Lief dat je het vraagt. Het gaat best goed nu! Fijn huurhuisje, kinderen doen het goed, ik doe het goed en prima verstandhouding met ex-man. Hij heeft nog steeds dezelfde relatie, maar nu de lust eraf is, beseft hij wat hij mist. Hij is mega gestresst en niet happy volgens mij. Stukje karma .
Wat verschrikkelijk, bijna alsof ik mijn eigen verhaal lees maar dan zit ik nog in het begin. Ik ben er ook na 18 jaar relatie achter gekomen dat mijn (ex) partner vreemd is gegaan met iemand van zijn werk. Enige verschil is dat hij besloten heeft een punt achter de relatie te zetten. Ik ben benieuwd of hij over een jaar nog steeds vindt dat het gras groener is. TS heel veel sterke , onze situatie is niet hetzelfde en ik hoop dat jullie er wel uitkomen maar ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt!
Sterkte ook Neskio. Dat gras is zeker niet groener, ook al zal je ex-partner dat nu zo ervaren. Wacht maar... En jij komt hier uiteindelijk sterker uit, net als ik! Ik hoop dat jullie er samen goed uitkomen, voor jullie kinderen.
Wat lief, bedankt. Fijn om te lezen dat het nu goed met jullie gaat. Ik heb wel vertrouwen dat we er samen goed uit gaan komen voor de kinderen, hoe moeilijk het ook is.
Oh wat een ellende to. Heel erg verdrietig. Ik hoor het helaas regelmatig en juist in de langdurige relaties. En in mijn tijd als single ook het nodige gezien helaas. Dan ben je zo met elkaar vergroeid en ga je op in het gezinsleven dat je steeds minder partners bent. En mensen missen toch die spanning. Zelf denk ik dat in een goede relatie geen plek is voor een derde. Vaak zitten er dus toch zaken niet goed in de relatie. Ik zou jullie echt aanraden om in relatietherapie te gaan. Om samen met een professioneel persoon jullie basis weer op orde te krijgen. Want vergeten doe jij dit nooit. Maar om verder te kunnen moet je kunnen vergeven. En dat is heel erg moeilijk.
Hier helaas ook meegemaakt dat na 10+ jaar mijn partner is vreemd gegaan. Niet met iemand van het werk maar een random meid. Ook veel contact. Echt een beetje een affaire. Ik heb hem betrapt, want ja dat onderbuik gevoel klopt eigenlijk altijd. Eerst was het ontkennen, allerlei uitvluchten zoeken. Tot ik zijn spullen heb gepakt, foto van heb gemaakt. Contact gegevens van mijn advocaat had opgestuurd en gezegd dat hij op straat stond. Of hij moet direct gaan praten en eerlijk zijn, anders was het over. Toen kwam de hele shitshow op gang. We zijn nog bij elkaar. Het is inmiddels bijna 9 jaar geleden. Ik kan je met zekerheid zeggen dat ik er een trauma van heb overgehouden. Het vertrouwen zal nooit meer worden zoals het was. Maar dat zal ik ook niet worden. Onze relatie ook niet. Ik ben dus wel dat pad van wraak op gegaan. Daar schiet je niets mee op, al stond het toen wel een beetje ‘1-1’ zeg maar. Ik durf wel te zeggen dat wij er sterker uit zijn gekomen. We hebben ons ontzettend kwetsbaar op moeten stellen. Zijn apart van elkaar heel erg geroeid. Ook samen maar ik heb mij vooral gericht op mezelf. Duidelijke afspraken gemaakt. Wat zijn onze grenzen, hoe gaan we dit in de toekomst voorkomen? Nou ja heel wat therapie (samen en los) zijn we verder. Heel wat tranen, twijfels, pijn maar ook vreugde en liefde dat we nog bij elkaar zijn. Ik heb altijd gezegd, als hij vreemd zou gaan ben ik weg. Toen het zo was, was het niet zo zwart wit. Ik ben blij dat wij deze keuze hebben gemaakt, voor ons en voor onze kinderen. Het was, en is, ontzettend moeilijk. Op een punt moet je zeggen ik ga hem weer vertrouwen. Ik heb geleerd dat ik 0 controle over hem heb. Ik heb alleen controle over MIJN gedrag, mijn gevoelens, mijn reactie en MIJN geluk. Ik kan 100% gelukkig zijn zonder hem. Ik red mij prima alleen. Maar ik ben gelukkiger (op dit moment) met hem. De twijfels zijn er soms nog wel. Maar ik maak van mijn hart geen moordkuil. Als er iets gebeurt waar ik onzeker van word of waarvan ik het niet vertrouw dan zeg ik het. Zoals gezegd we hebben duidelijke afspraken. 1 keer hebben we elkaar vergeven. Een 2e keer is het klaar. Dat weten we allebei. Op dit moment moet je helemaal niks. Ja praten, volg je gevoel. Huilen, schreeuwen, meer informatie willen. Je hebt er recht op. Ik ben echt een jaar lang de weg kwijt geweest. Ik heb het ontzettend zwaar gehad. En ik ben heel lang heel erg boos geweest. Het is een lange en zware weg als je bij elkaar blijft. Vertrouwend komt te voet en gaat te paard. Heel veel sterkte, zoek sowieso hulp voor jezelf. Wat er ook gebeurt, je word er sterker van.
