Zwanger van de 3e met een flinke voorgeschiedenis. Ik ben met de vorige 2 kindjes ingeleid rond de 38 weken. Mijn lichaam heeft zichzelf dus nooit voorbereid op een bevalling. Hier gaat mijn vraag dan ook over. Ik heb dit keer geen insuline gebruikt dus ik mag de baby laten komen dit keer. Nou voel ik me al een aantal dagen niet tof. Een enorme druk van onderen, diarree en misselijk. Ik dacht een griepje maar er kwam vandaag buik en rugpijn bij kijken. Het is voor bevallen nog veel te vroeg (32 weken) maar hierdoor kwam ik wel tot het besef dat ik niet weet op welke signalen ik moet letten. Hoe voelde jij je toen je moest bevallen? Zijn er ook te vroeg bevallen mama's die zich hierin herkennen? De kans op vroeggeboorte is wel iets groter deze zwangerschap door Chemo en de continue harde buik die niet afzakt al 12 weken lang. Maar dan hebben we het over minimale risico's en dus acht ik de kans klein. Toch zit de pijn me niet helemaal lekker.
Jammer toch altijd dat deze reacties gegeven worden. Ik heb geen verloskundige, alleen een gynaecoloog. Ik ben me er natuurlijk prima van bewust dat ik kan bellen. Maar ik vraag het hier zodat andere mensen kunnen reageren.
Om op je vraag te reageren; bij de oudste spontaan bevallen. Daarbij vanaf 30wk constant harde buiken (ook wee activiteit waarvoor meerdere malen remmers gehad) Die druk van onder herken ik meteen! De dag dat de bevalling startte was ik ook misselijk met diarree. Ook was de kleine heel erg rustig. De harde buiken bleven constant en kreeg daarbij kramp in m’n buik. De druk van onder ging niet weg en blijkbaar waren het de vliezen die op knappen stonden, want bij inwendige controle van de vk braken ze spontaan (35+6wk) Daarna kreeg ik meteen rugweeen erbij. Zoals meerdere al als advies hebben gegeven zou ik dus ook wel even bellen voor een extra check, je weet het namelijk maar nooit. Een constant harde buik zou ook voor ontsluiting of verweking kunnen zorgen (dat was bij mij wel het geval) en vooral omdat het je 3e is weet je lichaam het vaak wat makkelijker op te pakken en om te zetten in het echte werk. Ben je misschien ook al iets van slijm of bloed aan het verliezen?
Goed, bedankt. Als ik had willen bellen dan had ik dat wel gedaan. Nogmaals, mijn specifieke vraag, zijn er andere mama's die een ervaring willen delen?
Bedankt voor je verhaal! Ik heb vorige week een dag wat roze verloren, dacht misschien omdat ik voor het eerst normale ontlasting had gehad (daarvoor steeds brei en zacht). Ik ga wekelijks naar het ziekenhuis. Ik kan m'n oudste niet eens van de kleuterschool ophalen zonder dat ik 3 uur lang weeën loop weg te puffen. Het ziekenhuis checkt vervolgens alle bloedwaarden. Checkt m'n cervix. Ziet geen weeën op de monitor terwijl ik een rugwee aan het wegpuffen ben en stuurt met weer naar huis. Ze bieden me wel steeds morfine aan tegen de pijn, maar dat weiger ik. Ik weet niet zo goed meer wat te doen? Vandaar ook m'n vraag, het ziekenhuis stuurt me met dezelfde klachten, al puffend gewoon naar huis.
Je vraagt je af op welke signalen je moet letten. Dit zijn die signalen. Ik begrijp niet goed waarom je met 32wkn niet zou willen bellen bij pijn die je niet lekker zit, druk van onderen en een iets grotere kans op vroeggeboorte… Edit; en weeën die je weg moet puffen…
Oooo dat naar huis sturen herken ik maar al te goed! Met 35 weken ben ik ook ontslagen uit het ziekenhuis met echt om de 4min weeen! Ik ben toen meteen doorgereden naar mijn vk en zij bevestigde dat ik idd echte weeen had, waarna ik naar een ander ziekenhuis ben doorverwezen. Duurde uiteindelijk toch precies een week voordat hij geboren werd. Kwam bij mij ook weleens voor dat weeen niet aangegeven werden, maar als ik dan de doppler wat opschoof waren ze wel zichtbaar. Ik schoof em altijd naar de plek waar de buik het hardste aanspande, was vaak maar een centimeter verschil van plek hoor! Gebeurt wel vaker dat ze de doppler niet helemaal goed plaatsen of de banden te los aanspannen waardoor ctg geen weeen weergeeft. Morfine nam ik idd ook niet, voelde niet goed voor die kleine. Ik kan me voorstellen dat je een beetje radeloos bent aangezien je al medisch bent en elke week controle hebt. Hoe stond het ervoor met je cervix bij de laatste controle? Dat roze kan uiteraard zijn door je ontlasting, aan de andere kant kan er ook iets van ontsluiting gaande zijn, dat gaf in mijn geval als enigste bloedverlies, maar dat is natuurlijk wel bij iedereen verschillend. Ik heb het idee bij je verhaal dat je een beetje in hetzelfde schuitje zit als ik, met een hele gevoelige baarmoeder…
Onze gyn is een uur rijden. Dat lukt me nu niet alleen. De weeën krijg ik alleen als ik beweeg.. Ik beweeg dus amper nog. Ik ga wekelijks naar de gyn als ik wel heb bewogen en dus weer weeën krijg. De gyn stuurt me gewoon weer naar huis want er is niets aan de hand. Het zit dus duidelijk tussen m'n oren! Iedereen in mijn omgeving geeft ook aan dat het waarschijnlijk de stress is. Ik wil dus niet halsoverkop m'n kinderen inpakken om mij naar het ziekenhuis te brengen. Alweer.. Terwijl er niets aan de hand is. Maar de pijn, stress gedreven of niet, is vandaag weer zo intens! Dat ik graag wilde horen dat mensen dit ook hadden en er niets aan de hand is.. Ik wil mensen er niet mee lastig vallen. Al onze vrienden werken en oppas is niet maar zo geregeld.
