Jou reactie op stuitligging

Ik heb me ook de eerste paar dagen helemaal suf gepiekerd over wat ik wel en niet wilde... Wat ik absoluut niet wilde is dat ons kindje risico zou lopen, vandaar dat ik na veel lezen en vragen heb gekozen ( als het inmiddels niet is gedraaid, horen we morgen ) voor een keizersnede en we gaan niet voor de draaipoging. Ze kunnen namelijk niet garanderen dat er niets met je kindje gebeurd tijdens de draaipoging, vandaar.

 

Wij hoorden en zagen het al op de pretecho met 23 weken, maar hadden nog goede hoop dat hij nog ging draaien.
Dit is dus niet het geval, nog steeds stuit.
Hartstikke balen, want ik wilde dit keer wel heel graag thuis bevallen.
Mijn eerste reactie was dat ik absoluut geen versie wilde.
Bij de gyn hoorden we dat ze bezig zijn met een wereldwijde studie mbt versie, en dan dan in een vroeger stadium in de zwangerschap.
Er is duidelijk uitgelegd dat ze een versie niet doen op het moment dat zij er risico in zien.
Uiteindelijk besloten om het toch te doen, en zodoende is 2 weken geleden de draaipoging gedaan.
Eerst een uitgebreide echo (navelstreng e.d. checken), daarna infuus met weeenremmers (om baarmoeder te ontspannen) en een uitgebreide ctg.
Pas dan wordt besloten of er een versie komt of niet. Ze laten niks aan het toeval over.
Helaas wilde hij niet meewerken.
Ik kan niet zeggen dat het een lekker gevoel was, deed best wel pijn, maar zodra ik niet meer kon hoefde ik het maar te zeggen, dan stopten ze direct.
Viel dus best wel mee, alleen jammer dat het voor niks is geweest.

Toen dus dilemma, keizersnede of vaginaal bevallen.
Op zich is mijn situatie gunstig voor vaginaal, onvolkomen stuit, 2e kindje, hij is niet al te groot enz enz
Veel op internet gezocht, maar het valt me op dat er eigenlijk hoofdzakelijk negatieve ervaringen staan.
Man van mijn nicht gebeld, hij is neonatoloog, en heb veel duidelijke info van hem gekregen.
Voor ons is de keuze gevallen op Keizersnede.
Maar mocht het eerder spontaan beginnen, dan wil ik het wel eerst vaginaal proberen, mits alle factoren daarvoor nog steeds gunstig zijn, en ik het zelf in de hand heb wanneer er ingegrepen moet worden.


Lang verhaal, ik hoop dat je er wat aan hebt.

In ieder geval baal ik als een stekker, bij de 1e heb ik ook in het ziekenhuis moeten bevallen, hij had in het vruchtwater gepoept, en nu dit is zeker weten de laatste, en wilde ik het thuis ervaren. Heb er zelfs de slaapkamer voor opgeknapt gehad

 

Ik was behoorlijk overstuur, toen ik het hoorde. Ik was bij de VK, met andere klachten (veeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel vocht vasthouden, een wat verhoogde bloeddruk en ze vond toen wat eiwit in de urine), maar de stuit was de reden waarom ik werd doorverwezen naar de gyn.
Mijn moeder is van haar eerste (mijn broer) in stuit bevallen, en die bevalling is echt traumatisch verlopen. Ze was thuis al 'aan de gang', had zelfs volledige ontsluiting, de billen waren practisch al geboren, en toen moest ze halsoverkop naar het ziekenhuis met de auto. mijn broer kwam blauw en meer dood dan levend ter wereld (dit alles kwam doordat de vroedvrouw had gezegd dat het een stuit was, en in het ziekenhuis zeiden ze van niet, dat liep trouwens totaal buiten mijn moder om).
In elk geval was dat dus het 'stuit-verhaal' wat ik mijn hele leven al kende, en ik wilde zelf dus absoluut niet in stuit bevallen.

Maar goed, dan ga je inderdaad rond kijken en lezen, en ik vestigde vervolgens mijn hoop op een draaipoging.
Eenmaal bij de gyn op controle, bleek dat ik naast een eigenwijs kind, ook pre-eclampsie had, dus ik mocht direct blijven in het ziekenhuis. Toen de gyn 'smiddags aan mijn verse bedje stond, werd alle hoop van tafel geveegd: een draaipoging was geen optie, een stuitbevalling wel.
Ze konden me nergens toe dwingen, maar hebben er wel heeeeeeeeeeeeeeeel veel tijd en energie in gestoken om me uit te leggen hoe en wat, en ik ben echt bedolven onder allerlei info over een stuitbevalling. Omdat ik toch in het ziekenhuis lag te niksen, heb ik ook al die info in me op genomen, en 2,5 weken later braken mijn vliezen.
3,5 uur later lag er een gezonde dochter op mijn borst. Geboren in 2 persweeen, zonder knip (ik had 2 hechtingen).

