Al zolang ik me kan herinneren heb ik een spinnenfobie. Heel irritant, het is wel eens erger geweest, maar het is nog steeds behoorlijk erg. Daarnaast heb ik een fobie voor dieptes onder water, nou ja, ik vind het echt vreselijk als ik de bodem niet kan zien als ik zwem/vaar. Die tweede fobie belemmert me weinig en is niet zo heel erg aanwezig, maar van die spinnen kan ik compleet in paniek raken, compleet hysterisch, ik vind ze walgelijk eng. Je kunt ze ook overal tegen komen. Nu ik kinderen heb, ben ik bang dat ik die fobie op ze over breng. Daarnaast, ik houd van tuinieren, wandelen in de natuur, kamperen etc. en vanaf juli doe ik die dingen vaak al niet meer, omdat ik bang ben dat er spinnen aan me blijven plakken etc. Wie is er van een fobie afgekomen en hoe? Ik zou niet eens weten waar ik moet beginnen als ik dit aan wil pakken.
Ik ben een ontzettende spinnenfobie. Zo erg dat ik van een plaatje al moet huilen van paniek. Ik wil er vanaf maar wil geen cursus doen, aangezien je dan geconfronteerd wordt met spinnen. Weinig mensen weten ervan omdat ik absoluut niet geplaagd wil worden met: "vind je dit eng? *foto van spin*
Ik ben er ook als de dood voor maar nu ik alleenstaand ben en niemand dicht in de buurt heb wonen die ik kan bellen merk ik wel dat ik me er een beetje overheen heb kunnen zetten. Kleintjes durf ik nu 'aan'. Eerst durfde ik de berging en garage niet in maar ik moet wel. Doe wel altijd een muts op ofzo haha, bang dat er eentje op m'n hoofd valt
Ik lees mee! Ik heb ook een fobie, maar dan voor kikkers en padden. Ik ben zo panisch dat ik bijna ga hyperventileren als ik er één tegen kom. Ik durf in de zomer zelfs 's avond niet goed de straat op, en al zeker niet in een gebied met water en bermen etc... de kans is dan groot dat je er één tegen komt. Nu houden ze gelukkig een winterslaap. Maar wanneer ze er weer zijn dan is dat voor mij een 'ramp'. Wat kan mij er nou van af helpen? Dus nogmaals: ik lees mee.
Therapie hiervoor zoeken. dan wordt je,inderdaad,geconfronteerd met,wat,je,eng vindt maar met begeleiding kom er je achter dat de angst vol te houden is Op rtl zenden ze nu " geef mij je angst" waarin met deze therapie gewerkt wordt.
Als het zo erg is, helpt volgens mij alleen nog exposure therapie. Inderdaad blootstelling aan datgene waar je bang voor bent, bij een psycholoog. Het succespercentage is dacht ik erg hoog.
Ik ben heel bang voor vuur. Mensen plagen me daar ook altijd mee (aanstekers in m'n gezicht drukken enzo). Ik probeer wel zelf dingen aan te steken (kaarsen, fornuis etc), maar gebruik altijd zo'n lange aansteker. Een korte of lucifers vind ik echt eng. Denk niet dat ik daar makkelijk vanaf kom want je kunt jezelf niet echt confronteren met vuur Ik heb het eigenlijk sinds ik als kind in een paasvuur ben gevallen.
Van het idee alleen al krijg ik het benauwd, maar ik vrees dat zoiets inderdaad de enige oplossing is. Hoe kom je bij zo'n psycholoog of therapeut, via de huisarts?
Zou ik ook wel willen weten... heb de fobie al overgebracht op de kids helaas. Toevallig net nog. Ik voelde wat kriebelen en keek in de spiegel (was op badkamer) nou er zat dus een joekel van een spin op mn schouder. Je weet niet hoe hard ik geschreeuwd heb!! Vest uit gegooid! Kids durfden niet naar boven maar die moesten van mij. Kijken of die van me af was.... toen na een kwartier hard op het vest getrapt en nu wachten op man. Die is altijd weg als er spinnen zijn. En de laatste tijd zijn dat er veel en altijd bij mij En nu voel ik dus overal alles kriebelen en zal ik niet rusten voordat mijn man met bewijs komt van een dode spin vanavond... Schaam me dood dat ik dit overbreng op de kids maar ik ben zo onzettend bang voor spinnen, dat kan ik niet verbergen.
Sorry hoor, maar wat gemeen! Ik vind dit ook geen plagen meer. Ik ben echt doodsbenauwd van wespen en vlieg als een gek op als er eentje bij me in de buurt komt. Ik denk ook echt serieus dat ik in mijn paniek iemand zou kunnen slaan als ze me dan in een hoekje zouden drukken (zonder aso te willen doen hoor, ik denk echt dat ik er in volle paniek toe in staat zou zijn) Maar ik vind wel, zeker aangaande wat jij hebt meegemaakt, dat je absoluut op een nette manier mag zeggen dat jij er niet van gediend bent.
Nee, ik vind het ook heel vervelend als iemand vuurwerk even naar mij toe houd ofzo. Ik kan sowieso niet echt goed tegen hitte en ben er ook heel onhandig mee Gelukkig komt het niet zo vaak voor dat iemand dat nog doet, maar ik blijf er dan ook ver vandaan als iemand de bbq aansteekt, of vuurwerk ofzo, dat helpt gelukkig wel. Maar als iemand dat wel doet dan sla ik hun arm in een reflex weg. Het is gewoon jammer dat mensen je altijd een aansteller vinden 'nee, dat is niet heet, pak het nou maar', terwijl ik het echt pijnlijk heet vind...