Ja ik heb bij de andere 2 kindjes rugweeen gehad. Was niet zichtbaar totdat pers weeën kwamen. Maar idd door het schijfje wat te verplaatsen zag je wel hele lichte piekjes. Het probleem is de continue harde buik, er is überhaupt geen piek mogelijk, ik kan er een auto mee optillen zo hard blijft de buik. Ik herken de rest van de symptomen dus niet van de vorige 2 zwangerschappen. Ik had nóóit bloedverlies, zelfs niet tijdens de weeën, het ballonnetje of toen ze de vliezen braken. Vandaar dat ik dacht, moet toch maar even checken hoe dit anderen vergaat. Mijn cervix was lang en dicht! Elke week weer. Al vind ik dat niet spannend, tijdens inleiden blijft deze ook gerust tot 5 cm lang en dicht.. Ik moest echt tot de 6 cm nog m'n bekken kantelen omdat ze geen ontsluiting konden voelen.
Jeetje dan sta je dus eigenlijk wel met je rug tegen de muur. Vooral als je bij zoveel ontsluiting alsnog je bekken moet kantelen voordat ze überhaupt kunnen voelen. Zou je anders evt contact met de gyn kunnen opnemen om je zorgen te uiten? Misschien dat hij door het bloedverlies dat je gehad hebt alsnog opnieuw wilt beoordelen of er iets gaande is. Ik snap dat je met de kinderen wel hoog zit, maar misschien dat alleen al overleggen je wat kan geruststellen? Zit er evt een vk bij je in de buurt die je om advies kan vragen? Stel de gyn wilt geen extra check, dat je je verhaal bij hun uitlegt en dat je erbij zegt dat je je er nogal zorgen om maakt, dat hun misschien even willen checken?
Edit: vooral ook aangezien je nu wel wat groter risico hebt op vroeggeboorte, en je op je weeen in principe geen vertrouwen kunt hebben nu. Ik heb bij de eerste twee zwangerschappen zo vaak gebeld omdat ik aan alles voelde dat het serieus was! Bij de oudste klopte het in elk geval wel.
Ik heb nu een gyn in het academisch, vanwege de oncologische behandeling vooraf aan de zwangerschap. Met de vorige 2 ben ik in het ziekenhuis in mijn eigen gemeente bevallen. Dat is maar een kwartier rijden. Ik kan dat natuurlijk voorstellen! Ik ben wel aangeschreven bij een verloskundige praktijk. Maar deze mensen heb ik al 28 weken niet gezien, of gehoord, dus zij kennen mijn situatie niet. Ze zijn er vooral voor de nazorg na de geboorte. Ik ga wel even bellen..
Goedzo! Succes en hopelijk kan iemand iets voor je betekenen ❤️ Laat je nog even weten hoe het is afgelopen?
Moet zeggen dat hier derde zwangerschap ook anders is dan de eerdere hoor. Bij de eerste twee kreeg ik eens wat voorweeen bij 38-39 weken. Nu al vanaf week 27-28. Rond week 32 en 34 flinke indalingsweeen gehad. En heb nog steeds dat zodra ik ook maar iets doe ik gelijk een harde buik heb en die doen pijn. Ik begreep het harde buiken fenomeen nooit tot deze zwangerschap ik vind je verhaal dus niet heel raar klinken. Jij blijft je echter wel zorgen maken zo te lezen dus dan zal je toch hulp moeten zoeken. Hopelijk kan de gyn dichterbij iets voor je betekenen.
Ja de voorweeën herken ik ook! Ik had al iets weeën toen ik werd ingeleid en de inleiding verliep na het ballonnetje zonder andere hulpmiddelen, dus er was echt al wat gaande. Ja ik zou het ook wel logisch vinden als dit 'gewoon' komt doordat het de 3e zwangerschap is. Ik heb me er bij neergelegd dat ik tot ik ga bevallen niet zoveel meer kan. Maar ik startte vanmorgen met pijn en een harde buik voordat ik uit bed was geweest dus het patroon van pijn klopte vandaag niet..
Ik ben 3x ingeleid. De laatste kwam spontaan. Ik voelde me die dag ineens heel energiek.. Ging een heel eind wandelen was constant bezig in huis. Ik had verder nergens last van. ‘s avonds ging ik naar de wc en toen ik er af kwam braken mijn vliezen. Ik twijfelde eerst omdat het maar een klein beetje was. Half uurtje later weer een scheut. Toen ik mijn zoon stond te helpen in de badkamer zei die dat ik in mijn broek stond te plassen en inderdaad weer een scheut vruchtwater. Mijn vliezen waren duidelijk gebroken. Het heeft daarna nog 36 uur geduurd voordat de weeen begonnen. Het ging wel heel snel, ze is na 2 uur en 15 minuten geboren. We waren net 20 minuten in het ziekenhuis.
Jammer….? Oké… bijzonder Nou dan zal ik wel tegen je zeggen dat er niets aan de hand is, je de buik en rugpijn lekker moet negeren Is dat beter? Wij hebben geen glazen bol hè…. Dus niemand kan je een antwoord daarop geven wbt bevallen.. Tsja dat is bij iedereen anders…