Een vriendin van mij heeft ook een partner uit de Dominicaanse Republiek (die hier overigens al woonde toen ze hem leerde kennen). Ze wil er eigenlijk niet eens heen op vakantie omdat haar schoonfamilie in een nogal onveilige buurt woont. Waar woont jouw partner dan ts? Voor vakantie is echt heel anders dan als je er woont hoor. Ik heb dus zelf ook 2 jaar in het buitenland gewoond. Fijn waren de warme temperaturen en lieve mensen. Minder fijn: - gezondheidszorg (goede ziekenhuizen waren alleen te betalen voor rijke mensen) - huisvesting - infrastructuur - verzekeringen (vrijwel afwezig) - pensioen (afwezig) - scholen (goede scholen alleen te betalen voor rijke mensen) - kinderopvang (stond daar echt in de kinderschoenen. de meeste vrouwen werkten niet of fulltime. parttime vrijwel niet gezien). wil je er werken? spreek je de taal? wat zijn voor jou de mogelijkheden? ik weet dat je dit ws liever niet hoort maar je kunt beter doorzetten hier in NL. wij zijn uiteindelijk teruggekomen omdat we een kinderwens hadden en voor ons kind veel betere mogelijkheden zagen in Nederland. het is ook niet 'even' via België alles regelen, je moet er wel echt wonen en een vast inkomen aan kunnen tonen etc. vandaar dat je er zo een paar jaar mee bezig bent. het vergt ook veel van je relatie want je zit constant in de stress om geld en papieren etc.
Ik heb zelf bij de IND gewerkt en ik denk dat je zwaar onderschat hoe deze procedure verloopt en de duur ervan. Nederland is uiteraard streng om 'zomaar' mensen binnen te halen. De kans is groter als je bijvoorbeeld expat bent, als je kennis hebt die hier schaars is, we hebben het dan vaak over hoopgeleide mensen met een baan waar veel vraag naar is. Maar jouw vriend is iemand die hier waarschijnlijk in eerste instantie vooral geld zal kosten en de staat niets zal opleveren. Dat klinkt hard, maar dat is ook om te voorkomen dat ons land straks vol zit met gelukszoekers. (Dit moet je overigens niet vergelijken met asielzoekers en vluchtelingen!) Daarom moet jij kunnen aantonen dat je een vaste, langdurige en exclusieve relatie hebt met je partner, dat jij hem economisch en finacieel kunt onderhouden. Hij moet de taal al spreken vóór hij hier komt om zijn kansen op werk te vergroten en de inburgering te vergemakkelijken. Ik kan je uit werkervaring zeggen dat de kans van slagen zeer klein is. Zeker nu je nog maar zo kort een relatie hebt. Getrouwd zijn maakt niks uit. Je moet een enorme wilskracht hebben en een zeer lange adem. Een advies: ga niet daarheen. Denk aan je kind en de toekomst. Je krijgt spijt als je voor de liefde de kansen voor je kind zo verkleint. Het is geboren in een welvarend land waar alles goed is geregeld. Hoe vaak prijzen we onszelf niet gelukkig dat onze kinderen het hier zo goed hebben. Wil je dat opgeven? Lijkt me niet toch?
De hele procedure nam al zo'n 9 maanden in beslag en hun eerste aanvraag is afgekeurd dus moesten ze weer van vooraf aan beginnen. En zij spreekt dus gewoon Nederlands, wat een voordeel is zoals hierboven aangegeven. Onze vriend heeft een goed inkomen, hij moet sowieso financieel 5 jaar garant staan voor haar wat geen probleem is. Desondanks hebben zij de eerste keer niet voldoende aan kunnen tonen dat het een duurzame relatie was.