Wat een verdrietig maar ook mooi verhaal, dat geeft ook weer wat moed. Ik vind het ook fijn om te lezen (niet voor jullie natuurlijk) dat het echt een tijd kan duren. Voor mij is het nog geen 2 maanden geleden, maar ik wil veel te snel. Het is 1 stap vooruit, 3 stappen terug. Word er soms een beetje moedeloos van..
Thanks. Sinds de zomer maar we zaten tot een week terug nog in hetzelfde huis. Hopelijk komt er nu wat meer rust.
O jeetje, dat lijkt me echt heel heftig. Hopelijk een beetje rust nu op jullie eigen plekje inderdaad.
Wat ontzettend naar om te lezen, en ook zo erg dat je er een soa aan over hebt gehouden ook nog. Ik zeg altijd, bij vreemd gaan zou t meteen einde relatie zijn, of dat echt zo zou zijn, hoop ik nooit te weten. Of jij nog, verder met hem wilt kun je alleen zelf beslissen, en of je nog wilt vechten, kun je alleen zelf bepalen, volg je hart, volg je gevoel, en heel veel sterkte!
Riep ik ook altijd, maar als je al zo lang samen bent en samen kinderen hebt is dat toch niet zo simpel.
Zou karakter hierin niet ook wat bepalen ? Ik ben niet vergevingsgezind genoeg voor zoiets en zou zo acherdochtig zijn dat ik mijzelf zou verliezen daarin.
Dat weet ik niet. Ik denk dat veel mensen heel hard roepen dat ze gelijk weg zijn (en terecht hoor), maar dat dat in de praktijk toch allemaal wat lastiger blijkt te zijn. Helemaal als je al zo lang samen bent. Om eerlijk te zijn denk ik ook niet dat ik het zou kunnen vergeven en het op lange termijn alsnog vast zou lopen, maar ik denk wel dat ik het zou kunnen proberen. Ik zou ook heel veel moeite hebben met alles weggooien voor 1x, maar ook dat ligt dan aan hoe/wat/ waar etc. Zelf verteld, via via.. Maar je weet pas echt hoe je erover denkt als je echt in zo'n situatie terecht komt.
Ik normaal ook niet hoor. En misschien nu uiteindelijk ook niet, dat zal de tijd moeten leren. Ik ben ook best koppig en vergeet niet snel dingen die mij zijn aangedaan. Ik denk dat je het echt pas kunt zeggen als je je in de situatie bevindt.
Ik was wat gaan googlen en las wel wat over persoonlijkheid, karaktereigenschap dus zo gek was mijn kronkel niet Hoe je reageert weet je uiteraard pas als je in de situatie zit en de situatie volledig kent. Allesinds eender welke keuze jij maakt, het is een sterke keuze . Jij hebt hier niet voor gekozen.
Met kinderen, een lange relatie en een woningcrisis, ben je toch al snel geneigd te proberen toch nog iets te redden. Scheiden is ook enorm duur. Alle nadelen op een rijtje maakten dat ik het écht wou proberen te redden, maar ik ben ook sowieso vergevingsgezind, niet snel jaloers, en heel geduldig. Alleen moet ik nú vergevingsgezind en geduldig naar mezelf leren zijn ipv naar mijn ex die hier toch misbruik van heeft gemaakt door telkens mijn grenzen op te proberen te rekken. Ik weiger echter om hier kwaad en verdrietig over te blijven, dat maakt me alleen maar kapot, en dat verdien ik niet. Dus we kunnen gewoon praten zonder wroeging, en kunnen gewoon goed nog samen in 1 huis wonen zo lang het moet.