Hier nog eentje met een fobie voor spinnen. Wel alleen voor huisspinnen! En ik ga echt van zijn leven niet een therapie volgen voor dit. Dan moet ik die misschien vasthouden ofzo, ben niet gek. Of dan komen ze met een vogelspin af maar die beesten kunnen ze volgens mij tam maken, die zijn zo groot als een paris hilton hond dus genoeg hersenen om tam te maken haha Heb in de zomer blauw plekken op mijn benen, armen en schaafwonden van een huisspin gekregen. En zat ineens eentje op mijn mouw van mijn badjas. Geen idee hoe ik het deed maar heb mezelf eerst goed gestampt, vloog de lucht in en belande 5 meter verder op de grond 2e fobie is wespen. Zodra ik eentje hoor ga ik al rennen en als ik ze zie dan spring ik gewoon het water in, maak driedubbele salto's en die toestanden. Ben ook al 3 keer gestoken geweest door die mormels Al genoeg ervaring en controntatie gehad met spinnen en wespen
Gezien het programma 'geef mij nu je angst' denk ik dat confronteren en ervaren de beste methode is....
Ik 'had' een kotsfobie.. En toen werd ik zwanger.. Hardcore mijn fobie te lijf gegaan... Ik zat dus in de positie dat ik 'moest'.. ben nog steeds wat angstig als ik het idee heb misselijk te zijn.. Maar ik voel niet meer die angst die de overhand neemt..
Kom gewoon eens een dagje bij mij langs is niet al te ver bij jou vandaan, en spinnen in alle hoeken en gaten. En: het went. Meestal blijven ze namelijk ook gewoon in die hoeken en gaten, en je hebt er geen last van. En zoals mijn vriend altijd zegt: er zijn geen betere muggenvangers...
Liften en putten. Vooral glazen liften vind ik een horror. Ik ga er wel in maar dan ook alleen omdat ik móet. Met.kinderwagen dus. Putten, tja dat heb ik nog van vroeger. Ik had smetvrees. Nog steeds wel beetje met bepaalde dingen. En een tic om niet op putten en roosters te lopen. Heb zelfs een periode gehad om niet op lijnen te lopen(op een tegel staan dus en niet op die naden ertussen) alles moest even-getal hebben(soms nog steeds) en openbare gelegenheden vind ik nog steeds een hele opgave. Bestek en borden un restaurant. Wc in openbaar ga ik niet tenzij ik echt op knappen sta. Zo kan ik nog wel een hele lijst maken. Niet zozeer fobieen maar wel dingen waar je jezelf overheen moet zetten. Confrontatie, meer kan je niet doen
Zo herkenbaar. .. snap niet waarom mensen een spinnenfobie niet t serieus nemen en andere fobien wel. Ik ga echt huilen als iemand doet alsof ie een spin heeft. Of als iemand me tagt in een of ander walgelijk spinnen filmpje, kan ik echt wakker van liggen.
Ik ben van 2 fobieën afgekomen door de aanleiding te bespreken en de emoties weg te nemen op het moment dat ik ermee geconfronteerd werd. Hierbij kun je denken aan therapie in combinatie met medicatie en dingen zoals die inzichtschema's. Wat gebeurde er? Wat voelde ik? Wat dacht ik toen, wat deed ik toen etc. Verder blootstellen aan *fobie* en telkens proberen een volgende grens op te zoeken en te laten ervaren hoe niet-eng het is. Ook heb ik geleerd om meer naar mijn gevoel te luisteren en controle terug te krijgen. Wanneer ik zeg: NEE, STOP! Dan is het gewoon per direct klaar. Niemand die (meer) die grens overgaat. Verder heb ik nog wel angstgevoelens soms wanneer ik met *mijn ene fobie* geconfronteerd word, maar bepaal ik in hoeverre ik mij daartoe laat leiden. Soms negeer ik de angst gewoon en weiger ik om er in mee te gaan. Maar ook tot zekere grenzen. Helaas heb ik ook de neiging om een totale black-out te krijgen wanneer ik elke grens opzoek en blijf pushen; dus het is een beetje schipperen soms. Maar goed, ik heb best vaak/lang therapie gehad. Daar moet je maar zin in hebben. Bedenk jezelf het volgende: belemmert het jou zó ernstig in het dagelijks leven? Ga in therapie en doe er alles aan, je krijgt er een hoop voor terug. Kun je er eigenlijk best mee leven? Laat het lekker gaan. Iedereen is wel eens ergens bang voor. Het is de energie dan gewoon niet waard Ondertussen ben ik bijna nergens meer bang voor omdat ik het ofwel kapot heb geredeneerd, uitgewerkt heb in therapie, mezelf tot een limiet duw of gewoon de energie niet meer heb om de inzichtschema's af te gaan. Dat is dan wel een bijkomstig voordeel.
EMDR werkt overigens heel goed. Niet uit eigen ervaring; maar bij een hoop van mij weirdo-friends heeft het goed gewerkt Vooral zoiets als een spinnenfobie. Het klinkt raar en apart wanneer je het hoort/leest, maar het werkt echt.