Eens. Ik ben een stille meelezer, maar zou toch graag even kwijt willen dat veel mensen op een forum wel makkelijk een oordeel vellen zonder de situatie volledig te kennen. Zou inderdaad het gesprek aan gaan, professionele hulp zoeken en van daar uit verder kijken. Uit je verhaal blijkt in ieder geval dat hij niet goed in zijn vel zit en hulp nodig heeft.
Duidelijk voorbeeld van victim blaiming dit. Absoluut niet ok! Uitermate kwetsend voor to en andere slachtoffers van onveilige of ongezonde situaties of relaties om de schuld bij hen neer te leggen. Het doet er niet toe wat to wel of niet heeft gedaan. Zijn gedrag is niet ok. En iedereen is verantwoordelijk voor zijn eigen leven en gedrag.
precies, wij kunnen geen oordeel vellen en hij verdiend op zijn minst een goed gesprek op onpartijdig gebied met een 3 en/of 4 persoon erbij zodat hij snapt waarom TS nu zo reageert. Zo de deur dicht gooien is m.i. niet eerlijk
Haha, jij laat anders ook behoorlijk stalkings gedrag zien hier. Pak je brei werkje lekker op en ga achter de geraniums zitten
Heb jij het nou over schuld? Ohja, begrijpend lezen was niet je sterkste vak, hoe kan ik dat nou al weer vergeten zijn?
Wat reageer je toch steeds naar en kinderachtig op Amber...? Als je je zo aan haar reacties stoort, dan kun je toch ook niet reageren? Door dit soort gedrag wordt het forum echt geen leukere plek. Of ga inhoudelijk in op wat ze zegt als je denkt dat het nodig is, maar dit soort teksten is gewoon ruzie maken wat mij betreft
Zucht, als dat de enige reactie is op een serieus en inhoudelijk bericht over de veiligheid van to dan geeft dat jouw niveau wel aan. Wellicht beter om niet meer in discussie te gaan. Ik vind het gewoon ernstig dat er tegenwoordig nog steeds mensen zijn die wijzen naar het slachtoffer. En dat vrouwen die proberen uit een ongezonde relatie komen daarin niet gesteund worden. Vrouwen en hun kinderen verdienen veiligheid. To de schuld ligt niet bij jou. Blijf je grenzen aangeven en zoek hulp. Hopelijk zoekt hij dat ook maar dat is aan hem. Jij hebt duidelijk gemaakt hoe jij erin staat.
Misschien kan je even verder lezen, dan zal je zien dat ze het er gewoon om doet hoor. Zij reageert voornamelijk op mijn reacties. Ik negeer dr al genoeg, maar niet altijd.
Als je serieus was geweest, had ik daar ook serieus op gereageerd. Maar zoals je eigenlijk altijd doet leg je woorden in iemands mond die niet gezegd zijn en velt daar je oordeel over. Dat is overigens ook het enige wat je hier goed kan op het forum; oordelen en doen alsof je het zelf allemaal zo goed weet. Ik geef aan dat er 2 kanten van een verhaal zijn en ik er hier maar 1 lees, dus juist geen oordeel kan geven.
Mijn advies is om over zo zaken vooral advies te vragen aan mensen die de volledige situatie kennen. Op basis van beperkte en eenzijdige negatieve info ga je uiteraard horen dat hij niet goed is en hop weg ermee. Maar je kan ook anders kijken naar deze situatie. Kan hij met hulp, de persoon worden waarmee je een toekomst wil opbouwen. Waar komt dit alles vandaan? Is het hem allemaal te veel, voelt hij dat hij u aan het verliezen is,... Kan hij op dit ogenblik moeilijk omgaan met bepaalde zaken (geen reactie op zijn berichten, hem niet binnen laten,...) . Maak jij u zorgen over uw veiligheid ? Of is daar eigenlijk geen sprake van?
Dat gesprek is er toch geweest? Zoals ik het lees heeft to al meerdere malen aangegeven dat ze zijn gedrag niet meer wil. Ze is boos geworden en moest er anderen bijhalen. Hij is zelfs haar kamer binnengekomen. Ze geeft zelf aan niet te begrijpen hoeveel duidelijker ze nog moet zijn. Bij deze man lijkt stalkingsgedrag te spelen (continu to lastig vallen, geen grenzen accepteren, eindeloos berichten sturen ook tijdens de relatie etc). Dat moet je niet blijven voeden door eindeloze gesprekken. To is duidelijk geweest. Wellicht zou de boodschap via iemand anders (een familielid of de wijkagent) helpen. Als hij verder gaat is dit gedrag reden voor een melding.
