Hallo allemaal, Weer een gevalletje “dokter bellen of niet?” waar ik jullie advies (en geruststelling) bij kan gebruiken. Wij hadden vandaag voor de eerste keer cactusvijgen gekocht (we proberen graag nieuwe dingen). We hadden wel opgezocht hoe we die moesten schillen maar mijn zoontje was erg snel en pakte zo’n cactusvijg in zijn geheel uit het pakje. Ik heb hem weer van hem overgenomen, met als gevolg dat zowel hij als ik van die hele kleine stekelhaartjes (die heten blijkbaar glochiden) in onze handen hadden. Niet zoveel, want blijkbaar verwijderen ze de meesten wel voor verkoop. Maar ik ben wel een tijdje met een pincet bezig geweest om ze eruit te halen. Het leek erop dat ik ze allemaal had, maar ‘s avonds bij het slapengaan voelde mijn zoontje ineens nog een stekeltje in zijn handpalm. De huid errond was al een beetje rood geworden. Ik heb het er alsnog uit kunnen halen, maar wat als ik nog stekeltjes over het hoofd heb gezien? Gaan we dat dan snel genoeg merken door irritatie? En moet ik met eventuele irritatie/ontsteking naar de dokter? Mijn gedachtenstroom gaat in zo’n gevallen alle kanten op (ik heb een angststoornis) en dus stel ik me nu voor dat hij tijdens het eten misschien nog wel zo’n stekeltje van op zijn hand in zijn mond heeft gekregen en dat dit nu in zijn keel zit. Maar dan zou dat toch ook wel irritatie geven, niet? En kan zoiets ingeademd worden? Ik stel me namelijk ook al helemaal voor dat die stekeltjes in zijn longen zitten… Heeft iemand al zo’n situatie meegemaakt? Bedankt!
Wij schillen ze altijd met handschoenen aan. Niet omdat de stekels gevaarlijk zijn, maar ze zijn wel lastig. Desondanks komt er vaak toch wel eens een in onze hand terecht. Dat gezegd hebbende, zo'n stekeltje in je hand kan niet echt kwaad hoor, het is vooral irritant. Als het echt rood wordt dan zou ik eerder denken aan een allergie/overgevoeligheid voor het fruit zelf. Zo krijg ik ook een reactie bij het aanraken van kiwi's.
Het is goed bedoeld hoor. Het lijkt mij nuttiger om met een professional te spreken over waarom je gedachten zo met je aan de haal gaan over een cactushaartje, dan hier een huisarts voor bellen in vakantietijd.
Mijn huisarts zij laats over een klein splintertje bij zoon, het komt er vanzelf uit zweren. En dat we er dus verder even niks mee moesten doen. Omdat het daar door juist erger zou kunnen worden door het gepulk.
Ik denk niet dat het kwaad kan, lijkt mij hetzelfde als met een splinter. Anders lekker even in bad laten weken, haal je het er zo uit.
Je kan het even in een badje met zout laten weken, vaak weekt het er dan uit. En als het al wat rood ziet is dat een teken dat het lichaam al zelf aan het proberen is het er uit te werken. Kwaad kan het in niet. Zou het wel even ontsmetten.
Ik ben inderdaad in behandeling bij de psycholoog, alleen gaat het naar mijn idee erg traag allemaal. Ik ben nu 6 of 7 keer geweest en ik heb nog steeds niet echt handvatten of een plan van aanpak gekregen. Ik weet niet of dat normaal is, het is de eerste keer dat ik naar de psycholoog ga. Maar ik ben me er dus zeker wel bewust van dat mijn gedachtenstroom overdreven is en de scenario’s niet realistisch. En ik probeer echt om ermee te leren leven. Ik merk dat geruststelling heel erg goed helpt (5 minuutjes bij de huisarts om wat medische vragen te stellen doen me meer deugd dan 45 minuten bij de psycholoog praten over mijn gevoelens), en daarom stel ik hier op zp af en toe een vraag. Omdat jullie me altijd heel erg gerust kunnen stellen. En dat waardeer ik keer op keer echt enorm!
