Spreken jullie andermans kinderen aan?

Soortgelijk hier, mijn schoonmoeder vind het nodig om altijd net iets eerder in te grijpen (bijv. pas op / kijk uit) dan dat ik dat zou doen, vreselijk irritant!

 

Ligt er van de situatie af denk ik en hoe goed je ouders kent en het kind zelf natuurlijk.

Mijn neefje heeft als hij op bezoek heeft soms van die momenten om te kijken hoever hij kan gaan. Als mijn zus (zijn moeder) dan nee zegt dan zie je al aan dat hoofdje dat hij hij het na 5 min toch gaat doen. Dan zeg ik nee op een strenge manier en dan begint hij meestal te huilen omdat hij toch echt niet mag doen,zowel van zijn moeder als van mij. Zo heb ik hem ook n keer op de gang gezet, hij was zo bezig om de boel te bestieren.
Het is een dondersteen en een schat van een jong

Snoepen enzo daar ga ik niet over het gaat erbij om dat als hij iets doet wat gewoon niet mag hooort hij te luisteren moet hij thuis ook

 

Ik spreek andermans kinderen er niet op aan, tenzij er bijv. een gevaarlijke situatie ontstaat en ik toevallig de snelste ter plekke ben. Maar dan nog is het aan de ouders om er wat van te zeggen, boos te worden, straf te geven, enz.

Ik vind het ook bijv. kinderachtig om te zeggen: ik zeg het straks tegen je vader hoor!!! Als ik alleen met ze ben (bijv. oppassen) dan moeten ze wel naar mij luisteren. Ik straf niet heftig, maar een tik op de vingers doe ik wel.

Bij m'n ex-zwager moest ik oppassen, dat kind bleef maar janken en jengelen en klieren dus ging ze zonder favoriete knuffel naar bed. Dat was haar straf. Dus niet heftig (wel voor t kind ) ofzo.. haha. Een corrigerende tik uitdelen doe ik dan dus niet. Maar ik heb ook behalve die ene ervaring nooit gehad dat kinderen vervelend bij mij waren.

 

hier in huis gelden mijn regels.. de ouders met kinderen die hier in huis komen weten die regels.. doet hun kind iets wat ik niet leuk vind.. of overtreed mijn huisregels en de ouders zeggen er niks van dan doe ik het. Luisterd dat bepaalde kind dan niet naar wat ik zeg... vraag ik de ouders op te treden..

ik ben zuinig op mijn meubeltjes en mijn spulletjes..

is er iemand niet eens met de regeltjes hier in huis.. is prima hoor.. geen probleem.. maar kom dan ook maar niet langs..heel simpel

 

Ligt eraan, alleen als ik het echt niet vind kunnen. Mijn neefjes die vinden het normaal om te slaan(althans vroeger toen ze wat kleiner waren) 1 x sloeg mijn neefje mij omdat hij een bakje chips wou en ik niet snel genoeg was, toen heb ik hem bij z'n arm gepakt en heeeel duidelijk gemaakt dat ik daar niet van gediend ben.. Mijn oom werd boos op mij, toen gaf ik aan dat hij z'n kids maar thuis moest laten dan want ik pik het niet.. Verder grijp ik nooit in eigenlijk..

 

Amen, ik had t zelfde kunnen typen.

Anderen mogen Beer ook aanspreken van mij, tenminste, als ze t normaal doen.....

 

Helemaal dit dus!

 

Ja hoor, ik spreek andere kinderen aan op hun gedrag.

Pas geleden nog: kinderen klommen via de schutting op de schuurtjes en renden over de schuurtjes heen, ook die van ons. Dat wil ik dus niet hebben en heb ze dr vanaf gestuurd.

Een kindje wat met zn broertje bij ons in de tuin aan het spelen was (waar ik bij was) zat tegen zn broertje te schelden. Dat wil ik absoluut niet hebben, dus ik zeg er wat van. Logisch. Sterker nog: als ze op straat groffe scheldwoorden dr uitgooien en ouders grijpen niet in dan zeg ik er wat van.

Paar jaar terug op een buurtfeest heeft mijn vriend nog ruzie gehad met een moeder uit de straat. Haar kind had er nogal een handje van om volwassenen in de buik te stompen. Hij had het bij mij al gedaan kort nadat onze eerste zwangerschap was misgegaan en tijdens het buurtfeestje (ik was toen weer zwanger) toen wou hij weer stompen, maar ditmaal mijn vriend. Die heeft zich omgedraaid en zn hand vastgepakt en gezegd dat het nu afgelopen moest zijn.
Tja, het was of je laten stompen door een vijf jarige of ingrijpen, dus mijn vriend koos het laatste.
Nou, moeder zag alles gebeuren en ging compleet door het lint en vond dat mijn vriend zich maar moest laten stompen en hij dan naar haar moest gaan om er iets van te zeggen.

