Hier krijg ik wel een beetje jeuk van... maar lijkt me verstandig om die kant niet op te gaan, vanuit beide kanten.
Nou, we hebben het gesprek met de relatietherapeut gehad. Eerst een op een en daarna samen. Mijn man heeft moeite met praten. En ik heb moeite met onder woorden brengen hoe ik me voel. Er zijn over en weer veel irritaties, mijn man vindt mij een wervelwind die nooit stil kan zitten. Ik werk veel meer dan hij en onderneem daarnaast ook veel. En als ik dan thuis ben, dan ben ik vaak bezig met het huishouden of de tuin. En ik vind het irritant dat als ik thuis kom het huis eruit ziet alsof er een kernbom ontploft is, terwijl hij 24 uur minder in de week werkt dan ik. De positieve kanten zijn dat ik heel erg waardeer dat hij er veel voor de kinderen is, en de was doet. Hij vindt het leuk dat ik ervoor zorg dat we regelmatig mensen over de vloer hebben. Het was een beetje een oriënterend gesprek, waarin de positieve en negatieve kanten een beetje onderzocht werden. Het meest positieve is dat we allebei met respect naar en over elkaar praten, ook als de negatieve kanten aan het licht kwamen. We hebben nu voor komende week de opdracht gekregen om de drie grootste irritaties om te gaan denken. Dus of ze positief gaan zien, of een mogelijke oplossing bedenken. Dat wordt nog wel een uitdaging. Dit is overigens een heel summiere samenvatting van het gesprek. Het wordt een beetje veel om het uit allemaal te typen, en ik moet het allemaal ook nog even laten bezinken.
Ik heb er geen last van, hoor! Maar ik heb ook niet zo de behoefte om erop te reageren. Mocht er een reactie zijn waar ik echt op had moeten reageren, laat het dan even weten want dan heb ik die gemist.
Nou zij kaapt het topic niet hoor, we waren al heeeeel lang afgedwaald van het onderwerp, beetje flauwe opmerking. @ts bedankt voor de update, dan kunnen we gelijk weer ontopic Fijn dat jullie een goed gesprek hebben gehad.
Ik kan dit echt alleen maar prijzen en hoop dat voortzetting tot inzichten komt en dat er meer rust bij jouw komt en meer betrokkenheid bij hem zodat er meer balans is en jullie elkaar daarin weer vinden.
Hier ook. Zoveel groei dat er dringend verbouwd of nieuwbouw moet komen omdat het te vol komt. Op een normale zondagochtend zitten er al mensen op extra stoelen, laat staan met speciale diensten. Met Pasen was er belijdenis en hebben ze een groep mensen in de zaal via scherm moeten laten meekijken omdat het gewoon echt niet paste. De overige 3 kerken zitten ook vol, waarvan de lichtste het minste. Maar ik heb wel het idee dat er een groot verschil zit in de reformatorische en rooms katholieke stromingen wat leden betreft
Dat is een goede stap ts. Gooi alles op tafel bij de therapeut, met respect en kijk wat jullie er samen van kunnen maken.
Wat knap dat jullie dit aan het uitwerken zin in therapie. Heel dapper. Wat ik me net bedacht is. Het feit dat jij veel uren kan werken, sociale contact ka onderhouden en kan rondwervelen, komt denk ik ook, omdat je man dus minder werkt, thuis is en de kalmte houdt thuis. Het lijkt samen dan een evenwicht te vormen. Stel, je gaat uit elkaar. Dan heeft dat dus ook consequenties voor hoeveel kan überhaupt kan werken, wervelwind kan zijn etc.
Ja dat is ook zeker zo! Het feit dat mijn man zoveel thuis is geeft mij heel veel vrijheid. Maar als mijn man meer in het huishouden zou doen, heb ik meer tijd om rust te pakken. Dus dat ben ik een beetje aan het omdenken, zeg maar. Ik ben ermee bezig, en ik weet ook zeker dat ik niet perfect ben. Of nouja, verre van zelfs, haha.
Okay. Jullie kerk groeit. Een andere kerk krimpt. Het is overigens een feit dat de animo voor kerken daalt. Lekker belangrijk. Laat iedereen doen wat hij wil.
Ga je die rust dan ook echt pakken? Of ga je die tijd ook weer steken in andere leuke dingen en uitstapjes? (Oprechte vraag, geen kritiek)