Mijn kleuter van nog net geen 5 jaar vraagt me net of sinterklaas echt bestaat. Ik had deze vraag nog niet zo vroeg zien aankomen, al is hij wel een echte denker. Nog meer die zo vroeg al deze vraag kregen? Merk dat ik het ook wel lastig vind om erover te liegen. Had ik niet verwacht van tevoren. Is ook zo dubbel als je je kind leert dat liegen niet ok is.
Onze kleuter van 5 weet het ook. Al sinds ze 3 is. Ze wist het eerder dan haar oudere zus. We hebben er geen geheim van gemaakt. Het is dit jaar wel lastig om haar stil te houden tegen andere kinderen
Waarom heeft hij twijfels? Onze jongste dochter vraagt al jaren of Sinterklaas wel echt bestaat, want Truusje zegt van niet. Ik vraag altijd wat ze zelf denkt en dan is ze er van overtuigd dat hij wel bestaat. Ik ben er geen voorstander van om het geloof in Sinterklaas krampachtig vast te houden. Onze dochters zijn goedgelovig, dus dat scheelt. Maar hier geen hulpsinterklazen en dergelijke.
Mijn zoon zou het ook nooit stil kunnen houden tegen andere kinderen. Dus wat dat betreft vind ik het nu geen optie om te vertellen dat sinterklaas niet bestaat.
Hij zei het toen hij sinterklaas op televisie zag. Ik denk dat de twijfel voort komt uit zijn eigen logisch redeneren. Bollo en Koos Konijn zijn bijvoorbeeld niet echt. Dat is gewoon iemand in een pak. Ik denk dat hij misschien in sinterklaas ook een verkleed iemand ziet...
Mijn kinderen hebben nooit in sinterklaas gelooft. Het liegen staat me tegen. Ze mogen in alles mee gaan, sinterklaasjournaal kijken, dat soort dingen. Maar als ze een vraag stellen draai ik daar niet omheen. Vroeg dat je kind daar nu al mee komt. Maar geeft niet toch? Dat maakt het feest vast niet minder leuk.
Mijn oudste gelooft sinds zijn 5e niet meer maar vind het feest wel echt heel leuk. Ik vertel hem wel dat hij niet tegen andere kindjes moet zeggen dat Sinterklaas niet bestaat.
Ach ik probeerde toen ik een jaar of 5 was aan de baard van Sinterklaas te trekken omdat Iedereen zei dat het toch nep was. Toch geloofde ik zelf volop en toen die baard er aan bleef zitten wist ik het helemaal zeker: Sinterklaas is echt en Iedereen die zegt van niet is stom. Dat kinderen vragen bij die dingen hebben wil niet zeggen dat ze er niet in geloven. Kinderen horen dingen en gaan er vragen over stellen
Hier zag ze vorig jaar (werd 4 jaar eind dec) verschil in sinterklazen, herkende ook nog een piet.. Bollo en Koos Konijn zijn mensen in een pak. Trapt nergens in, maar ze is inderdaad ook een denker. Ik denk dat ze wel gelooft, maar ik ga er niet over liegen en draai er wat omheen, vraag inderdaad ook wat ze zelf denkt. Maar ik vind de magie van het feestje nog veel t eleuk. We gaan het zien dit jaar. Ze tekende nu een witte piet, want die had net gedoucht.
Het feit dat je het zelf als liegen ziet geeft aan hoe jij erover denkt. Ik vind het geloof in Sinterklaas nl niks met liegen te maken hebben, maar met de fantasiewereld van een kind. De vragen die wij er over gehad hebben beantwoord ik met: "hoe denk jij dat dat zit?" Bijvoorbeeld toen onze dochter vroeg hoe alle pakjes voor alle kinderen in heel NL in die boot passen. Haar antwoord: " dat past nooit, hij mag vast bij Intertoys shoppen als de winkel dicht is". Ik zal bij een 5jarige nooit bevestigen: "nee idd Sinterklaas bestaat niet", maar zal dus reageren door de vraag om te draaien. Wat jij daarmee doet moet jij weten, het enige wat ik vind is dat iedereen die zijn jonge kind uitlegd dat Sinterklaas niet bestaat moet kunnen garanderen dat het kind in kwestie zn mond absoluut dichthoudt tegen andere kinderen. En anders moet je er maar over "liegen" ja.