Ik vond het wel erg hoor, wat er gebeurd was, want ik hou helemaal niet van ruzie, maar uiteindelijk vind ik het wel terecht dat mijn vriend ingegrepen heeft.

 

Familie en vrienden mogen sowieso mijn kinderen wel corrigeren als ze iets doen wat niet mag en ik sta er even niet bij. Ik ga er van uit dat ze dat op een gewone manier doen natuurlijk.

Vanmorgen was ik met de meiden op een springkussen. Stond bij voor kinderen tot 8 jaar. Nu waren er 5 jongens van een jaar of 9 op aan het springen. Die klommen op de rand en sprongen dan hard naar beneden. Renden het kussen over en zo ook mijn meiden omver. Tja dan zeg ik er zeker wel wat van. Wel netjes of ze even op willen letten want er zijn kleine kinderen bij. Helaas gingen ze wel door en zei ik iets bozer of ze nu echt op wilden houden (1jongen sprong van de kant en belande op mijn jongste:x) Een vader haalde even daarvoor zijn kleine kind er ook al af. Ik vind dat er best wat van gezegd mag worden. Ouders waren niet in de buurt trouwens helaas.
Als mijn meiden dit zouden doen mogen ze ook aangesproken worden.

 

Ligt er aan. Als het niet echt gevaarlijk word, anderen niet de dupe worden of wat ook dan moei ik me er niet mee. Dat is pakkie an van de ouders in kwestie.
Word een ander kind die zich niet kan verweren (omdat het oudere kinderen tegen jongere betreft of jongens tegen een meisje of wat ook) of mijn kind de dupe van wat dan ook dan wel.
Ik bekijk het heel simpel eigenlijk. Als men niet wil dat IK er wat van zeg dan moeten ze zelf sneller zijn.
En ik zit er echt niet meteen boven op hoor. Dat doe ik bij die van mezelf ook niet. Want als ik het altijd voor die van mij opneem leren ze zichzelf ook niet handhaven natuurlijk.
Maar ik heb ook mijn ogen niet in mijn zakken zitten.
En andersom geld dat ook. Als mijn kind wat uitvreet en ik heb het toevallig net even niet gezien dan zal ik de andere ouder zelfs bijvallen. Maar dan moeten ze wel normaal praten tegen die van mij en zeker hun handjes thuis houden (behalve als het gaat om een handje van die van mij tegen houden als er gegooid word of geslagen..dametje van mij wil nog wel eens wat te enthousiast reageren).
Zal het zeker NIET waarderen als een volwassenen compleet uit zijn dankpan gaat tegen een kind van mij (kleuter of tiener maakt dan even niet uit) en al zeker niet als er geduwd getrokken of geslagen word.
Dat zal ik zelf ook nooit doen. Niet tegen die van mij dus ook niet tegen die van een ander.

 

Ik vind ook dat hij goed handelde, wat nou als hij in jou buik wou stompen..

Ik vind het echt van de zotte dat kinderen slaan en al helemaal volwassen mensen. Ik pik dat ook niet en heb er een ruzie met ouders voorover..

Mijn nichtje die beet vroeger mensen in de nek.. Iedereen vond het grappig behalve mijn moeder, zij pakte m'n nichtje aan en zij was uiteindelijk de schuldige, belachelijk..

 

Ik doe dat met goede vrienden/vriendinnen en hun kinderen wel en andersom ook. Ik vind het niet meer dan normaal dat als ik ergens op bezoek ben, ze mijn kind aanspreken als het iets doet wat niet hoort en ik zie het even niet. Verder komt het weinig voor hoor. Vaak heeft de moeder al gezegd dat iets niet mag en doen ze het zodra mamma de hoek om is. Dan zeg ik altijd wel "volgens mij heeft mamma gezegd dat dat niet mag, doe dus maar niet"

zal het waarderen als ze mijn kinderen ook daarop aanspreken. Liever dat dan hun mond houden en ontzettend aan mijn kind irriteren.

Vreemden moeten geen woord zeggen want dan hebben ze een verkeerde aan mij In een winkel ofzo... bleh! Bloedhekel aan.

