Wel of geen kinderopvang ?

Ik zou voor 2 dagen kinderdagverblijf gaan.. 1 dag is vaak net te weinig om goed gewend te raken/blijven.
En dan opa en oma 1 dag + incidentele keren als het nodig is.

Helemaal stopzetten zou ik het niet. Stel je voor dat je ouder over een jaar niet meer willen of kunnen oppassen op alle dagen. Als je kindje wat ouder wordt, is het vaak ook lastiger wennen als ze naar een opvang moeten. Wij hebben het met 15 maand gedaan, drama's.. Dan liever nu.

En over een paar maandjes zal de interactie met andere kindjes ook veel groter worden. Aan tafel ziet ze andere kindjes eten, en dan eten ze zelf ook meer. Ze zien andere kruipen en willen dat ook proberen etc.

 

Ik zelf zou opvang via een kinderdagverblijf prettiger vinden dan via opa en oma. Ze kunnen inderdaad uitvallen en bovendien lees ik maar al te vaak verhalen over strubbelingen met oppassende grootouders. Maar dat kan voor jouw ouders natuurlijk heel anders gelden.

Voor haar ontwikkeling is het niet nodig om haar nu al naar het kinderdagverblijf te laten gaan. Je kunt haar prima bijv. het eerste jaar volledig naar opa en oma laten gaan. Hou er wel rekening mee dat ze mogelijk iets langer de tijd nodig heeft om te wennen als ze wat ouder is, maar ook dat valt uiteindelijk volgens mij hartstikke mee.

Dus doe waar jij je prettig bij voelt! Je kunt natuurlijk starten met opa en oma en haar alvast op de wachtlijst zetten (als deze er is). Wanneer ze plek voor haar hebben, kun je alsnog besluiten of opa en oma goed genoeg zijn of het kinderdagverblijf toch handiger is.

 

Zelf zou ik in jou geval ook voor minimaal 2 dagen kinderdagverblijf gaan. Als ik naar mijn dochter kijk heeft ze echt ontzettend veel aan de creche. Ze heeft het er erg naar zin, leert er veel en maakt vriendjes en vriendinnetjes. Twee of drie dagen opa en oma zou ik persoonlijk te veel vinden.

 

Of je kindje 1 dag voldoende vind ligt echt aan het kindje, de mijne gaat 1 dag per week vanaf 18 maanden en dat gaat super. Vanaf 1 jaar kan het moeilijker zijn, maar ook kindjes die vanaf 3 maanden gaan kunnen rond die leeftijd een periode hebben waarop het even moeilijk wordt.

Ik zou ook niet volledig op opa en oma vertrouwen, ken jou ouders natuurlijk niet, maar er kan altijd iets gebeuren waardoor ze geen opvang kunnen bieden. Mn schoonouders bedachten ook ineens dat ze elke maand op vakantie gaan en dan heb je wel een probleem. Gelukkig werk ik op een kinderdagverblijf, kom dan bovenaan de wachtlijst en had dus meteen plek.

 

Morgen gaat onze dochter voor het laatst naar kinderdagverblijf. Wij hebben er voor gekozen dat ze thuis blijft bij papa. Vanuit kinderdagverblijf kregen we wel de tip om haar regelmatig in contact te laten blijven met andere kindjes van haar leeftijd. Bijvoorbeeld bij een peuterspeelzaal oid.
Ook bij ons verder geen kindjes van haar leeftijd in de nabije omgeving.

Papa zal een of twee keer in de week met haar naar een Krabbelgruppe gaan. Dat is dus gezellig met kindjes spelen onder het toeziend oog van de ouders, maar verder geen pedagogische ondersteuning oid.

Onze dochter is nu bijna 16 maanden, maar merken wel dat ze door het kinderdagverblijf-bezoek (gedurende een jaar nu) wel veel interesses heeft etc en dat ze goed reageert op andere kindjes en bepaalde ontwikkelingen. Dus het is sowieso wel belangrijk voor de ontwikkeling denk ik.

 

Je ouders kunnen ook ziek worden of iets anders hebben waardoor ze niet kunnen oppassen. Dan wordt er geen vervanging geregeld. Hoeft natuurlijk niet onoverkomelijk te zijn, bijvoorbeeld als je meer familie/vrienden hebt die je dan kan vragen. Maar als je die niet hebt, ben je wel heel afhankelijk van informele opvang zonder enige achterwacht.