Ik vind dat ik helemaal niet hoef te garanderen dat mijn kind absoluut zijn/haar mond dicht houdt, het is namelijk niet mijn verantwoordelijkheid om alle kinderen in Sinterklaas te laten geloven oid. (En ja, natuurlijk zeg ik dat ze het geheim moeten houden, maar dat vind ik echt iets anders.) Ik bepaal zelf wat ik mijn kind wel of niet meegeef en vertel ed, net als mensen die wel ‘liegen’. De oudste hebben we het met 6 jaar verteld. Ze had zo extreem veel stress ervan, dat was niet leuk meer. Sinds ze weet hoe het zit, is het weer leuk, zowel voor haar als voor haar omgeving. En ze speelt het spel uitstekend mee, zo erg dat je denkt dat ze nog gelooft. De jongste heeft altijd gezien en gezegd dat Sinterklaas en de pieten verkleed waren, maar toch gelooft ze. Ze weet inmiddels wel dat wij de cadeautjes kopen. Voor zo ver ik weet heeft zij tot nog toe ook haar mond gehouden, maar garanderen kan ik het natuurlijk niet.
Ik zie het ook zeker niet als liegen. Het is meegaan in een mooi verhaal. En bij vragen, de graag terug leggen. Zelf laten denken. Ze komen met de creatiefs te oplossingen voor dingen die niet kloppen. Oudste was 7 toen hij een keer opmerkte dat hij het jammer vond dat hij nog nooit de echte Sint had gezien. Ik "hoezo dan? Hij was toch ook op school en bij de intocht in het dorp?" Hij " nee. Dat waren allemaal hulpsinterklazen. De echte is van het Sinterklaasjournaal. Die ziet er anders uit en zegt altijd 'dag hoor'" En toen hij 8 was kwam hij ineens midden in de zomer met de vraag. "Mam. Nu wil ik het echt weten" "Wat denk je zelf?" "Ik denk dat het niet echt is. Maar... Vorig jaar was iedereen in de kamer en toen werd er op de ramen gebonst en waren de cadeaus er. Dus.... Hoe kan dat dan?" "Dat was de buurman" Hij zat letterlijk met zijn mond open. Barstte in lachen uit. En vroeg daarna of hij nu nog wel cadeautjes zou krijgen Jongste is nu 5. Voor hem is alles nog magie. Als hij vragen stelt laat ik hem zelf denken. Als hij het echt weet, dan is dat zo. Maar ik verwacht dat niet zo snel. En je kan weten dat de baard nep is, en de Piet gesminckt (hoe schrijf je dat??). En toch blijven geloven.
Ik heb nu inderdaad gereageerd met een vraag. Daarna ging hij gewoon weer verder met iets anders. Ik vind het zelf eigenlijk wel liegen. Het kind denkt dat het echt is, wij weten dat het fantasie is. Dat is iets anders dan meegaan in de fantasiewereld van een kind. Zelf vond ik de sinterklaastijd als kind helemaal geweldig. Dit gun ik mijn kind ook. Toch was ik ook best een beetje boos toen mijn ouders vertelden dat sinterklaas niet bestond en ik dus voor de gek was gehouden. Ik heb sinterklaas meerdere keren ‘verdedigd’ tegenover mijn klasgenootjes in groep 4 die al wisten dat hij niet bestond Ik denk dat ik gewoon maar kijk hoe het gaat. Bij vragen terug reageren met een vraag en zo lang hij er plezier aan beleefd vind ik het prima. Wanneer ik merk dat kinderen om hem heen gaan zeggen dat sinterklaas niet bestaat en/of hij te veel gaat twijfelen of teveel spanning ervaart dan vertel ik het hem maar. Ik was vooral verbaasd dat hij op deze leeftijd al met die vraag kwam. Had ik echt niet verwacht
Mijn zoon vroeg toen hij 3 was al ‘die pieten zijn toch gewoon geschminkte mensen?’ ik ga er niet over liegen. Vraag bij alles terug ‘wat denk jij zelf?’ Dat werkt heel goed. Hoef je niet meteen alles uit te leggen, hij maakt er zijn eigen verhaal van.
