Waar zal ik beginnen? Mijn man en ik zijn ruim 2,5 jaar samen en hebben samen een zoontje van 18 maanden. Nummertje 2 zal over 2 maanden komen, als alles goed is. Daar gaat het niet echt over. Mijn ouders (lees moeder en stiefvader) accepteren het dat ik weinig naar hen toe kom, af en toe bel ik eens. Heb ook nooit oppas nodig. Kan mijn zoontje gewoon niet missen. Ookal vindt vooral mijn moeder dat heel erg. Ze kent me gewoon niet anders. Ik zie ze 1x per maand tot 2 maanden. Mijn man heeft het ook niet zo op familie aangelegenheden. Zo 1 a 2 x per maand gaan wij bij zijn ouders op bezoek of ze komen naar ons. Bij feestdagen moeten wij altijd naar hen toe en het liefst hele dagen. Vooral willen dat we blijven eten. Dit nu al vaak geprobeerd, maar ons zoontje raakt compleet overstuur omdat het te laat wordt. Ik wil dan enkel een paar uurtjes gaan, zodat mijn schoonbroer en zijn vrouw ook rustig kunnen zitten. Zonder krijsend zoontje. Bovendien kan ik niet meer zo lang blijven, want mijn energie is compleet weg. Afgelopen zondag was het vaderdag. Mijn man wilde graag iets leuks met ons zoontje samen doen en daarna naar het professionele wielrennen kijken bij ons in het dorp. Hij had geen zin om naar zijn vader te gaan. Belt schoonvader maandag op dat hij het niet vond kunnen dat mijn man niet langskwam. En wie krijgt de schuld. Ikke, de verschrikkelijke schoondochter. Met moederdag heb ik hem ook naar zijn moeder gestuurd met cadeau en dat zijn moeder het erg op prijs stelt dat hij langskomt. Maar dat weten ze niet. Ook wil zijn vader dat we op een doordeweekse avond op zijn verjaardag komen deze week. Ons zoontje slaapt om 18.30 en mijn man werkt gewoon. Dus had ik allang bedacht dat we dan in het weekend kwamen, kunnen we met zijn drietjes. Lijkt mij leuker. Nee, ons zoontje moet daar maar slapen. Wij moeten perse komen. En ik heb het weer gedaan. (bovenstaande stukje klinkt erg bekend. Ons zoontje was net 2 dagen thuis, uit de couveuse, toen ze erop stonden dat wij naar hen toe kwamen voor schoonmoeders verjaardag. Mijn schoonbroer heeft zijn ouders heel duidelijk gemaakt dat dit echt te ver ging. Uiteindelijk is mijn man daar naartoe gegaan een halve dag om ze te plezieren. Ik heb dus eerste kerstdag, dan is ze jarig, een halve dag alleen gezeten) Oja, tweede probleem. Ze mogen nooit oppassen. Volgens schoonzus willen ze al 15 jaar kleinkinderen. Dus de vreugde was groot dat ze grootouders werden. Helaas in de praktijk merken ze hier weinig van, want ik kan niet zonder mijn kleine man. Nu heb ik ze voor het eerst gevraagd om op te passen deze week. En ik voelde me er goed bij. Maar toen ze hem meteen een heel weekend wilde hebben, was ik weer de verschrikkelijke schoondochter. Mijn probleem is dus, ze willen altijd meer. Ookal willen wij gewoon samen met ons gezin zijn. En heb ik het altijd gedaan. Praten helpt niet.
Heel herkenbaar, maar na 4,5 jaar begint het te 'wennen" , maar ik ben en blijf zijn mama dus zoon komt op de 1e plaats en daarna de familie. als het me zint kan ik kom ik en anders niet. ik redeneer tegenwoordig graag of helemaal niet, (al is mijn man het daar niet altijd mee eens) misschien ben ik ook wel heel erg direct, maar je doet toch wat het beste is voor je kind.
Tja, tuurlijk moet je doen waar,je je goed bij voelt en hou je rekening met slaaptijden etc van je zoontje, maar vraag je jezelf weleens af hoe jij straks zelf als omabetrokken wil worden bij je kleinkinderen? Zou jij het leuk vinden als je je zoontje die je nu absoluut niet kunt missen nog maar 1x pm zou zien? Ik snap je, maar je zou ook naar een middenweg kunnen zoeken. Ik vond het ook lastig maar als ik nu de liefde tussen opa, oma en kleine meid zie gun ik ze dat alle 3 van harte!
Ik vind dat je niet openminded overkomt. Jij kunt niet zonder je zoontje (dat wordt straks nog feest als ie naar school moet!), dus ontneem jij je (schoon)ouders de mogelijkheid zich wat meer opa en oma te voelen dan ze zich nu voelen. Het komt op mij over (dus ik zeg niet dat het ook zo is) alsof jij bepaalt en dat is het. Misschien moet je eens wat meer naar de gulden middenweg gaan zoeken, want net zo goed als jij zegt 'het moet persé op hun manier', kom jij op mij in je schrijven over alsof alles 'persé op jouw manier' moet. Ik kan me zo voorstellen dat wanneer jij eenzelfde dominante houding aanneemt jegens je -toch wel- kersverse schoonouders, dat jij het in hun ogen inderdaad 'altijd gedaan hebt', of dat nou wel of niet daadwerkelijk zo is.. Misschien dat een andere manier van benaderen, wat vriendelijker, wat meer in overleg en wat meer op zoek naar het compromis, al een heleboel scheelt..