Je moet je ook bedenken dat je relatie met je ouders kan veranderen als zij drie dagen in de week voor jullie dochter gaan zorgen. Dat is echt best veel, vind ik. Een groot deel van de opvoeding zal dan toch ook echt wel door hun gedaan worden, in de zin van dat de regels die zij hanteren en de manier van communiceren en corrigeren die zij kiezen een grote invloed gaat hebben op je dochter. Gaan zij jullie wensen volgen of moeten jullie je voegen naar hoe zij het willen? Als jij en je man er anders over denken dan zij, moet je daar met elkaar afspraken over maken en dat kan een extra druk op de relatie leggen. Willen jullie bepaalde dingen rondom eten, slapen, activiteiten, zindelijk worden etc anders en komen jullie er niet uit met ze, dan zal je dochter drie dagen per week op hun manier de dag doorbrengen. Je moet zelf inschatten, voor zover dat te voorspellen valt, of je denkt dat je relatie met hen daartegen bestand is. Hun invloed op de opvoeding zal wel groter worden dan ie nu is, of je dat nu wilt of niet.

Je moet ze misschien ook vragen in hoeverre zij hun huis kindveilig willen maken. Als je dochter daar drie dagen in de week is, nemen ze dan traphekjes, een veilig bedje, gaan ze de stopcontacten afplakken, de keukenkastjes beveiligen en gevaarlijke snuisterijtjes opruimen? Wie gaat die kosten dragen? En als jij iets gevaarlijk vind in hun huis, gaan zij dat dan op jouw verzoek aanpassen, of willen ze dat niet met het gevolg dat jij je rot voelt over de situatie?

Verder is het denk ik idd belangrijk om je kindje ook met andere kinderen te laten spelen. Zeker vanaf anderhalf a twee jaar genieten ze daar echt van, maar dan kunnen ze vaak nog niet naar de peuterspeelzaal. Zijn er mogelijkheden daarvoor in de omgeving en zijn je ouders bereid om daar naar toe te gaan, of doen jij of je man dat dan op 'jullie' dagen?

Persoonlijk zou ik kiezen voor kvd. Omdat het zekerder is wat betreft dat je altijd opvang hebt, ook al is de juf ziek of met vakantie. Omdat het heel makkelijk communiceert met de juffen die meer op afstand staan over wat jij wil en niet wil met je kind. Omdat ze op een opvang sowieso gebonden zijn aan allerlei regels enzo, waardoor de kwaliteit van de zorg denk ik niet in het geding is (sommige opa's en oma's houden er rare, ouderwetse opvattingen op na over wat gezond is, goed opvoeden en een veilige omgeving). Aan de juffen went een kind snel en dan is ze op een opvang best thuis. En ook met de kindjes is het vaak heel leuk samen. En tot slot zou ik voor kinderdagverblijf kiezen omdat ik dan mijn relatie met de opa's en oma's gewoon gezellig kan houden en zij gewoon af en toe (boven op de kinderdagverblijf-dagen) voor extra, incidentele opvang kunnen zorgen waarbij ze lekker de rol van verwen-opa&oma kunnen spelen zonder dat dat erg is.

Ik zie in mijn omgeving dat kindjes heel veel leren op de opvang. Ze leren vaak meer van elkaar dan van ouders/opvoeders (mijn dochter eet op de opvang bijvoorbeeld veel beter brood, ook de korstjes, dan thuis, of ze zien hoe grotere kindjes op het potje gaan, of op hun beurt wachten of eerlijk delen).

Ik denk dat twee dagen opvang fijner is voor een kind dan één. En ook voor de ouders en juffen daardoor.

Ben je eenmaal weg bij het kinderdagverblijf, kom je weer onderaan de wachtlijst. Je kan zelf het beste inschatten hoe lang de wachtlijsten zijn in jullie nieuwe woonplaats. Wennen aan een nieuw kinderdagverblijf is op 'oudere' leeftijd een stuk lastiger dan nu.

Maar ja, een lastige en hoogstpersoonlijke keuze. Succes!