Herkenbaar! Toevallig zei mijn 4jarige vanavond aan tafel: ‘mama, volgens mij is Sinterklaas gewoon verkleed!’ Ik zei: ‘ja???’ ‘Ja’ zegt ie, en gaat weer verder met lezen. Kwam ik even goed weg
Dan verschillen we daarin van mening. Dat is in mijn ogen lezen wat je wilt lezen en verwachten dat de hele wereld hetzelfde doet en denkt als jij. En dat is dan weer iets dat ik mijn kinderen graag mee wil geven: denk zelf na en maak op basis daarvan zelf keuzes, maar respecteer ook de keuzes van mensen die andere keuzes maken (in ieder geval mbt zaken waar geen levens van af hangen oid). (Wellicht omdat ik veel wel als ‘gezamenlijk probleem’ ervaar en die dingen belangrijk vind, dat ik me over iets wat in mijn ogen stukken minder belangrijk is niet zo ervaar. Ik bedoel, kinderen groeien evengoed gezond ed op als ze een keer te horen krijgen dat Sinterklaas niet bestaat. Én ik zeg dus tegen mijn kinderen dat ze het niet verder mogen vertellen, vanwege ‘ouders zoals jij’ (en dat bedoel ik niet zo lelijk als het misschien overkomt ), maar ik kan natuurlijk onmogelijk garanderen dat ze dat nooit zullen doen. Net zo min als dat jij kan garanderen dat jouw kinderen zich altijd zullen gedragen zoals jij het als ouder wenst. En prima dus als een ander er anders over denkt en volledig mee gaat in het Sinterklaas verhaal ed. Dat is zijn/haar keuze; dat veroordeel ik ook niet.)
Misschien iets wat handig is, vriendin van ons heeft het boek het geheim van sinterklaas oid. Daar staat het hele verhaal in geschreven maar voordat die gelezen wordt moet het kind eerst "het contract" ondertekenen (niet doorvertellen). Allicht dat het met een denkertje die je echt ziet twijfelen een oplossing is en je toch echt duidelijk wilt hebben dat het niet aan de grote klok gehangen moet worden. Is het toch wat speciaals.
Mijn dochter is bijna 7 en gelooft er nog in. Bij het sinterklaasjournaal zag je vorig jaar of het jaar daarvoor dat er ook hulpsinterklazen werden opgeleid. Dus daarom mag elke sint er van mijn dochter anders uitzien. Dan zegt ze: dat is niet de echte, maar de hulpsinterklaas. Ik dacht eigenlijk dat ze het vorig jaar wel zou horen van kinderen uit de klas, maar ze waren allemaal nog goedgelovig. Ik hoop stiekem dat ze dit jaar er zelf achterkomt.
Q geloofde ook heel jong al niet meer in Sinterklaas. Bij de vragen heb ik nooit ‘geologen’ maar de vraag gesteld wat ze zelf dacht. Toen de vragen kwamen, vanaf 3, heb ik wel meer gedaan om haar langer te laten geloven dat het echt was. We zijn naar een sinterklaasshow geweest, een film, heb op pakjesavond een Sinterklaas en pieten uitgenodigd om de pakjes te komen brengen, een ander jaar de video van de Sint gedaan, etc. Maar toen ze 4 was en in de zomer in een speelgoedwinkel zei ‘mama koop je dit voor mij voor Sinterklaas?’ En als antwoord op mijn vraag van hoezo dat dan kwam ‘ja je denkt toch niet dat ik geloof dat iemand die je helemaal niet kent allemaal cadeautjes voor zoveel kinderen gaat kopen, dat doen de ouders gewoon zelf!’ Toen was t geloven dus wel klaar. We vieren gewoon Sinterklaas met schoenen die gezet worden en verlanglijstjes die gemaakt worden. Q houdt ook steeds netjes haar mond bij andere kinderen en geniet er mega van het toneelstukje mee te spelen. Ik hoop stiekem wel dat M iets langer geloofd hoor .