Zij reageert in ieder geval inhoudelijk op jou lees ik. Ik lees dat jij haar persoonlijk aanvalt en laatst in een ander topic ook. Wat jullie verder allemaal op elkaar reageren, weet ik niet maar als jullie elkaars reacties niks vinden en dat blijkbaar standaard is, kun je toch volwassen genoeg zijn en gewoon helemaal niet reageren i.p.v. dit 'terugslaan'? Nou ja, je mag doen en laten wat je zelf wilt maar het voegt niks toe en zorgt alleen maar voor negativiteit wat mij betreft.
Dat doe ik al vaak genoeg hoor, maar als ze om reacties vraagt, geef ik die ook wanneer ik zin heb, niet altijd dus En zeker niet als ze dingen zegt (en dat doet ze dus juist heel vaak) die niet waar zijn. Ik ken dr langer als vandaag, dat is het misschien ook hoor. Ik zie en onthoud vaak niet eens op wie ik reageer, lees enkel de posts. Maar bij haar herken ik dus altijd haar manier van reageren. Wellicht dat ik ik er daardoor dus ook op reageer als persoon en soms wat minder inhoudelijk
Beetje pot verwijt de ketel verhaal... Ik herken jou van je (in mijn beleving vervelende) manier van reageren op Amber. Ik stop met het reageren op dit topic, ts heeft hier ook niks aan. Maar zou zeggen, lees je eigen reacties eens terug en bedenk of het zinvol is geweest en iets heeft bijgedragen/opgelost. Ik zou m'n tijd en energie liever niet stoppen in het reageren op iemand online die blijkbaar steeds in irritatiezone zit...
Je kunt haar ook volledig negeren, dan zie je haar reacties niet eens meer. Dan hoef je je niet te ergeren. Lekker rustig kan ik je vertellen
Zullen we het weer over de zorgelijke situatie van topicstarter hebben? Volgens mij waren de adviezen hoofdzakelijk: zorg dat hij professionele hulp krijgt, zorg goed voor jezelf en voor je kinderen. Als hij haar grenzen niet accepteert en wel haar huis in gaat, dan mag ze best duidelijker zijn. Dat hij vader wordt, hoeft hem nog geen partner te maken. Straks ben je heel kwetsbaar na de bevalling, en zijn er 2 kindjes afhankelijk van je, dan moet de omgeving waarin je verkeerd veilig zijn. Natuurlijk is het belangrijk dat de vader met zichzelf aan de slag gaat en hier beter uitkomt, maar dat moet hij zelf doen. En een eerste stap is hem niet meer voorzien van geld, onderdak etc. terwijl hij prima zelf kan werken maar niet wil.
Ik vind het heel knap dat je me daarvan herkent. Vandaar dat je er denk ik ook op reageerde. Dat laatste heb je zeker gelijk in.
Ik snap de reactie wel, je hoort inderdaad maar 1 kant van het verhaal. Ik was ook veel bij hem, maar heb hem gezegd als ik bij hem was, ik ga naar bed want ik ben moe, en uitgelegd waardoor ik moe ben, en dan blijft hij bellen, appen, aan me deur staan, en dat is niet oke. En dan de rest wat hij momenteel doet en zegt. We hebben zoveel gesprekken gevoerd samen, en gezegd dat hij hulp moet zoeken voor zijn problemen omdat ik geen psycholoog ben. Dat wil hij niet, hij wil met mij praten, maar ik kan hem niet helpen. Hij neemt niks aan van mij. Hij zou 4 dagen gaan werken, dat wil hij ook niet meer, omdat hij dan minder bij mij is, en hij van werk niet gelukkig wordt maar alleen door mij gelukkig kan zijn. Lijkt mij inderdaad niet gezond. En de kinderen nu een soort van uitweg ziet om gelukkig te kunnen zijn.
Fijn dat je het begrijpt, daar was het ook enkel voor bedoeld. Het klinkt zeker niet gezond. Wanneer is dit gedrag erin geslopen? Waar is het mee begonnen? En heb je hier echt helemaal niets van gemerkt toen je samen was en het leuk had met elkaar? Hij raakt ook in paniek ivm zijn jeugd. Weet je wat daar heeft afgespeeld? Een trauma? Iets wat dus nog niet verwerkt is?