fladderen

Is het niet een soort uiting van prikkels? Juist dan heeft hij het nodig. Wasr komt het vandaan?

 

ik denk ook dat hij het vast nodig heeft. Fladderen heeft inderdaad vaak iets met prikkelreductie te maken. Hij zal misschien kunnen aanleren dat hij dat op bepaalde momenten wel kan doen en op bepaalde momenten niet (omdat het hemzelf afleidt of anderen stoort of zoiets, geen idee wat precies de reden is).
Ik zou het zeker niet als beloning of iets dergelijks gebruiken. Het is iets wat bij hem hoort, wat hij nodig heeft. Wel is het misschien handig om te sturen wanneer het kan. Ik heb er alleen niet zoveel verstand van of dit voor hem ook haalbaar is. Dat het inhouden van het fladderen erg belastend is voor hem bijvoorbeeld.

 

Ik vind het voorstel van de juf fan juist heel goed! This alleen zaak het niet als een beloning te zien, het hoort gewoon bij hem. Wellicht is in 1x stoppen en een paar momenten toestaan teveel voor hem. Hij moet leren dat hij de boel anders haat verwerken. Ik zou dus met de juf samen kijken hoe je een schema kan maken om zo toe te werken na 4 fladdermomenten ( bijvoorbeeld ) op een dag.

 

Wat een rare oplossing van de juf zeg. Ik zou er echt absoluut niet mee akkoord gaan! Hij heeft het niet onder controle, dus hoezo mag het op bepaalde momenten wel en op andere niet

Kinderen hebben soms bepaalde "maniertjes" die we als volwassenen "raar" vinden, maar voor een kind is dit helemaal niet het geval. Het is gewoon zijn manier van uiten; prikkels verwerken, stress, blijheid.... . Op een gegeven moment zal hij zich er meer bewust van worden, of andere kinderen zullen hem er misschien op wijzen, en dan wordt het vanzelf minder.

Dochter fladdert ook, maar dan alleen met haar handen. Haar er op wijzen heeft helemaal geen zin, ze stopt er dan mee en gaat 2 seconden later gewoon weer vrolijk verder. Ze is inmiddels 7 jaar en ik moet zeggen dat het nu wel steeds minder wordt (het is niet meer iets dagelijks).

Mijn tip is dus ook: niets doen Vooral niet gaan zeggen dat hij vreemd/gek/raar doet (en dat geldt ook voor zijn juf!) daar wordt hij alleen maar onnodig onzeker van. Hij groeit er echt vanzelf wel over heen.

 

Niet echt bekend mee maar weet wel dat hier kinderen een wiebelkussen kunnen krijgen als ze niet goed stil kunnen zitten. Misschien is dat ook wat voor je zoontje?

 

Maar nummer 2 is dan toch juist een nog minder goede oplossing dan? Bedoel.. het hoort gewoon bij hem..
Dan zou ik voor optie 1 gaan. Het is maar net hoe zwaar je het maakt als juf zijnde. Let je er continu op en benoem je het of laat je het gewoon. Het hoort dan gewoon bij hem en de kinderen en juf wennen er dan vanzelf aan. Gewoon aangeven dan dat je niet wilt dat ze het zo aanpakt. Succes!

 

hiermee pak je het gedrag aan, en niet de oorzaak. kans is groot dat als het al werkt er iets anders voor in de plaats komt. en het kan een hoop frustratie opleveren bij het kind (zie het als jeuk aan je teen en je mag niet krabben )

Ik zou denk ik, als het fladderen erg 'extreem' is een professional mee laten kijken. die hebben vast ook veel tips. Een wiebelkussen kan bijv ook juist prikkels oproepen, dan kan een zitzak om in terug te trekken soms beter zijn. maar dit is dus echt van het kind afhankelijk.

 

Op school zijn er natuurlijk ook wel veel meer prikkels in het algemeen. Hoe gaat de juf er zelf mee om? Als ze telkens het benoemt is dat voor hem ook niet leuk aangezien hij het wss niet door heeft begrijp ik dus. Daarnaast zorgt zij zelf telkens voor de onrust wanneer het benoemt wordt toch?

 

Ik zou ook kijken naar andere dingen die de prikkels reduceren, aangezien het fladderen de les verstoort? Anders zou ik het gewoon zo laten.
Dat is nog uitvogelen wat werkt: wiebelkussen, koptelefoon, iets om te friemelen zoals een tangle, iets om te bijten.
En toch ook, op vaste tijden even de prikkels eruit dmv beweging. Ik zou dan voor wat anders kiezen dan het fladderen zelf, want je moet er denk ik vanuit gaan dat het fladderen gedeeltelijk onbewust gebeurt. Ik zou dan gaan voor rennen, schommelen of trampolinespringen.
Mijn zoon heeft erg veel bewegingsonrust, dus wel wat ervaring op dat gebied .