Ik dank iedereen in het ziekenhuis echt enorm voor de manier waarop ze me er toe over hebben gehaald om het in elk geval vaginaal te proberen. In mijn geval was het echt een eitje, en doe ik het zo weer ( en ja, ik ben weer zwanger, en roep dat dus nog steeds! Alleen ligt deze kleine wel steeds met het koppie naar beneden, dus we wachten af).
Wat mij door de bevalling heeft geholpen was ontspannen. 1 van de dingen die ik goed in me opgenomen had tijdens de zwangerschapscursus. Als je niet ontspennen bent, kan het kindje er ook niet uit, en hou je de boel onbewust tegen. Ik was wel heel even in paniek toen de vliezen braken (het was zo onverwcht, ik was nog geen 40 weken), maar dat ebde snel weg, en toen ik me eenmaal kon ontspannen vorderde de ontsluiting als een trein. ik heb de weeen niet als pijnlijk ervaren, pas toen het echt onprettig werd, had ik volledige ontsluiting en mocht ik mee persen.

Ik wens je heel veel succes met je keuze!

 

Voor mij was het geen verrassing dat ze in stuit lag. Ze lag al zo, zolang ik haar voelde. Had me dus ook al ingelezen en voorbereid.
Wilde geen draaipoging, voelde niet goed, mijn kindje had zelf voor deze positie gekozen en lag blijkbaar lekker.
Maar met 35 weken bij de liggingsecho kwamen ze er ineens mee dat ze veeeeeeeel te klein zou zijn, nog geen 4 pond. Een draaipoging werd zeer aangeraden, want als dat zou lukken, zou ze nog een tijdje in mijn buik kunnen blijven om te groeien en de keizersnede wordt altijd voor de uitgerekende datum gepland.
Bij het draaien trokken ze de conclusie dat ze niet te klein was (Bij geboorte woog ze 3130 gram)
Dus toch een draaipoging gehad, maar niet gelukt. (Want mijn meisje lag dus inderdaad gewoon er lekker!)
Bij een eventueel volgend stuitekindje laat ik geen draaipoging doen en ga ik (weer) voor een keizersnede.

Manytroubles

 

Ik kreeg ook te horen dat onze kleine in een stuit en dat we ons voor moesten bereiden op een kiezersnee. Ik heb wel voor een draaipoging gekozen. Deze hebben ze in week 36 gedaan. Heb zelf na een aantal minuten gezegt dat ze moesten stoppen, en dat deden ze ook. Dus poging niet gelukt.
De keizersnee werd gepland in week 39 op 28 Nov.
26 Nov voor contole naar de gyn, daar bleek de kleine gedraaid te zijn. Dus geen keizersnee meer. Moest nu gewoon afwachten.
En op 5 Dec op de uitgerekende datum is onze kleine man met een "gewone" bevalling op de wereld gezet. Maar wel in het ziekenhuis. daar was ik wel blij mee want de navelsteng zat om zijn nek en middel gedraaid.

Succes met je keuze.

Liefs Bloempje

 

Ons manneke lag ook in stuit (altijd al) en ik heb wel gekozen voor een versie. Mij viel het reuze mee omdat ik mijn buik goed kan ontspannen. Lekker is anders maar 't viel mee.
Hij is met 37 weken gedraaid en met 37,3 geboren. Ik weet niet of het aan de versie ligt (ze zeggen van niet) maar ik moest met spoed naar het ziekenhuis omdat ik een mega plas bloed was verloren.

Of ik weer een draaipoging zou laten doen? Ja.
Stuitbevalling zou ik nooit voor kiezen, dan maar een keizersnede (al zou ik dat ook niet willen )

 

Vanaf het begin dat de vk de ligging kon voelen lag onze kleine man in een stuit. Wij wisten het dus al heel lang. Met 36 weken kregen we een liggingsecho voor de zekerheid en een week later zouden we een draaipoging krijgen. De risico's zijn minimaal; in ieder geval kleiner dan die van een stuitbevalling of keizersnee. Een dag voor de draaipoging kwam de bevalling spontaan op gang. We hadden nog geen keuze gemaakt tussen stuitbevalling of keizersnee; maar de bevalling ging zo snel en het voelde goed, dat ik een stuitbevalling wilde proberen. In het zh hebben we afgesproken dat als de gyn enige twijfel zou hebben over de veiligheid er alsnog een ks uitgevoerd zou worden. Vier uur nadat ik in het ziekenhuis aankwam is onze zoon geboren. Het ging heel makkelijk; deed niet veel pijn en onze zoon deed het heel erg goed; apgar 10-10-10. Ik heb geen moment het idee gehad dat zijn veiligheid in gevaar zou zijn (anders had ik ook niet doorgezet). Hij was ook niet heel klein; bijna 7 pond (en dat voor een zwangerschapsduur van 36 weken en 6 dagen!).

Ik zou niet per definitie voor een ks kiezen, maar goed nadenken of de voor- en nadelen. Veel succes!

