Een tijdje geleden verscheen er een artikel waarin stond dat er één op de tien moeders twee jaar na de bevalling nog kampt met pijn. Men zegt dat een zwangerschap een aanslag op je lichaam is, voordat ik zwanger werd had ik hier nooit zo over gedacht (ik dacht alleen: er zal wel striae komen..). In de wandelgangen hoor je niet zo snel mensen praten over dit soort dingen dus ik ben benieuwd hoe de ervaringen van anderen zijn. Heb jij nog last van lichamelijk ongemak/pijn of psychisch last na de zwangerschap/bevalling? Hoe lang geleden ben je bevallen en wat is het vooruitzicht, gaat hetgeen waar je last van hebt nog weg of zal het niet beter worden? Denk bijvoorbeeld aan rugpijn/bekkenpijn/verzakking/psychisch last/klachten bij gemeenschap enz. Dit is trouwens het artikel: Een op tien moeders kampt twee jaar na bevalling nog met pijn | NU - Het laatste nieuws het eerst op NU.nl
Ik heb nu bijna 8 weken na de bevalling nergens last van behalve dat ik eigenlijk nooit uitgeslapen ben... kan niet zo super goed tegen de gebroken nachten en drukke dagen geloof ik... Tijdens mijn zwangerschap ook vrijwel geen enkel kwaaltje gehad...
Voor mij was de zwangerschap ook geen aanslag op mijn lichaam. Ik heb nergens last van gehad behalve even wat ongemakken door de hechtingen, maar dat was ook zo weer over. Ik heb sowieso een heel sterk lichaam dat snel herstelt. Hopelijk blijft dat zo.
Nee geen klachten behalve dat t daaronder wel een stuk wijder en slapper is geworden, daar baal ik van. Ik kan bij wijze van een hele doos tampons naar binnen schuiven.. Aan de binnenkant en buitenkant ben ik gescheurd dus soms is dat gevoelig Heb destijds ook geen oefeningen oid gedaan voor mijn bekken Maar van de buitenkant zie je helemaal niets van een zwangerschap.
Voor mij was de zwangerschap wel een enorme aanslag op mijn lichaam, dat kwam voornamelijk doordat ik door hyperemesis gravidarum ben uitgedroogd en ondervoed geraakt. Dat heeft wel veel invloed op mijn stofwisseling (nu nog wel eigenlijk) en op mijn weerstand (dat heb ik nu wel wat meer onder controle) gehad. En ik merk het ook nog wel aan mijn bekkenbodemspieren
De zwangerschap zelf was al een aanslag, door de hormonen blaasonstekingen en kwam er niet van af. Heb vanaf de tweede tot 7de maand last gehad, veel pijn, moe waarschijnlijk is uk tevroeg geboren hier door. Na de bevalling nog steeds veel en vaak moe het helpt niet dat iemand je midden in de nacht wakker maakt of heel vroeg wakker maakt ,( nu 2 jaar) Na lange dag met veel doen snel last van mijn rug voelt vermoeid. Heb ook meer pijn voor/ tijdens de menstruatie. Hmmm toch meer last dan ik zo in eerste instantie dacht.
Ik merk idd dat mijn vagina een stuk wijder is geworden. Ik kan alleen nog superplus tampons gebruiken, de rest zakt eruit. Verder heb ik bij niesen of springen met een volle blaas last van licht urineverlies. Niesen doe ik alleen nog met mijn benen gekruisd. Ik had met 38 weken een zwanger-fotoshoot en een week later kreeg ik behoorlijke striae. Maar het meest vervelende vind ik dat door de zwangerschap mijn vitiligo tot uiting is gekomen. Het wordt niet veroorzaakt door de zwangerschap (je hebt het of niet) maar komt wel tot uiting door 'lichamelijk trauma'.
heb nog steeds last van bekkeninstabiliteit, bepaalde standjes met seks doen flink zeer, nog steeds... is een jaar geleden maar goed. daarvoor 2 jaar kunnen 'herstellen'. ik wil daarom ook nooit meer zwanger zijn, voel me lichamelijk helemaal op. vooral mijn rug heeft het zwaar (ben wel hypermobiel, vooral in mijn rug)
Bijna 12 wk geleden bevallen en kan zeker zeggen dat het een aanslag is! geestelijk niet maar lichamelijk zeker wel. Het hakt er zeker wel in!