maar iemand die je 1 jaar kent hierheen halen? hoe zeker ben je dan? ik bedoel verliefd ja.. maar op lange termijn? in tegenspoed? laat hem eerst maar drie maanden hier uithouden.. en heeft hij bv je zoontje ontmoet en hoe gaat dat samen? besef dat je tekent voor hem. als het al lukt om hem hier te krijgen, mag hij pas ná de vervolgaanvraag werk gaan zoeken. jij betaalt alles. jij bent aansprakelijk. daarom ook de inkomenseis. naast dat hij al nederlands moet spreken, hij moet vooraf examen doen. en denk aan de papierwinkel.. een geboorteakte is niet in elk land zomaar bij de gemeente op te halen.. en die moet vertaald worden en daarna gelegaliseerd bij de ambassade.. dat kost tijd en geld en doorzettingsvermogen. wij hebben het 12jr geleden gedaan.. duurde een goede anderhalf jaar voor het allemaal rond was.
Dus eigenlijk is jullie conclusie dat ik hen beter kan laten gaan omdat het toch niks gaat worden om samen te zijn?
Als je hem binnen nu en een jaar hier wilt hebben ja. Maar ik zou eerst eens hem hier 3 maanden 'vakantie' laten vieren en jij daar. Enkele jaren samen en daarna pas de aanvraag doen. Heb jij de financiele middelen om hem zeg maar 2 jaar te onderhouden?
Nee, helemaal niet. Bij onze vriend is het uiteindelijk ook gelukt maar zij zijn nu al 5 jaar samen... dus als jij denkt dat hij 'the one' is, ga ervoor! Ga er alleen vanuit dat het nog minstens 3 jaar een lange afstandsrelatie zal zijn.
Hij woont in santo domingo. Ik spreek redelijk spaans maar ik pak dat heel snel op dus zou geen probleem moeten zijn. Ik vind het op zich niet erg om thuis te blijven en voor mijn kind te zorgen. Mijn vriend wil daar weer een eigen bedrijf op gaan zetten dus ik zou daar dan kunnen werken. De kinderen daar worden toch ook gewoon gelukkig, hij hoeft wat mij betreft echt geen professor te worden. En ookal wil hij dat wel dan kan dat daar ook heus wel. De vader van mijn zoontje is zelf dominicaans (wel in nl geboren) en hij heeft ook familie daar. Een ticket is niet zo duur, het is alleen wel dat je dan weer vakantie moet opnemen.. ik ben niet bang om daar te gaan wonen, ik ben er vaak genoeg geweest, ook in het binnenland.
Ja ik wil er wel vol voor gaan.. en het maakt me eigenlijk niet heel veel uit of dat daar is of hier.. mocht ik daarheen gaan voor een paar jaar (als ik toestemming krijg) dan zou mijn moeder ons wel willen opvangen als we terug komen..
Ik vind je en beetje naïef overkomen en denk dat je het allebei (jij daarheen of hij hierheen) onderschat. Ik zou eens een adviesgesprek bii een migratie-advocaat aanvragen. Het eerste gesprek is vaak gratis en die kan je in ieder geval informeren over de procedure, de eisen en het juridische gedeelte. Verder zou ik kijken of je in contact kunt komen met mensen die dit al hebben doorlopen en zo eens verhalen, obstakels etc. uit de praktijk kunt horen. Tot slot zou ik je ook een beetje geduld willen toewensen... geef het de tijd. Als jullie echt voor elkaar bestemd zijn komen jullie er wel uit. Verwacht niet te veel en te snel. Succes!
Hoevaak heb je hem in het echt gezien? Ik denk dat je echt te makkelijk denkt om maar even daarheen te gaan als hij niet hierheen kan. Wat als hij toch niet is wie je dacht dat hij is? Dat kan natuurlijk ook, dat wanneer je daar eenmaal bent dat hij niet meer zo leuk is. En in het begin zal je het misschien allemaal nog leuk vinden, maar het lijkt mij heel moeilijk om voor langere tijd in een ander land te wonen. Ik zou het te eng vinden. En voor je zoon lijkt het me ook niet echt goed om heen en weer gesleept te worden (eerst daarheen, dan misschien weer terug). In zou kijken naar wat het beste is voor je zoon. Ik snap wel dat het moeilijk is en dat je graag bij je liefde wil zijn en dat het frustrerend is. Maar daar kies je ook deels zelf voor door een relatie te beginnen met iemand uit een ander land.( dat bedoel ik niet rot hoor) Ik zou dus gewoon de procedures volgen, en ondertussen op vakanties gaan of hem hier op vakantie laten komen.