 

Ik denk dat je het wel kunt vervangen hoor. Tenminste, ik heb geen er sring met fladderen maar mijn zoon doet tijdens spannende momenten (voor hem soannend) vreemd met zijn mond. Door hem hier bewust van te maken en hem bijvoorbeeld een knijpballetjr tr gven voor het moment waarop hij die drang voelt kon hij het ene door het andere vervangen. Volgende stap is wel dat ook dit wordt afgebouwd en daar kan een prof bij helpen maar door het fladderen in de klas door iets anders te laten vervangen en hem er bewust van te maken kun je de onrust in de klas vast afnemen en dus verder kijken naar het waarom precies.

 

Ik weet wel zeker dat het fladderen heel veel onrust in de klas oplevert. Als kinderen rustig proberen te werken is dat fladderen echt heel hinderlijk. Als de juf het benoemt ook, maar ze moet toch wat. Ik zou inderdaad kijken of er vervanging kan worden gezocht voor het fladderen. Ik noemde al het wiebelkussen, iemand anders noemde een tangle. Verder denk ik dat het handig is hier met een professional verder uit te zoeken wat gaat werken voor je zoon (en de rest van de klas )

 

Hoe is het gesprek met de IB-er gegaan?

In welke groep zit je zoontje trouwens? Je plaatst het bij peuter&kleuter, maar omdat je zegt dat het de les verstoord denk ik dat hij in groep 3 zit?

Je zegt dat hij het thuis niet meer doet, dan vraag ik mij af waarom wel in de klas? Kan hij het goed met zijn juf vinden? Kan me voorstellen dat als juf hem er iedere keer op aanspreekt (zich ergert?), hij zich daar niet fijn bij voelt en het misschien alleen maar erger wordt (stress)...

Zou ook de juf eens vragen om niet meer met haar ogen te knipperen, tot jij zegt wanneer dat het weer mag, misschien dat ze dan begrijpt dat het helemaal niet zo eenvoudig in elkaar zit....

 

Jammer dat de juf hier zo op aangekeken wordt, terwijl ze toch probeert een oplossing te zoeken. Hoeveel andere kinderen zitten er ook in deze klas, andere kinderen die hij dus onrustig maakt met zijn gefladder. Als je bewust hebt gekozen voor regulier onderwijs (als er een keus was?) dan moet je er wel rekening mee houden dat het dus regulier onderwijs is en geen speciaal onderwijs.
Hij moet hier dus mee in het stramien van het onderwijs. En ik zeg niet dat dit altijd goed is, maar reguliere meesters en juffen zijn meestal niet getraind voor de speciale kinderen.

Draai het ook eens om, als jouw kind in een klas van 28 zit en er is één (en dat is weinig tegenwoordig) die ander gedrag vertoont en jouw kind zou hier dagelijks last van hebben, zou je dan ook niet willen dat het speciale gedrag gereguleerd wordt?

Ik werk in het speciale onderwijs en kinderen mogen bij ons ook niet fladderen wanneer zij dat willen, ook dit wordt geprobeerd te sturen, zou wat zijn heel de dag fladderende (of iets anders; gillen, schelden, rennen, slaan etc) kinderen door de school... al deze kinderen moeten zich helaas aanpassen aan de maatschappij met geaccepteerde manieren. En dat meen ik echt; helaas....

 

Maar dat is dus (in mijn ogen) het grote nadeel van regulier onderwijs. Daar vragen/verwachten ze regulier gedrag. Maar dat kan ook bijn niet anders als je 30 kindjes per klas hebt met één juf en als ze geluk heeft een onderwijassistent.
Bij ons zijn de klassen maximaal 14 en daar is ruimte voor ander gedrag.

Ik vind het niet altijd goed om niet reguliere kinderen persé (niet vanuit jou, dat weet ik nl niet, maar vanuit de overheid) in het regulier onderwijs te plaatsen. Kinderen worden hier vaak onzeker door, maar ook gepest omdat ze 'anders' zijn.
En het onderwijsteam doet wat het kan, maar soms zijn ze handelingsverlegen en kunnen ze niet altijd meegaan in wat ouders graag zouden zien.