leuk om al die verhalen zo terug te lezen, ik ben van de eerste, ruim 10 jaar geleden, in het ziekenhuis bevallen, dit moest toen der tijd, vanwege resus factor, maar ook vanwege afstand ziekenhuis / huis. Tegenwoordig zijn de regeltjes daarin versoepeld. Mijn eerste bevalling heb ik echt als zeer heftig ervaren, ik heb ook na afloop ook veel pijn gehad en veel tijd nodig gehad voor herstel. overigens geen pijn bestrijding gehad. bij mijn tweede bevalling koos ik dan zelf gelijk voor het ziekenhuis, ik wou dat alles " veilig " zou verlopen. Deze bevalling was een sneltrein. ik was om 7 uur in het ziekenhuis, ik dacht dat ik mogelijk beginnende weeen had, om 7.30 uur lag de kleine al in mijn armen. dit ging allemaal zo snel en hier ook geen pijnbestrijding gehad... Nu verwachten we in augustus wederom een kleine. Ik zit nog steeds in dubio, thuis of ziekenhuis? Als ik naar de eerste kijk denk ik " ziekenhuis!" als ik naar de tweede kijk denk ik " thuis" . het is niet gezegd dat het nu wederom zo snel zou gaan natuurlijk, de 1 zegt " de derde bevalling gaat het snelst" de ander zegt " de tweede is het snelste" het is even afwachten dus... gelukkig heb ik nog heel even om er over na te denken. Ik vraag me trouwens af want andere ouders hebben gedaan met hun kinderen op het moment toen ze thuis gingen bevallen? waren deze in huis? en hoe hebben ze dit ervaren? of zijn ze er met bijv opa en oma even op uit gegaan, of waren ze uit logeren?
Bij mijn oudste wilde ik eigenlijk in het ziekenhuis bevallen. Over pijnbestrijding had ik niet zo nagedacht, maar ik dacht niet dat ik dat zou willen. Uiteindelijk ging de bevalling zo snel, dat ik toch thuis ben bevallen en dus ook zonder pijnbestrijding. Het viel mij reuze mee. Tuurlijk doet het pijn, maar ik was er niet echt van ondersteboven. Bij de tweede en derde ben ik gelijk voor een thuisbevalling gegaan. Alleen bij de tweede heb ik heel even gedacht: was ik maar in het ziekenhuis, ik wil een ruggenprik! Maar dat was dan ook wel best een extreme bevalling. Ik denk dat het het belangrijkst is dat jij je op je gemak voelt. Als dat is op de plek waar je kunt kiezen voor pijnbestrijding, dan geeft dat misschien al zoveel rust in je hoofd, dat je het uiteindelijk niet eens nodig hebt. En als je je fijner voelt om thuis te blijven, zodat je niet met weeën in de auto hoeft, dan krijg je vanzelf genoeg zelfvertrouwen om het ook zonder die pijnbestrijding te durven stellen. Als je een normale bevalling hebt natuurlijk, als er van alles tegen zit, dan heb je weinig meer te kiezen.
Ik heb eigenlijk geen moment getwijfelt: thuis. Dat is de plek waar ik mij veilig en op mijn gemak voel, dat kan de bevalling alleen maar ten goede komen lijkt mij. Zolang ik gezond ben en mijn kindje ook, zie ik geen reden om naar het ziekenhuis te gaan. Ik zie de bevalling als iets natuurlijks en zonder noodzaak wil ik daar geen medische molen omheen. Ik ga wel naar een kijkavond in het ziekenhuis. Mocht er nood aan komen, weet ik toch waar ik terecht ga komen. Thuis, dus ook zonder pijnbestrijding. Wel kan mijn kraamhulp een TENS apparaat voor me meenemen. Daarnaast wil ik graag in bad bevallen en volg momenteel een cursus hypnobirthing. Mogelijk gaat dat ook de pijn verlichten.
Ik wilde graag in het geboortehuis bevallen. Een huiselijke omgeving waar je gewoon privé met de verloskundige kunt bevallen. Mocht er iets zijn of je wilt pijnbestrijding is het ziekenhuis maar één deur verderop. Thuis bevallen zag ik absoluut niet zitten. Helaas kreeg ik een hoge bloeddruk en werd het sowieso het ziekenhuis en uiteindelijk een keizersnede. Als ik al thuis had mogen bevallen was het een spoedje naar het ziekenhuis geworden waarschijnlijk.