Kijk, waar een wil is is een weg. Maar realiseer je dat het gewoon heel lang gaat duren. Dat is tegelijk ook een mooie test om te zien of jullie relatie hier tegen bestand is. En jij daarheen samen met je kind. Dan zit jij daar terwijl je vriend de hele dag werkt. Volgens mij heb je een veel te romantisch beeld van de situatie. Je zegt dat je weer vakantie moet opnemen en tickets kosten geld...ja, dat zal je er voor over moeten hebben. Ik kan me gewoonweg niet voorstellen dat je huis, haard, werk en zekerheid wilt opgeven om naar een land te verhuizen waar de standaard echt minder is. En voor iemand waarvan je niet weet hoe het is om mee samen te wonen. En hoe hij voor je kind zal zijn, een kind dat niet van hemzelf is. Ja leuk, zo voor even, maar voor de rest van zn leven? Je kunt toch inderdaad gewoon eerst je relatie verdiepen door elkaar vaak op te zoeken? Jij daarheen en hij hierheen? Loop niet te hard van stapel, jullie zitten pas aan het begin van een relatie.
misschien moet je een paar afleveringen Grenzeloos Verliefd terugkijken. dan zie je, naast successen, ook gewoon de harde werkelijkheid van een vreemde cultuur en cultuurverschillen, leven met je schoonfamilie op je lip, geen werk kunnen vinden in een anderstalig land, hoe dat een relatie onder spanning zet. misschien krijg je dan een realistischer beeld.
Ik denk dat je vooral door je roze bril heen kijkt momenteel. Ik zou eerst wachten totdat de glazen weer helder worden alvorens definitieve beslissingen te nemen.
Dit is precies wat ik ook dacht. Het is lang niet allemaal rozengeur en maneschijn. Het romantische gevoel en het vakantiegevoel is er gauw genoeg af. En dat is hetzelfde als je in NL gaat samenwonen. Ook als Je dat met een Nederlander zou doen. Eerst is het leuk en nieuw, maar daarna wordt dat weer normaal en dan gaat het om de inhoudelijke relatie.
Sorry hoor maar als Belg vind ik het heel erg dat er wordt aangeraden om langs België te proberen. Dit kost geld en gaat ten koste van alle Belgen en waarvoor? Om het jezelf makkelijker te maken... Niet met de bedoeling hier een leven te starten en bij te dragen aan de maatschappij.
Hebben jullie elkaar wel eens in het echt ontmoet en hoe vaak? Je wilt in het (nog niet bestaande) bedrijfje van je vriend gaan werken. Hebben jullie dan genoeg inkomsten om voor jullie 3 te zorgen. Reken erop dat startende bedrijven geen vetpot zijn. Ik denk dat je heel naïef bent en liefde in dit geval écht blind maakt.
Het maakt me gewoon echt kwaad. Ik heb nooit zoiets gemeld want ik ben geen 'klikspaan' maar ik begin dit toch in vraag te stellen door verschillende ervaringen. Ik ga ook vier van de vijf dagen werken en dat is niet zomaar. Wil gewoon niet dat hier van geprofiteerd wordt.
Hoezo gaat dat ten koste van alle Belgen? Ze stelen niet van je hoor. Ze ontvangen nl geen uitkering maar moeten net als jij werken voor hun inkomen, dat is een van de voorwaarden. Inkomen dat ze vervolgens uitgeven in België overigens. Om maar niet te spreken over de belastingen die ook zij gewoon moeten afdragen. Goed voor de economie juist. En waarover wil je klikken dan? Er valt nl niks te klikken. Jullie regering heeft gewoon bepaald dat zij wat 'soepelere' regels hanteren.
Ze krijgen een leefloon en wie betaald dat? Ik heb een job in de sociale zekerheid dus ik weet hoe het werkt.