Ik weet niet of je op tips zit te wachten, maar aangezien ik dit enorm herken ga ik toch wat met je delen. Ik ben inmiddels klaar met de therapie hiervoor. Wat mij enorm heeft geholpen is dat ik me ervan bewust ben dat ik zelf degene ben die de angstige gedachtes een halt toe kan roepen. Waardoor je telkens die geruststelling bij de huisarts niet meer nodig hebt. En uiteindelijk de psycholoog ook niet meer. Dus afleiding zoeken, gedachtes rationeel bekijken (met G-schema’s), NIET googlen naar risico’s of symptomen van ziektes etc. waar je bang voor bent, je ‘piekertijd’ beperken tot eerst 2 en dan 1 keer 5 of 10 minuten per dag bijvoorbeeld, en als je ook veel aan het ‘checken’ bent (deed ik bijvoorbeeld als ik een knobbeltje in mijn borst of oksel dacht te voelen) ook met jezelf afspreken dat dit beperkt wordt. In mijn geval bijvoorbeeld van eerst elk toiletbezoek/douche naar 2 x per dag, naar 1 keer per dag. En vaak merkte ik dan ineens dat ik helemaal niet meer aan het checken was. Het angstmechanisme wordt namelijk enorm versterkt door checken, googlen, piekeren etc. Je hebt dus zelf de sleutel in handen om het een halt toe te roepen. Want als je dat gedrag afremt, vermindert de angst ook. Klinkt misschien zweverig, maar bij mij werkt het echt! Sterkte, het is ontzettend naar als die angst je zo in z’n greep heeft!
Off topic, maar wat een lieve reactie! @ts, als het echt zo gevaarlijk zou zijn werd dit niet verkocht. Misschien dat die gedachte helpt om het te rationaliseren?
Zolang het dan geen metaalsplinter is, die kan gaan zwerven. Houtsplinters komt doorgaans wel goed, alhoewel hardhout wat lastig is (maar die splintert niet zo snel). Trekzalf (lekker ouderwets) doet wonderen met houtsplinters die lastig doen. Beetje smeren, pleister er overheen en afwachten.
Ik ga deze eens inzetten bij mn volgende stoppen met roken poging (september als de ergste warmte hopelijk wat voorbij is). Wie weet kan het daar ook wel handig voor zijn.
Dat denk ik zeker. Roken heb ik nooit gedaan, maar heb wel af moeten kicken van lorazepam en in zekere zin lijkt dat er wel wat op. Succes alvast!
Ik las de titel van dit topic en was nieuwsgierig, omdat ik het leuk vind om cactussen te stekken. Ik doe dit wel eens bij onder andere vijgcactussen, meestal met blote handen. Heb al heel wat verschillende soorten stekels in m'n vingers gehad, heb er nooit wat aan over gehouden Ik herken je angststoornis. Ik heb er heel lang mee rondgelopen. Ik weet hoe vermoeiend die dwanggedachten zijn die je niet kan stoppen. Ik had heel veel bevestiging nodig van mijn omgeving én mijn huisarts, die me telkens weer moesten verzekeren dat mijn gedachten niet klopten. De gekste dingen haalde ik in mijn hoofd. En als ik weer een beetje rustig was dan kwam er wel weer een nieuwe (vaak bizarre) gedachte. Ik ben er inmiddels helemaal van verlost, maar ik herken alles wat je schrijft. Mocht je erover willen praten, dan mag je me altijd een berichtje sturen. Knuffel!
Heel erg bedankt voor je berichtje, wat lief! Ik ga het zeker proberen. Dat googlen, checken, dubbelchecken en dan nog steeds piekeren is inderdaad exact hoe het gaat. Ik probeer niet te googlen maar dat is soms echt sterker dan mezelf, zeker als ik 's nachts wakker lig. En mijn man moet ook 10 keer dezelfde vraag beantwoorden, ook al weet ik het antwoord nog van de eerste keer, gewoon puur ter bevestiging. Maar ik moet gewoon wat strenger zijn voor mezelf! Inmiddels heeft die angststoornis al bijna een stoel aan onze tafel gekregen, en ik heb al bedacht dat ik het misschien maar gewoon moet accepteren, maar ik zou de angst toch liever zien vertrekken...
Dat is inderdaad iets wat ik vaak tegen mezelf moet zeggen, en als mijn hoofd het eindelijk kan accepteren dan helpt dat zeker! Hetzelfde met: er zijn superveel mensen die dat al decennialang eten. Zo'n dingen herhaal ik constant, in de hoop dat mijn gedachtengang dat uiteindelijk absorbeert.