 

Interessant onderwerp, onze kleine ligt ook meestal in stuit. Hoewel ik heel erg vermoed dat het nog meerdere keren per week draait (dat kan ik vernemen aan de hik, die dan weer helemaal bovenin m'n buik, dan weer helemaal onderin m'n buik te voelen is).
Tijdens de echo's lag het om en om, de ene keer met het koppie naar boven, de andere keer weer juist andersom.

Zelf heb ik geen ervaring met stuitbevallingen, maar de moeder van m'n buurvrouw kreeg zeven kinderen, waaronder drie met stuit. Zij vertelde eens dat ze geen verschil gemerkt heeft, qua pijn of tijdsduur van de bevalling. Dus tja... best moeilijk om te besluiten.

M'n zus heeft met haar dochter een draaipoging gehad met 34 weken, en de baby lag binnen een paar seconden goed en is een maand later vlot thuis geboren.
Maar soms hoor je ook andere verhalen. Ik denk dat het puur persoonlijk is.

'k Blijf dit topic wel volgen. Best veel kans dat ik dezelfde beslissing moet nemen straks...

 

Onze kleine heeft altijd in stuit gelegen, nooit met z'n hoofdje naar beneden. Ik had echt het gevoel dat het zijn beslissing was, misschien klinkt het gek, maar zo heb ik het geaccepteerd.
Ik heb 2x een draaipoging laten doen, de eerste keer vond ik best pijnlijk, maar alleen op het moment dat de gyn staat te duwen, stopt hij, dan is de pijn ook direkt weg. De tweede keer was minder erg (waarschijnlijk omdat ik wist wat me te wachten stond). Ik vond het de moeite van het proberen waard, het zou een operatie gescheeld kunnen hebben!
Omdat onze zoon een grote baby was (op de echo), heb ik besloten een keizersnee te doen. Laatst las ik in de krant dat als je een zware baby hebt, die in stuit ligt, je het beste een keizersnee kan kiezen, in alle andere situaties blijft het voors en tegens afwegen.
Sterkte!

 

Misschien hebben jullie iets aan deze info:

http://www.umcutrecht.nl/zorg/agenda/20 ... igging.htm

 

Hier lag ie met 32 weken ook in een stuit..maar met de volgende controle was ie volgens de vk weer gedraaid en zelfs al ingedaald..
Die keer erna ook nog steeds..
maar toen ik met 36 weken vruchtwater verloor..en ze gingen kijken met een echo..bleek dat ie nog steeds in een stuit lag en waarschijnlijk altijd zo heeft gelegen..dus ze hebben t verkeerd gevoeld..
De dag erna is Mika geboren dmv een keizersnede..had geen keus zijn voetje lag voor de uitgang met de navelstreng erom heen..
Als het een normale bevalling was geworden dan had ie t niet overleefd..
De keizersnede viel mij overigens reuze mee..de ruggeprik een gemeen prikje maar werkt goed en geen nasleep..

 

hoi Kalush,

Onze kleine meid heeft eigenlijk de gehele zwangerschap in stuit gelegen. Echter was ze in week 34 gedraaid ( dacht de vk) Dit bleek niet het geval. Had me al helemaal ''verheugd"op een thuisbevalling. Toen bleek dat t stuit kindje was hebben we besloten om er alles aan te doen om thuis te kunnen bevallen. Mits het verantwoord was voor t kindje en voor mij.

We zijn doorgestuurd naar het zk en daar heb ik een draaipoging gehad met 37,5 week. vooraf krijg je een uitgebreide echo en weeenremmers en vooraf en achteraf 3 kwartier aan de ctg. De draaipoging zelf is wat vervelend maar niet pijnlijk. Eerder een raar gevoel! Hij was trouwens geslaagd. ze lag keurig met d´r koppie naar beneden.

Toen we richting huis gingen bleek dat ik enorm bloedverlies had. Ik moest meteen weer plat en aan de ctg. Binnen een uur was onze mooie dochter geboren dmv een spoedkeizersnede.

We hebben geluk gehad dat we in het ziekenhuis waren. Haar hartslag ging snel achteruit.

De ks heb ik als positief ervaren. Zag er erg tegen op! we zouden er ook voor kiezen om een ks te doen wanneer de draaipoging niet zou slagen. Een stuitbevalling zag ik totaal niet zitten.

De prik doet geen pijn. Alleen wanneer de verdoving gaat uitwerken had ik een raar gevoel in mijn benen en ik had last van bijwerkingen waardoor ik verschrikkelijk last van jeuk had.

Ik heb het allemaal een plekje kunnen geven en ben blij dat onze meid gezond bij ons is.

Mijn advies.

Ga niet te veel op zoek naar informatie op t net. Het is allemaal zo tegenstrijdig en ik werd er erg onzeker van. Laat je goed informeren in het ziekenhuis en ga af op je eigengevoel. belangrijk is ook dat je man-vriend voor 200% achter je staat.

Ik wens je veel succes met je keuze!

Lizzie

 

hoi hoi

onze kleine ligt ook in een stuit, maar we hopen dat de beeb gaat draaien in de enkele weken die er nog zijn.
we zien het wel ben overigens optimistisch.

groetjes en veel succes allemaal