Ik wilde in het ziekenhuis bevallen zonder pijnbestrijding. Werd medisch dus moest sowieso in ziekenhuis... Dat werd wel pijnbestrijding (ruggenprik) maar werkte niet! Uiteindelijk keizersnede gehad
in het geboortecentrum maasstad. met eigen vk. geen pijnbestrijding. ondanks weeënstorm was het allemaal zo snel gegaan, had er eigenlijk niet eens meer echt aan gedacht. toen ik het echt niet meer trok was ik al op 9cm en kort daarna mocht ik al gaan persen, ging allemaal vliegensvlug
Ik wilde heel graag thuis bevallen, maar mijn vriend voelde zich er niet helemaal vertrouwd bij. Dus naar het ziekenhuis gegaan, wel met eigen vk en kraamverzorgster. Uiteindelijk was ik er heel blij mee dat ik in het ziekenhuis was, had een totaalruptuur en moest gehecht worden op de OK. Tijdens de bevalling geen pijnstilling gehad, daarna dus wel een ruggenprik. Daar baalde ik zooo van, hele bevalling op eigen kracht en toen alsnog een ruggenprik. .. Maar goed, bij een volgende zal ik wel weer kiezen voor het ziekenhuis. Hoewel ik thuis het begin heeel fijn en ontspannen vond, ging met 8 cm naar t ziekenhuis
Hier twee keer in het zkh bevallen. Eerste keer wilde ik zelf liever in het zkh bevallen, en bleek een vacuumverlossing noodzakelijk, dus gelukkig was ik toen al daar. Geen pijnstilling gehad. Tweede was ik medisch en werd ik ingeleid, ik lag aan een ctg, infuus, kon geen kant op. Wel verdoving gevraagd; ruggeprik. Daarna kreeg ik een fluxus en moest ik met spoed naar de ok, kreeg ik er nog een algehele narcose overheen! Als er een derde komt, moet ik gezien die fluxus in het zkh bevallen. Kans is groot dat het weer een inleiding wordt dan, en dan kies ik denk ik weer voor een ruggeprik als het nodig is..
Bij de eerste kon het niet anders, ben toen ingeleid, weeopwekkers gekregen en kreeg om de minuut een wee, na 5 uur trok ik het niet meer en aangezien de ontsluiting niet vorderde kreeg ik een ruggenprik aangezien ze dachten dat ik het anders niet vol ging houden (lag op een gegeven moment te shaken in bed van de pijn, had het niet meer onder controle). Uiteindelijk ben ik na 17 uur natuurlijk bevallen (het was kantjeboord of ik wel natuurlijk kon bevallen, operatiekamer was al geboekt aangezien ik na 10 uur nog geen ontsluiting erbij had) Bij de tweede moest ik helaas weer worden ingeleid, maar de bevalling ging een stuk soepeler, ik had mijn ademhaling onder controle en kon de pijn handelen. Na 7 uur had ik mijn zoontje in mijn armen.
Ik wilde graag in het ziekenhuis met de 2e. Heb nog nette verlosafdeling gehaald en het ging zo snel dat ik in een onderzoekskamer ipv verloskamer ben bevallen. Dus ook geen pijnbestrijding gehad. 1e keer ingeleid en ruggenprik gehad
Ik zou nooit van te voren al kiezen voor pijnbestrijding. Bevallingen zijn zo verschillend en als je het alsnog wilt kan het snel genoeg. Mijn tweede bevalling stelde geen hol voor vergeleken met de eerste...
Thnx voor al jullie ervaringen! Ik ga binnenkort rustig aan eens beginnen met een bevalplan, ik ga alles opties openhouden in ieder geval! Het ene moment heb ik zoiets van...nou laat het maar zover zijn, ik krijg het wel weer klaar en het andere moment krijg ik het benauwd als ik aan de bevalling moet denken...haha. Nog tijd genoeg gelukkig voor het zover is.
Bij nummer 1 wilde ik thuis bevallen maar met 36 weken braken mijn vliezen en moest ik in ziekenhuis. Met 36+3 begonnen de weeën en 2.5 uur later was ie geboren. Geen pijnstilling gehad... hadden ook vrijwel geen pijn. Nummer 2 werd een geplande keizersnede door stuit ligging. Dus nummer 3 moest in ziekenhuis... baalde wel want nummer 1 ging zo makkelijk en snel met weinig pijn. Maar wat was ik blij dat ik in ziekenhuis was. Thuis braken mijn vliezen en meteen om de 3 minuten weeën dus als een gek richting ziekenhuis. 2 uur na breken van vliezen lag ie op mijn buik. Dit keer vreselijk veel pijn gehad. Maar voor pijnstilling was het te laat. Ben ingeknipt en helemaal uitgescheurd ,heb dik 1 uur op ok gelegen onder narcose
Ik heb van mijn eerste een lange bevalling gehad, thuis begonnen en na twee dagen toch in het ziekenhuis bevallen zonder pijnbestrijding. Mijn dochter is nadat zij is gedraaid na een opgewekte bevalling geboren. Omdat ik ook met weeopwekkers al 16 uur bezig was, kreeg ik een pijnstiller. Hierdoor kwam de ontsluiting beter op gang. Dus... Ik hou de mogelijkheid van pijnstilling zeker open maar ik denk alleen weer zo'n injectie om tijdens de meest krachtige weeen wat meer te kunnen ontspannen.
Hier bevallen bij 41 weken in het ziekenhuis dmv inleiding (kind te groot, ik te moe). Had in het geboorteplan gezet dat ik absoluut geen ruggeprik wou.. Maar wel andere medicatie mocht het nodig zijn. Heb toen Remifentanyl (Goeie drugs) gehad. Uiteindelijk toch een ruggeprik moeten halen ivm spoedkeizersnede.