Wat zijn jullie hard voor Ts! 18 maanden en zonder moeten?! Neehoor eerste twee jaar absoluut hier niet oppassen en daarna als dochtertje wil. Ik heb precies dezelfde band en snap je helemaal! Man neemt dochtertje nu 2 x in de maand mee naar hun voor een uurtje of anderhalf. Ze blijft absoluut niet alleen daar. Omdat ik ze niet vertrouw maar helemaal omdat ik wil dat de eerste twee jaar altijd mama of papa bij haar is zodat ze zich niet alleen voelt.
Ik hoop inderdaad mijn kinderen en kleinkinderen vaker te zien maar alleen omdat ze het willen. Niet met een zucht en omdat ik het wil, tis zon verplichting.
hard??? ze vraagt toch om een menigng/advies? wat ik eruit begreep is dat ze dit niet meer zo wil....
Hier ben ik het voledig mee eens. Meid je krijgt nu een heleboel advies.... Het is tegenwoordig geloof ik de trend dat je je kind voor zijn ontwikkeling moet delen. En dan graag alleen want dat is goed voor hem/haar. Volg je eigen gevoel en wie het daar niet mee eens is...................... groetjes kim
Het gaat toch niet perse om zonder haar kindje te moeten Het gaat er om dat alles volgens haar manier moet en de gulden middenweg er nooit eens bij komt kijken. Je hoeft geen uren op visite maar een uurtje kan ook. Nodig ze eens uit bij jullie vanaf een uurtje of 4 en een happie eten.
Sorry maar hier weten mij kinderen echt wel dat ik er voor ze ben! En voelen ze zich niet alleen bij opa en oma maar is het een feest voor ze!!(vooral mijn oudste jongste begrijpt het natuurlijk nog niet) Af en toe snap ik niet waarom sommige meiden(tja mannen doen daar nu eenmaal niet zo moeilijk over) zoveel moeite hebben met de opa,s en oma,s.
Nou ik begrijp ook niet waarom ze zichzelf opzij zou moeten zetten voor de wil van haar (schoon)ouders. En is dat niet openminded? Nou dan toch niet. Dat is niet verplicht ofzo. Mijn zoontje gaat ook niet naar familie om op te passen en degene die daarover beslissen zijn mijn man en ik. In de praktijk komt dat neer op mij. Wij gaan gemiddeld ook maar eens per maand naar de opa's en oma's toe. Als ze het daar niet mee eens zijn dan kunnen ze ook nog hier heen komen hoor. Mits wij tijd hebben! En dat je verplicht hele dagen op visite zou moeten komen vind ik ook zoiets. Waarom laten ze je niet in je waarde en dus zelf beslissen hoe lang je op visite wilt komen.. Je zoontje MOET maar bij hun slapen? Nou sorry hoor maar dat beslist oma niet. Je kunt niet voor andere mensen uitmaken wat ze moeten doen, dat is gewoon belachelijk. Je kunt vrágen. En 'Nee' is ook een antwoord.
ja ok , dat snap ik , maar soms is het toch een beetje geven en nemen vind. Iets doen voor een ander kan toch ook wel eens??
TS ik begrijp je 100%, ook ik had het gedaan bij mijn schoonouders, ik ontnam ze hun kleinkind. omdat ik het vertikte haar wakker te maken als ze sliep, dat we daarom soms maar een uurtje op verjaardag waren jammer dan, mijn dochter hechte veel aan struktuur (en ik ook) mijn man was en is gelukkig heel makkelijk en stond en staat 100% achter me. wij hebben (mede door meerdere oorzaken) gebroken met hun, niet iets wat van de 1 op andere dag is gekomen. maar die verplichtingen nee hoor, vreselijk. mijn dochter begon zelfs altijd te huilen en te schreeuwen als ze hun zag, iets wat ze nooit bij mijn ouders heeft gedaan of bij vrienden van osn, alleen bij hun, zegt mij meer dan genoeg (al vanaf 3 dagen oud) ik zou zeggen volg je hart
Heeeeeeeeel herkenbaar! Hier heb ik het ook altijd gedaan. Als zijn moeder langs wil komen moet dat altijd op haar tijd en of wij nu kunnen of niet maakt haar niks uit, dus altijd als zei een sms stuurd dat ze langs wil komen vraagt mijn man mij of wij iets te doen hebben die dag, en als dat wel het geval is zeg ik ja we moeten dit of dat doen. Dus zegt hij nee sorry we hebben wat, waarop zijn moeder een peer keerg heeft gezegd waarom moet je altijd met Luckymommy overleggen? Wat zei dus wil is dat mijn man gewoon ja zegt zonder er maar een woord met mij over te reppen, zo werkt dat toch niet! Dus elke keer als zoon iets tegen haar zegt wat HEM dwars zit komt dat van mij want haar zoon is niet zo! Echt alles wat ze hoort en haar niet bevalt is mijn schuld! Ik ben dan ook helemaal klaar met haar.
