpen. Mijn dochter rook en voelde het zelf niet. Kon ze totaal niets aan doen Ze had zich daar helemaal voor afgesloten en helaas een psycholoog nodig om haar daarbij te helpen.
Natuurlijk weet ik dat zo'n kindje er zelf niet aan kan doen, maar dat betekent niet dat ik het maar moet laten. Als hier een kind mijn spullen kapot staat te maken (want thuis mag dat ook...)of brutaal is, zeg ik er ook wat van. Mijn huis, mijn regels. Zoals ik al schreef er zijn meerdere manieren om dit aan te kaarten.
Ik vind je vergelijkingen niet echt iets te maken hebben met dit onderwerp. Dat staat dat toch totaal los van? En natuurlijk hoef je het niet te laten maar je verwoord het alsof het kind er zelf wat aan kan doen. Zo komt het bij mij in ieder geval over maar dat komt waarschijnlijk ook omdat het me raakt. Het is een lastig probleem voor zowel het kind als de ouders.
Als het haar beste vriendinnetje is en regelmatig bij jullie is zou ik gewoon een reserve setje kleding voor haar thuis hebben . Als ze dan komt en ze ruikt zou ik het luchtig houden, melden dat je ruikt dat ze een ongelukje heeft gehad, dat dit helemaal niet erg is en dat het iedereen wel eens overkomt (mijn dochter is 9 en heel af en toe is ze nog zo druk met spelen dat ze simpelweg te laat bij de wc is). De smerige kleding in een zakje of in de wasmachine. Lekker wat drinken met elkaar en weer verder spelen.