 

Kinderen moet toch geleerd worden dat slaan en bijten niet hoort? Kan het op dat moment nog zo grappig zijn. Een kind snapt dan toch niet dat het de volgende keer of als het harder bijt, niet grappig is?
Hier gebeurt er ook wel eens iets tussen Wendy en haar broers wat ergens hilarisch is. Maar dan probeer je je lach in te houden en Wendy terecht te wijzen (om er dan 's avonds met zijn tweeën nog eens op terug te komen en smakelijk er om te lachen )

 

Ligt er aan waar ik ben. Is het in mijn eigen huis en de ouders van een kindje zien het bijvoorbeeld niet, of reageren niet terwijl ik het wel te ver vind gaan spreek ik het kind hier op aan.
Ben ik bij iemand anders dan laat ik het wel aan de ouders over ( behalve bij goede vriendinnen, maar die spreken Levi ook aan als hij iets verkeerd doet )

 

Ja, en ik hoop dat anderen dat ook bij mijn kind doen. Als er kinderen met zand gooien waar mijn zoon bij is, zeg ik ze gewoon dat ik dat niet leuk vind en dat zand in de ogen zeer doet. Op de glijbaan ga je gewoon via de trap en als je in de kringloopwinkel speelgoed uit een rek pakt, ruim je dat op voor je weggaat. Rekening houden met de ander en elementaire beleefdheid, daar spreek ik andermans kinderen zonder schroom zelfs in bijzijn van de ouders op aan. Altijd op een vriendelijke manier, dat wel. Ik hoop dus dat anderen dat ook doen bij mijn zoon, kinderen worden daar echt niet slechter van.

 

"Toevallig" dat je dit vraagt, ik vroeg me vanmorgen af wat je zou doen als andere mensen kritiek hebben op jou kind, op zijn gedrag maar ook bijv op zijn/haar uiterlijk o.i.d.
Mijn kind is ook onderweg, we lopen bijna gelijk .

Ik vind het al snel bemoeien wat mensen doen, maar soms zien zij het juist als belangstelling tonen, maar bijv ongevraagd advies geven (en zeker van vréémden!!!) vind ik vreselijk, leerpuntje van me.

 

Ik spreek wel andere kinderen aan hoor. Ik kies daarin wel mijn 'onderwerpen'. Ik ga niet tegen een ander kind zeggen dat het netjes moet eten ofzo, maar als een kind tegen mij bijvoorbeeld zegt: 'Ik wil een koekje', dan krijgt ie van mij ook te horen dat hij dat wel eens netjes mag vragen bijvoorbeeld.

Als ik kinderen zie die dieren of andere kinderen pesten (heel vaak kinderen die naar vogels schoppen bijvoorbeeld) dan zeg ik daar ook wat van. Als de ouders dat vervelend vinden dan heb ik daar niet zoveel boodschap aan eerlijk gezegd.

 

Ik heb laatst een keer het zoontje van een vriendin aangesproken. Hij ging steeds in de maxi cosi's staan en op de rand zitten... mijn vriendin zei er niet veel van maar ik vind het niet prettig dat hij zo in de cosi's staat..dus ik heb gezegd dat hij eruit moest.. Daarna nog paar keer aangesproken totdat hij achterover viel met de cosi. Hierna probeerde hij het nog paar keer te doen maar toen sprak die vriendin hem wel aan...

Verder spreek ik wel eens mijn peetkindje aan omdat mijn nicht het niet ziet of ff ergens anders is. Dit vinden we niet erg bij elkaar want we zijn precies hetzelfde.. 2 handen op 1 buik om het zo maar te zeggen. We delen "alles" met elkaar...

Verder spreek ik geen kinderen aan als het niet met mijn kids of spullen te maken heeft. Dat moeten de ouders maar doen. Ik ben het met sommige opvoedingen niet eens, maar dat is niet mijn zorg... ik bemoei me wel met die van mij

 

Als het bij mij thuis is wel hoor.

Een vriendin van mij heeft een zoon (7 jaar) en die doet zulke onsmakelijke dingen. Ze kwamen hier eens eten en toen ik het eten op tafel had gezet deed hij meteen zijn handen in de schaal, daar heb ik iets van gezegd, vind ik echt heel smerig. Bij hun thuis zeg ik daar niks van, maar dat eet ik er ook niet van haha.
Later likte hij zijn bord af, toen dacht ik dat ik niet goed werd.