Tja ik kan me voorstellen dat opa en oma meer van hun klein kind willen zien. Maar aan de andere kant zie ik ook niet zo in waarom er altijd meteen opgepast en gedaan moet worden. Dat was ook het eerste wat mijn schoonmoeder out of the blue zei. "Maar ik ben te oud om nog op te passen hoor!" Eh, nou oma...dat vind ik ook en sowieso de eerste 2 jaar is dat ook echt niet nodig... En in mijn ogen moet je zoiets opbouwen en dus niet ineens een heel weekend. Ik heb dit bij mijn moeder die toch 15 jaar jonger is en nog niks mankeert gedaan door haar af en toe daar te laten als ik even snel een boodschapje ging doen. Of als ze hier was (logeren) dat ik dan even met mijn man een avondje weg ging of even een boodschapje. En ja ik zou het ook niet leuk vinden als ik mijn kinderen straks maar 1of 2x per maand zie. Maar moet ik dat mijn schoondochter aanrekenen of eens een gesprek voeren met mijn kind? Als ik het mijn schoondochter aan moet rekenen, hoeveel ruggengraat denk ik dan dat mijn zoon heeft? Maar als daar vanuit hem geen behoefte aan is dan kan je praten als brugman lijkt me. En vaderdag...tja hij is zelf vader nu en is dus ZIJN vaderdag gaan vieren. Ik ben ook niet bij mijn vader geweest zondag. En ook op moederdag was ik thuis. Onze beide ouders wonen dan ook een heel eind van ons vandaan. Wat niet kan kan niet en je kan nou eenmaal niet jezelf door midden delen en iedereen inclusief jezelf te vreden houden. Het is moeilijk als opa en oma een heel ander idee hadden van wat er zou gebeuren met een klein kind als dat de ouders uiteindelijk blijken te hebben. En zij zijn toch degene die de dienst uit maken wat dat betreft. Als opas en omas dat niet accepteren gaat het alleen maar minder goed. Als kers verse moeder (nouja 18 maanden niet meer ZO kers vers maar ..) is het gewoon een heel groot iets om je kindje zo ineens los te laten. Daar kan ik HEEL erg in komen. Dat was het voor mij ook. Zeker als het al niet zo boterd tussen jou en je schoonouders. Het zou dan imho beter zijn dat schoonouders proberen te werken aan de verstandhouding ipv met een beschuldigend vingertje te wijzen. just my 2 cents..
Ik snap je helemaal het is jou kindje en je bent een gezin. Dan snap ik echt wel dat je met moeder/vaderdag ook samen wild zijn. En niet verplicht bent om naar je eigen ouders te gaan. En bed uren ja afentoe kun je afwijken bijvoorbeeld er na toe werken elke dag 10 min later tot half 8 moet kunnen of wat langer laten slapen in de middag ..maar als hij het echt niet trekt dan niet en dat hebben ze maar de acepteren vind ik. En oppassen nee hier gebeurt dat ook niet alleen als het niet anders kan voor een paar uurtjes. En dat is 1 keer gebeurt nu (4uurtje's). Mijn schoonmoeder vind het nu heel speciaal dat ze op mag passen en het voelt voor haar niet als een verplichting. En die is dus ook echt in de wolken hihi maar wanneer het weer gebeurt ooit En mijn ouders tja die komen maar hier heen en anders niet laten ze maar zien dat ze interese hebben in hun kleindochter. Ik vind echt dat je zelf een gezin bent. Dat je geen rekening moet houden met anderen. Dat doe ik ook niet En zou ook niet toe geven geef je een vinger en willen ze je hele hand.
Natuurlijk. Maar dan wel over en weer. Wanneer ik steeds maar toe moet geven aan mijn (schoon)familie en wanneer dat dan nooit eens genoeg is (dus ik vraag of ze een middagje op willen passen en ze willen dan per se meteen een heel weekend) dan word ik heel ontoegeeflijk. Gewoon door het opdringerige. En wanneer je de hele middag op visite bent geweest is het onbeschoft wanneer (schoon)familie eist dat je 's avonds ook nog blijft. Of jouw kind daar nou last van heeft of niet. Zoals ik al zei, vragen kan en nee is ook een antwoord.
Ik ben het helemaal met je eens. Waarom denken sommige mensen toch dat het verkeerd is als een kindje een naar een oppas gaat. Ik denk dat het juist goed is, dadelijk gaan ze naar school, of is oppas wel een keertje nodig. En dan zit je weer met het probleem dat je kindje eenkennig is en bij niemand anders wil als bij papa en mama. En mijn schoonouders en ouders passen ook wel op. Ze vinden dat geweldig. En we gaan er regelmatig op de koffie. Ik zal mijn ouders of schoonouders nooit bij onze dochter weghouden. Onze dochter vindt het geweldig, en vooral bij mijn ouders.