Wat heb ik er aan overgehouden? De simpele dingen, zoals striae en litteken waar ik (3x) uitgescheurd ben, meer hangend buikvel en borsten, waar ik verder geen last van heb. Wat minder optimale bekkenbodem. Bij niezen (of overgeven) wel eens wat verlies van urine, ook afhankelijk van waar ik in mijn cyclus zit. Na mijn 3e bevalling (nu 3 jaar geleden) heb ik bekkeninstabiliteit gehouden. Alle zwangerschappen gehad, maar de 3e was blijkbaar zo'n belasting dat het nu nooit meer helemaal is weggetrokken. Ik blijk (volgens fysio) nog steeds iets te veel beweeglijkheid te hebben in mijn bekken en onderste ruggenwervels. Ik voel nu gemiddeld mijn bekken 2-5 dagen per maand, deels ook afhankelijk van cyclus. Dan moet ik mijn activiteiten aanpassen en oefeningen doen. Heel af en toe moet ik hier nog een pijnstiller voor nemen. Grote verbetering met hoe het was in eerste jaar na bevalling, dus ik heb er eigenlijk wel mee leren leven .
Tsja aanslag op je lijf. Ik heb eigenlijk geen lichamelijke klachten overgehouden aan de zwangerschap of bevalling en heb mijn oude figuur ook wel terug met minimaal buikje. Merk wel dat mijn vagina breder/wijder is geworden en seks daardoor wat minder intens is. Merk qua huid vooral aanslag: overal is mijn huid slapper geworden. Vind dat wel jammer, zeker in m'n gezicht (wangen, hals) en benen/billen.
Ik heb drie zwangerschappen gehad en het enige wat ik eraan over heb gehouden is een litteken van de keizersnede en het vel van mijn buik is iets losser. Verder helemaal geen veranderingen!
Ik kan niet zeggen dat ik er precies hetzelfde uit zie als voor mijn zwangerschap.. Slappere huid op mijn buik en borsten en wat striae wat ook nooit meer weg gaat natuurlijk. Maar echt een aanslag op mijn lichaam..? Ik vind het niet erg als je het enigzins kan zien. Je bent tenslotte moeder! En toch nu ik zwanger ben van de tweede knijp ik m toch om nog meer striae te krijgen...
Ik ben wat breder in m'n bouw geworden, heel gek. Qua kilo's zelfs wat lichter, maar scheelt toch bijna 2 broekmaten. Onze dochter is nu net 1 jaar; ik heb er een maand of 7/8 over gedaan voordat ik weer mijn normale uren kon werken wegens psychische problemen: concentratie, slecht tegen prikkels kunnen etc. Nu durf ik echt te zeggen dat ik hersteld ben, op wat striae en een mooi ks-litteken na.
Ik kreeg aan het einde van mijn zwangerschap last van mijn heupen met stofzuigen. Na de bevalling is dit eigenlijk erger geworden en nu heb ik vaak ook last met wandelen, niet ondraaglijk, maar vervelend is het wel. En ik heb een litteken van een keizersnede. Maar zie mijn banner, het houd me niet tegen voor een tweede
Ik ben er redelijk ongeschonden uitgekomen. Mijn bekkenbodem is niet meer helemaal waterdicht en als ik lang moet staan of lopen krijg ik een wat zwaar hangend gevoel in mijn buik en soms pijn in mijn bekken. En na 7 jaar borstvoeding komt het in die regio nooit meer helemaal goed, vrees ik. Maar geen grote problemen in elk geval.
helaas 4 jaar na de laatste zwangerschap nog steeds forse bekkeninstabiliteit. Ik ondervind dagelijks nog hinder en pijn
Na twee zwangerschappen heb ik alleen een gevoelig bekken. Echt zware krachttraining (en dan voornamelijk squats en deadlifts) kan ik niet meer goed, moet veel rustiger en met minder gewicht. Moet er bij dagen dat ik meer gedaan heb echt mee oppassen. Nu is de laatste bevalling drie maanden geleden en zit ik sowieso nog in de fase dat ik moet oppassen en voorzichtig moet opbouwen, maar ik voel al dat het - net als na de eerste bevalling - 'em niet meer gaat worden. Verder striae en een klein hangbuikje, maar met een bikinibroekje aan zie je er niets van. Daarnaast maal ik daar niet meer om, heb twee mooie meiden waar ik veel meer van geniet dan van mijn buik.
Ik ben 21 maanden geleden bevallen en toen mijn zoon 18 maanden was had ik eigenlijk nergens echt meer last van. Soms nog tijdens menstruatie dat ik een zwaar gevoel heb daar beneden. Van hechtingen heb ik wel 4-5 maanden last gehad. Ik begin overal bij maar laatste maand alleen bij gemeenschap. hangende buik heb ik inderdaad ook, en mijn borsten zijn meer gaan hangen. Die waren overigens al wat ongelijk van elkaar en dat is nu alleen maar meer geworden. Striae heb ik klein beetje op m'n borsten gehad maar dat is redelijk weggetrokken en wat op m'n boven benen, ook die worden steeds vager. Geestelijk nergens last van gehad. Zwangerschap was fijn en bevalling ook. Kijk ik zeer positief op terug.